فضای انتخاباتی کشور هنوز داغ نشده است، هنوز تنور انتخابات ریاست جمهوری به گرمای لازم نرسیده تا بتوان یک انتخابات با مشارکت بالا را رقم زد، در حالی که تا 8 تیر ماه 9 روز باقی است.
نخستین مناظره نامزدهای انتخابات ریاست جمهور دوشنبه شب برگزار شد و 6 نامزد در این مناظره حضور داشتند. معنی و مفهوم مناظره در لغت نامه دهخدا چنین است؛ «یعنی فکر کردن در حقیقت و ماهیت چیزی. با هم بحث کردن. مجادله و نزاع با همدیگر و بحث با یکدیگر در حقیقت و ماهیت چیزی. با هم جواب و سئوال کردن. مباحثه.»
با توجه به این معنی که مرحوم دهخدا آن را ارائه داده آیا آن چیزی که در مناظره نخست دیده شده، مناظره بود؟
قطعاً آنهایی که مناظره را دیدند بر این اعتقاد هستند که یک نشست و میز گرد بین این شش نامزد با حضور یک مجری که وظیفه تعیین وقت را بر عهده دارد برگزار شد در حالی که بحث داغ و مسئله ساز که برای آن باید پاسخ داده شود وجود نداشت. به واقع نامزدها با پرسش‌های کلی و پراکنده روبرو بودند و با این وجود پاسخ‌ها نیز سطحی، بدون ارائه راهکار و راه حل برای آن، مناظره را برگزار کردند.
قدر مسلم تعیین 4 دقیقه زمان برای پاسخ به پرسش زمان اندکی است و نامزدها نتوانستند در این زمان محدود پاسخ به پرسش بدهند.
کم بودن زمان و اشراف نداشتن نامزدها نسبت به طرح و تجزیه و تحلیل آن، دو عاملی بود که باعث گشت تا کیفیت مناظره بسیار پایین بیاید. آنگونه که از محتوای مناظره برداشت شد این بود که نامزدها بیشتر به طرح مشکلات موجود پرداختند بجای آن که برای حل این مشکلات راهکار و راهبرد ارائه دهند. مشکلاتی که نامزدها در مناظره نخست مطرح کردند، مردم با آنها زندگی می‌کنند.
بسیاری از بایدها و نبایدهایی که نامزدها در مناظره مطرح کردند به خود آنها باز می‌گردد، چرا که هر یک از آنها دارای مسئولیت‌هایی در سطوح گوناگون هستند.
حال مسئولانی که مسئولیت دارند و در این دوره نتوانسته‌اند برای حل مشکلات کاری انجام دهند، چگونه می‌خواهند در جایگاه ریاست جمهوری برای حل مشکلات راهکار داشته باشند؟!
مسئله مهم و اصلی کشور سال‌ها است مشکلات اقتصادی است و در نخستین مناظره هم که مسئله اقتصادی مطرح شد اما ملال آور، بی‌خاصیت و بی‌نتیجه بود. گرچه نامزدها در مناظره نخست اخلاق سیاسی را رعایت کردند و توانستند نمره خوبی دریافت کنند، اما این رعایت اخلاق و نزاکت نباید باعث شود تا از طرح راهکار برای حل مشکلات اقتصادی کشور غافل شوند.
بازخوانی مشکلات اقتصادی، طرح مسائلی چون دولت گذشته یا دولت‌های گذشته مقصر بودند، دردی دوا نمی‌کند و چه بسا پس از روی کار آمدن یکی از نامزده در جایگاه ریاست جمهوری، در دوره بعد مناظره کنندگان بگویند دولت پیشین مقصر بوده این مقدار بدهی ببار آورده، تورم افزایش یافته، قیمت ارز بالا رفته و الی آخر. این موضوعات چه دردی از مشکلات مردم و کشور را درمان می‌کند؟
نه به آن شوری که در مناظرات سال 88 اتفاق افتاد نه به این بی نمکی که سرد و حوصله سر بر بود.
اگر قرار است مناظرات بعدی هم مانند مناظره اول برگزار شود، وقت تلف کردن است و بودجه را حیف و میل کردن.
برای مناظره بعدی تیم اتاق فکر سازمان صدا و سیما باید روش برگزاری را تغییر دهد، پرسش‌های عمیق‌تر، کاربردی‌تر و چالشی تر را به میان بیاورد، نامزدها را با پرسش‌های سنگین به چالش بکشد و وادار کند تا پاسخ دهند و اگر نتوانستند پاسخ دهند آنگاه برای مردم که باید برای انتخاب یک تن پای صندوق بیایند روشن خواهد شد که کدام یک صلاحیت جایگاه ریاست جمهوری را دارد.
مسئله مناظره‌ها تعیین کننده است، اگر با همین روش ادامه پیدا کند حتی می‌تواند باعث ریزش مشارکت شود در حالی که مناظره میزان مشارکت را باید بالا ببرد. نامزدها هم کمی از خود مایه بگذارند و سخن بگویند، دیکته نانوشته که غلط ندارد!
