جهان معطوف به نسل‌کشی غزه است در حالی گویی برخی کشورها برای انحراف افکار عمومی جهان و بعضا حاشیه‌سازی برای دور ساختن ایران از گرفتن انتقام شهید هنیه تقلا می‌کنند. از ادعای آمریکایی‌ها مبنی بر دخالت ایران در انتخابات این کشور گرفته تا تکرار دروغ پردازی‌های گروسی مدیر کل آژانس، از بازی ترکیه و جمهوری آذربایجان برای تغییرات ژئوپولتیک در قفقاز که تقلا بسیار برای وارد سازی روسیه به این بازی را دارند تا تکرار ادعاهای حقوق بشری علیه تهران در این چارچوب قابل ارزیابی است.
در ادامه همین سیاست نیز در اقدامی مغایر با قوانین جمهوری اسلامی و مسئولیت دیپلماتیک، اخیرا صفحه اینستاگرام سفارت استرالیا در تهران با ادعای روز «بنفش بپوش» تصاویری از ایان مک‌کنویل، سفیر این کشور با پاپیون بنفش منتشر کرده است. سفارت استرالیا مدعی است که در استرالیا این روز برای آگاهی‌رسانی به‌ویژه به جوانان درباره ایجاد محیطی فراگیر و حمایت‌گرانه از افراد ال‌جی‌بی‌تی‌کیو برنامه‌ریزی شده است. ابن سخنان مداخله جویانه و در ظاهر روشنفکرانه و بشر دوستانه از سوی سفیر استرالیا در حالی مطرح و رسانه‌های بیانگه در ابعاد گسترده‌ای آن را بازتاب داده‌اند که به نظر می‌رسد سفیر استرالیا نیازمند مطالعه دروسی است که در حوزه حقوق بشر و رفتارهای بشردوستانه آموختن آنها برایش ضروری می باشد.
نخست آنکه بر اساس اصول و قوانین بین‌المللی و عرف دیپلماتیک سفیر و نمایندگان هر کشوری در کشور میزبان موظف به رعایت قوانین و چارچوب‌های اخلاقی، عرفی، قانونی، شرعی و ... می‌باشند و هرگونه رفتاری خلاف آن تخلف بوده و کشور میزبان بر اساس اصل عنصر نامطلوب حق برخورد با خاطیان را دارد. بر این اساس رفتار سفیر استرالیا در تهران از دو حالت خارج نمی‌باشد یا از روی بی‌اطلاعی از اداب اولیه کنسولی و دیپلماسی بوده است و یا از روی تعمد که در هر دو صورت دولت استرالیا باید پاسخگوی تعیین چنین سفیری باشد و ملت ایران از حق پاسخگو ساختن این کشور عدول نخواهد کرد.
دوم آنکه آقای سفیر بد نیست که مروری به تاریخ کشورش استرالیا داشته باشد تا دریابد که مسائل و مواردی بسیار مهم‌تر از آنچه وی به آن افتخار می‌کند برای پردازش‌های حقوق بشری وجود دارد. به عنوان نمونه افزایش حدود ۳۰ درصدی نرخ قتل زنان در استرالیا در سال ۲۰۲۳ زنگ هشدار درباره بحران خشونت علیه زنان در این کشور را به صدا درآورد؛ به‌طور متوسط هر چهار روز یک زن در استرالیا به قتل می‌رسد.از هر ۵ زن استرالیایی یک نفر از سن ۱۵ سالگی خشونت جنسی را تجربه کرده است. مسئله بومیان نیز یکی از پرونده‌های هولناک در استرالیا است..بومیان استرالیا همچنان در این کشور از حقوق خود محروم می‌شوند و دولت استرالیا تعهدات خود را براساس اعلامیه سازمان ملل درباره حقوق بومیان نقض می‌کند.
