فلسطین بیش از یک ماه است که به یکی از کانونهای اصلی تحولات جهانی مبدل شده است که محور آن را نیز اعتراض به اقدام آمریکا مبنی بر معرفی قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی تشکیل میدهد. در این میان یک نکته قابل توجه مشاهده میشود و آن اینکه حزب لیکود یا همان حزب حاکم رژیم صهیونیستی پیشنویس قانونی را تصویب کرد که به حاکمیت این رژیم بر تمام شهرکهای صهیونیستی ساخته شده در کرانه باختری و قدس (قدس شرقی و غربی) فرا میخواند و به عبارت دیگر این مناطق به مناطق تحت اشغال رژیم اسرائیل افزوده میشود.
حال این سوال مطرح میشود که چرا لیکود چنین اقدامی را صورت داده در حالی که نقض کننده تمام روند سازش و حتی قطعنامههای سازمان ملل است؟ این رفتار صهیونیستها را میتوان ادامه روند سلطه کامل بر فلسطین دانست که بخشی از آن اقدام آمریکا در باب معرفی قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی است و بخشی از آن نیز با حذف واژه سرزمین اشغالی از واژه فلسطین صورت گرفته است.
نکته قابل توجه اینکه برخی از جریانهای صهیونیستی نیز با آن مخالفت کردهاند چنانکه لیونی عضو رهبر حزب کادیما و عضو کنست رژيم صهيونيستي اعلام کرد مصوبه حزب ليکود مبني بر ضميمه شدن کرانه باختري رود اردن به فلسطين اشغالي هرگز اجرا نخواهد شد و بنيامين نتانياهو نخستوزیر اين رژيم به خوبي اين حقيقت را مي داند. این نوع اعتراضها شاید در ظاهر به خاطر پایبندی برخی از جریانهای این رژیم به توافقات سازش باشد اما در اصل ناشی از اختلافات و درگیریهای حزبی است چراکه آنها تاکید دارند که لیکود با این اقدام به دنبال کسب آرای شهرکنشینان در وزنکشی سیاسی است.
نتانیاهو این روزها با رسوایی فساد اقتصادی و فشارهای گسترده برای کنارهگیری از قدرت مواجه است بر این اساس نتانیاهو با رویکرد به توسعه شهرکسازی و برخی رفتارهای رادیکالی سعی در جلب حمایت جریانهای رادیکالی و شهرکنشینان برای ادامه حضور در قدرت دارد. در این میان باید به این امر توجه داشت که اقدام لیکود به منزله اشغال بخشهای گستردهای از فلسطین است که با توجه به طرح آمریکا در قبال قدس عملا واژهای به نام فلسطین وجود نخواهد داشت. صهیونیستها با این اقدام برآنند تا شهرکسازیهای گستردهای را که طی سالهای اخیر صورت دادهاند تثبیت کنند در حالی که در ظاهر چنان ادعا میشود که صرفا جریان لیکود به دنبال اجرای این طرحهاست.
به هر تقدیر آنچه این روزها در فلسطین میگذرد را در یک جمله میتوان خلاصه کرد و آن تشدید اشغالگری رژیم صهیونیستی تحت حمایت آمریکا و البته سکوت مجامع جهانی و برخی کشورهای عربی است که با نادیده گرفتن حقوق ملت فلسطین در خدمت اشغالگری این رژیم درآمدهاند. روندی که تنها راه مقابله با آن در یک جمله خلاصه میشود و آن رویکرد به استمرار انتفاضه در سراسر فلسطین و تکیه بر مقاومت منطقه است که همواره تحقق بخش حقوق ملت فلسطین بوده است.
نویسنده: علی تتماج