نخستین مناظره نامزدهای انتخابات ریاست جمهور دوشنبه شب برگزار شد و 6 نامزد در این مناظره حضور داشتند. معنی و مفهوم مناظره در لغت نامه دهخدا چنین است؛ «یعنی فکر کردن در حقیقت و ماهیت چیزی. با هم بحث کردن. مجادله و نزاع با همدیگر و بحث با یکدیگر در حقیقت و ماهیت چیزی. با هم جواب و سئوال کردن. مباحثه.»
با توجه به این معنی که مرحوم دهخدا آن را ارائه داده آیا آن چیزی که در مناظره نخست دیده شده، مناظره بود؟
قطعاً آنهایی که مناظره را دیدند بر این اعتقاد هستند که یک نشست و میز گرد بین این شش نامزد با حضور یک مجری که وظیفه تعیین وقت را بر عهده دارد برگزار شد در حالی که بحث داغ و مسئله ساز که برای آن باید پاسخ داده شود وجود نداشت. به واقع نامزدها با پرسش‌های کلی و پراکنده روبرو بودند و با این وجود پاسخ‌ها نیز سطحی، بدون ارائه راهکار و راه حل برای آن، مناظره را برگزار کردند.
قدر مسلم تعیین 4 دقیقه زمان برای پاسخ به پرسش زمان اندکی است و نامزدها نتوانستند در این زمان محدود پاسخ به پرسش بدهند.
کم بودن زمان و اشراف نداشتن نامزدها نسبت به طرح و تجزیه و تحلیل آن، دو عاملی بود که باعث گشت تا کیفیت مناظره بسیار پایین بیاید. آنگونه که از محتوای مناظره برداشت شد این بود که نامزدها بیشتر به طرح مشکلات موجود پرداختند بجای آن که برای حل این مشکلات راهکار و راهبرد ارائه دهند. مشکلاتی که نامزدها در مناظره نخست مطرح کردند، مردم با آنها زندگی می‌کنند.
بسیاری از بایدها و نبایدهایی که نامزدها در مناظره مطرح کردند به خود آنها باز می‌گردد، چرا که هر یک از آنها دارای مسئولیت‌هایی در سطوح گوناگون هستند.
حال مسئولانی که مسئولیت دارند و در این دوره نتوانسته‌اند برای حل مشکلات کاری انجام دهند، چگونه می‌خواهند در جایگاه ریاست جمهوری برای حل مشکلات راهکار داشته باشند؟!
مسئله مهم و اصلی کشور سال‌ها است مشکلات اقتصادی است و در نخستین مناظره هم که مسئله اقتصادی مطرح شد اما ملال آور، بی‌خاصیت و بی‌نتیجه بود. گرچه نامزدها در مناظره نخست اخلاق سیاسی را رعایت کردند و توانستند نمره خوبی دریافت کنند، اما این رعایت اخلاق و نزاکت نباید باعث شود تا از طرح راهکار برای حل مشکلات اقتصادی کشور غافل شوند.
بازخوانی مشکلات اقتصادی، طرح مسائلی چون دولت گذشته یا دولت‌های گذشته مقصر بودند، دردی دوا نمی‌کند و چه بسا پس از روی کار آمدن یکی از نامزده در جایگاه ریاست جمهوری، در دوره بعد مناظره کنندگان بگویند دولت پیشین مقصر بوده این مقدار بدهی ببار آورده، تورم افزایش یافته، قیمت ارز بالا رفته و الی آخر. این موضوعات چه دردی از مشکلات مردم و کشور را درمان می‌کند؟
نه به آن شوری که در مناظرات سال 88 اتفاق افتاد نه به این بی نمکی که سرد و حوصله سر بر بود.
اگر قرار است مناظرات بعدی هم مانند مناظره اول برگزار شود، وقت تلف کردن است و بودجه را حیف و میل کردن.
برای مناظره بعدی تیم اتاق فکر سازمان صدا و سیما باید روش برگزاری را تغییر دهد، پرسش‌های عمیق‌تر، کاربردی‌تر و چالشی تر را به میان بیاورد، نامزدها را با پرسش‌های سنگین به چالش بکشد و وادار کند تا پاسخ دهند و اگر نتوانستند پاسخ دهند آنگاه برای مردم که باید برای انتخاب یک تن پای صندوق بیایند روشن خواهد شد که کدام یک صلاحیت جایگاه ریاست جمهوری را دارد.
مسئله مناظره‌ها تعیین کننده است، اگر با همین روش ادامه پیدا کند حتی می‌تواند باعث ریزش مشارکت شود در حالی که مناظره میزان مشارکت را باید بالا ببرد. نامزدها هم کمی از خود مایه بگذارند و سخن بگویند، دیکته نانوشته که غلط ندارد!
محمد صفری