سوم آنکه آقای سفیر خوب است که مطالعه‌ای درباره جنایات کشورش در 20 سال اشغال افغانستان داشته باشد. به عنوان نمونه «بن رابرتز-اسمیت»، نظامی سابق استرالیایی که «نشان شجاعت ویکتوریا» را نیز دریافت کرده، در دادگاه فدرال به اتهام قتل غیرنظامیان افغانستانی گناهکار شناخته شد. قابل توجه آقای سفیر آنکه دیوید مک‌براید، وکیل سابق ارتش استرالیا، به دلیل در اختیار گذاشتن اسناد محرمانه نظامی در مورد «جنایات جنگی» نیروهای آن کشور در افغانستان با خبرنگاران، به پنج سال و هشت ماه زندان محکوم شد.
چهارم آنکه آقای سفیر در حالی مدعی حمایت از حقوق بشر شده است که کشور متبوعش همراه با آمریکا مشارکتی همه جانبه در تحریم‌های ضد ایرانی داشته است حال آنکه این تحریم‌ها رسما مردم بویژه کودکان با بیماری‌های خاص را هدف قرار داده است. سفیر استرالیا می‌تواند مطالعه‌ای بر روی گزارش خانم دوهان نمیانده ویژه سازمان ملل در امور قهری یک جانبه که این روزها سالگرد دومین گزارش وی درباره پیامدهای تحریم‌های علیه ایران است داشته باشد. این گزارش عنوان می‌کند که تحریم‌ها علیه مردم ایران و جنایت علیه بشریت است و عاملان و آمران آن باید بازخواست و مجازات و تحریم‌ها لغو شود.
پنجم آنکه 11 ماه است که رژیم صهیونیستی در غزه در حال نسل‌کشی است که 70 درصد از 40 هزار شهید را زنان و کودکان تشکیل می‌دهد در طول این مدت به رغم اعتراضات گسترده مردم استرالیا، دولتمردان این کشور همواره به حمایت از رژیم صهیونیستی پرداخته‌اند و در کنار محکوم‌سازی دفاع مشروع ملت فلسطین و طوفان الاقصی از تامین کنندگان تسلیحات رژیم صهیونیستی برای کشتار در غزه بوده‌اند. سکوت سفارت استرالیا در تهران در برابر جنایات رژیم صهیونیستی و حمایت کشورش از این جنایات، ابهامات بسیاری را در ژست‌های حقوق بشری آقای سفیر ایجاد کرده است. نگاهی به رفتارهای استرالیا در ابعاد ذکر شده بیانگر شباهت‌های بسیار وضعیت داخلی و سیاست خارجی استرالیا با اربابان انگلیسی و آمریکایی آن است که بیش از هر چیز نماینگر غیر مستقل بودن این کشور است.
در ادامه همین سیاست نیز در اقدامی مغایر با قوانین جمهوری اسلامی و مسئولیت دیپلماتیک، اخیرا صفحه اینستاگرام سفارت استرالیا در تهران با ادعای روز «بنفش بپوش» تصاویری از ایان مک‌کنویل، سفیر این کشور با پاپیون بنفش منتشر کرده است. سفارت استرالیا مدعی است که در استرالیا این روز برای آگاهی‌رسانی به‌ویژه به جوانان درباره ایجاد محیطی فراگیر و حمایت‌گرانه از افراد ال‌جی‌بی‌تی‌کیو برنامه‌ریزی شده است. ابن سخنان مداخله جویانه و در ظاهر روشنفکرانه و بشر دوستانه از سوی سفیر استرالیا در حالی مطرح و رسانه‌های بیانگه در ابعاد گسترده‌ای آن را بازتاب داده‌اند که به نظر می‌رسد سفیر استرالیا نیازمند مطالعه دروسی است که در حوزه حقوق بشر و رفتارهای بشردوستانه آموختن آنها برایش ضروری می باشد.
نخست آنکه بر اساس اصول و قوانین بین‌المللی و عرف دیپلماتیک سفیر و نمایندگان هر کشوری در کشور میزبان موظف به رعایت قوانین و چارچوب‌های اخلاقی، عرفی، قانونی، شرعی و ... می‌باشند و هرگونه رفتاری خلاف آن تخلف بوده و کشور میزبان بر اساس اصل عنصر نامطلوب حق برخورد با خاطیان را دارد. بر این اساس رفتار سفیر استرالیا در تهران از دو حالت خارج نمی‌باشد یا از روی بی‌اطلاعی از اداب اولیه کنسولی و دیپلماسی بوده است و یا از روی تعمد که در هر دو صورت دولت استرالیا باید پاسخگوی تعیین چنین سفیری باشد و ملت ایران از حق پاسخگو ساختن این کشور عدول نخواهد کرد.
