فساد در ایران بسیار کمتر از مفاسدی است که در دیگر کشورها وجود دارد، اگر میبینیم که در کشورهای پیشرفته فساد اقتصادی کمتر دیده میشود به خاطر این است که فساد در حاکمیت و نظام سرمایه داری در کشورهای غربی سیستماتیک است. نظام فاسد در زمینه اقتصادی سعی میکند تا مفاسد را قانونی جلوه دهد، اگر هم فسادی آشکار میشود و با تبلیغات گستردهای که از سوی رسانههای غربی صورت میگیرد، با آن برخورد میشود، برای این است که بگویند، سیستم فاسد نیست و اگر هم فسادی رخ میدهد همین سیستم با آن برخورد میکند تا چهرهای دموکراتیک و ضد فساد از خود معرفی کند.
شاید بتوان ادعا کرد که بسیاری از مسائل تجارت جهانی و اقتصاد بینالملل بر مبنای مفاسد اقتصادی برنامهریزی شده است، هر چند آنها سعی میکنند تا با تشکیل سازمانهای بینالمللی، دیگر کشورها را مجبور به عضویت در آن سازمان برای جلوگیری و از فساد اقتصادی کنند، اما بیشترین فساد در زمینه پولشویی، فروش غیر قانونی و قاچاق برخی کالاها همچون سلاح به برخی از کشورها و سازمانهای مسلح و تروریستی، کمک به گروههای اپوزیسیون خارجنشین، فساد اقتصادی است. حتی در زمینه دارو نیز مفاسد گسترده اقتصادی رخ میدهد.
اما در ایران سیستم فاسد نیست، نظام اسلامی از فساد مبرا است و اگر فسادی در برخی سازمانها دیده میشود، این فساد به خاطر فساد ذاتی حاکمیت نیست، بلکه دلیل تخلفات برخی به خاطر تفکر سرمایهداری است که برخی از مسئولین را درگیر خود کرده و عدم برخورد جدی و قاطع با آنها است که چنین مفاسدی دیده میشود. به جرأت میتوان گفت که اگر با چنین افراد فاسدی که در ساختار نظام نفوذ کردهاند، برخورد قانونی و قاطع شده بود، اگر نگوییم هیچگاه شاهد فساد در جمهوری اسلامی نبودیم، اما میتوان گفت با مقابله با مفسدان اقتصادی، آمار اینگونه رفتارها از سوی برخی مسئولین کاهش چشمگیری مییافت.
در دیدار حضرت آیتالله خامنهای با اقشار مردم که ۲۲ مرداد انجام شد تعدادی از حاضران شعار «مفسد اقتصادی اعدام باید گردد سر دادند، رهبر معظم انقلاب در واکنش به این شعار گفتند؛ «اجازه بدهید، شما مگر دادگاهید؟ فضاسازی نکنید ممکن است بعضیها اعدامی باشند و بعضی ممکن است حبسی باشند. بنده نوشتهام مقابله باید عادلانه و با دقت انجام شود. بنده از قدیم با فساد و مفسدن مبارزه میکردم و الان هم عقیدهام همین است. اما بعضی افراطی حرف میزنند و میگویند همه فاسدند و از تعبیر فساد سیستمی استفاده میکنند، این جوری نیست، درست است فساد کمش هم زیاد است. اما افراط و تفریط در همه زمینهها غلط است.»
زمانی فساد سیستمی میشود که ساختار آن حاکمیت، خود با همان فساد اقتصادی توانسته قدرت را به دست گیرد در واقع در چنین حکومیتهایی فساد، زیادش هم کم است! هرچه فساد اقتصادی در کشورهای پیشرفته بیشتر باشد، سود حاکمان آن نیز بیشتر خواهد شد.
رهبر معظم انقلاب نیز همواره به مقابله و مبارزه با فساد اقتصادی تأکید داشتهاند و در این زمینه راه را برای دستگاههای متولی مبارزه با فساد باز گذاشتهاند اما تأکید همیشگی ایشان، برخورد قاطع با مفسدین با رعایت دقت و قانون بوده است.
اکنون در شرایط اقتصادی موجود که برخی با سوءاستفادههای اقتصادی، در جنگ اقتصادی آمریکا با ایران شریک شدهاند، لازم است که برخوردهای قاطع و قانونی با سرعت و دقت بیشتری انجام شود. اینکه برخی اعتقاد دارند مشکل اقتصادی با بگیر و ببند حل نمیشود، به این پرسش پاسخ دهند که پس با چه راهکاری حل میشود؟
آیا اگر از ابتدا راههای فساد بسته میشد، برخی اینگونه از فضای اقتصادی کشور سوءاستفاده میتوانستند بکنند؟ قطعاً یکی از راهکارهای کاربردی جلوگیری از فساد بستن راه فساد است. جلوگیری از اجرای برخی تصمیماتی است که گرفته میشود و راه فساد را نیز باز میکند.
به همین خاطر است که حضرت آیتالله خامنهای در دیدار اقشار مردم میفرمایند؛ «دستگاههای نظارتی با قدرت و چشم باز باید در میدان باشند، هم مجلس هم قوه قضاییه، هم آحاد مردم مؤمن باید احساس وظیفه کنند و نقش ایفا کنند. راههای فساد را باید بست. در همین قضیه ارز و سکه، اگر مقابله با فساد بود، راه فساد بسته میشد.»
مشکل فساد اقتصادی در ایران به نوع برخورد با مفسدان باز میگردد، حتی گاهی با برخی از افرادی که در فساد اقتصادی نقش دارند ملاحظاتی باعث شده که چنین فرد یا افرادی از حاشیه امن برخوردار شوند، نمونههای آن وجود دارد، اما اگر با همین افراد بدون ملاحظه و بدون مصلحتاندیشی برخورد قانونی و قاطع انجام شده بود، هم شاهد افزایش اعتماد مردم بودیم و هم از درصد فساد در کشور کاسته میشد.
اکنون قوه قضاییه با دستور رهبری وارد میدان شده و سعی دارد تا ریشههای این مفاسد را شناسایی و بازداشت کند، چنین عملی نیازمند حمایت مجلس و دولت است تا به نتیجه مطلوب برسد. اگر مبارزه با فساد به نتیجه نرسد دشمنان به خواسته خود که نشان دادن ناکارآمدی نظام اسلامی است خواهند رسید و القاء خواهند کرد که جمهوری اسلامی به بنبست رسیده است.
نویسنده: سیاوش کاویانی