دوم آنکه آقای سفیر بد نیست که مروری به تاریخ کشورش استرالیا داشته باشد تا دریابد که مسائل و مواردی بسیار مهم‌تر از آنچه وی به آن افتخار می‌کند برای پردازش‌های حقوق بشری وجود دارد. به عنوان نمونه افزایش حدود ۳۰ درصدی نرخ قتل زنان در استرالیا در سال ۲۰۲۳ زنگ هشدار درباره بحران خشونت علیه زنان در این کشور را به صدا درآورد؛ به‌طور متوسط هر چهار روز یک زن در استرالیا به قتل می‌رسد.از هر ۵ زن استرالیایی یک نفر از سن ۱۵ سالگی خشونت جنسی را تجربه کرده است. مسئله بومیان نیز یکی از پرونده‌های هولناک در استرالیا است..بومیان استرالیا همچنان در این کشور از حقوق خود محروم می‌شوند و دولت استرالیا تعهدات خود را براساس اعلامیه سازمان ملل درباره حقوق بومیان نقض می‌کند.
سوم آنکه آقای سفیر خوب است که مطالعه‌ای درباره جنایات کشورش در 20 سال اشغال افغانستان داشته باشد. به عنوان نمونه «بن رابرتز-اسمیت»، نظامی سابق استرالیایی که «نشان شجاعت ویکتوریا» را نیز دریافت کرده، در دادگاه فدرال به اتهام قتل غیرنظامیان افغانستانی گناهکار شناخته شد. قابل توجه آقای سفیر آنکه دیوید مک‌براید، وکیل سابق ارتش استرالیا، به دلیل در اختیار گذاشتن اسناد محرمانه نظامی در مورد «جنایات جنگی» نیروهای آن کشور در افغانستان با خبرنگاران، به پنج سال و هشت ماه زندان محکوم شد.
چهارم آنکه آقای سفیر در حالی مدعی حمایت از حقوق بشر شده است که کشور متبوعش همراه با آمریکا مشارکتی همه جانبه در تحریم‌های ضد ایرانی داشته است حال آنکه این تحریم‌ها رسما مردم بویژه کودکان با بیماری‌های خاص را هدف قرار داده است. سفیر استرالیا می‌تواند مطالعه‌ای بر روی گزارش خانم دوهان نمیانده ویژه سازمان ملل در امور قهری یک جانبه که این روزها سالگرد دومین گزارش وی درباره پیامدهای تحریم‌های علیه ایران است داشته باشد. این گزارش عنوان می‌کند که تحریم‌ها علیه مردم ایران و جنایت علیه بشریت است و عاملان و آمران آن باید بازخواست و مجازات و تحریم‌ها لغو شود.
پنجم آنکه 11 ماه است که رژیم صهیونیستی در غزه در حال نسل‌کشی است که 70 درصد از 40 هزار شهید را زنان و کودکان تشکیل می‌دهد در طول این مدت به رغم اعتراضات گسترده مردم استرالیا، دولتمردان این کشور همواره به حمایت از رژیم صهیونیستی پرداخته‌اند و در کنار محکوم‌سازی دفاع مشروع ملت فلسطین و طوفان الاقصی از تامین کنندگان تسلیحات رژیم صهیونیستی برای کشتار در غزه بوده‌اند. سکوت سفارت استرالیا در تهران در برابر جنایات رژیم صهیونیستی و حمایت کشورش از این جنایات، ابهامات بسیاری را در ژست‌های حقوق بشری آقای سفیر ایجاد کرده است. نگاهی به رفتارهای استرالیا در ابعاد ذکر شده بیانگر شباهت‌های بسیار وضعیت داخلی و سیاست خارجی استرالیا با اربابان انگلیسی و آمریکایی آن است که بیش از هر چیز نماینگر غیر مستقل بودن این کشور است.
قاسم غفوری