این روزها هفتاد و نهمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در حالی این روزها در حال برگزاری است که یکی از اصلی‌ترین مباحث مطرح را صلح و امنیت تشکیل می‌دهد. در این زمینه دو دیدگاه متفاوت مطرح است.
نخست آنکه در حوزه صلح نگاهی بر کارنامه جمهوری اسلامی ایران به خوبی نشان می‌دهد که ایران همواره در کنار دفاع از تمامیت ارضی خود همچون 8 سال دفاع مقدس، همواره بر آن بوده تا روابطی همراه با عزت، حکمت و مصلحت با سایر کشورها داشته باشد و با اولویت بخشی به همسایگان تعاملات جهانی را مد نظر داشته است. تاکید بر گفتمان و تعامل در مناسبات دو جانبه و چند جانبه در قالب اتحادیه‌ها، دو دهه همکاری صادقانه با آژانس‌بین المللی انرژی اتمی به رغم بدعهدی‌های طرف‌های غربی برجام وبی عدالتی‌ها و سیاسی کاری آژانس، میانجی گری برای حل بحران‌های منطقه‌ای و جهانی و.. نمودی از این رویکرد است. در این میان صلح از نگاه جمهوری اسلامی نه صرفا در قالب تعاملات و گفت‌و گو یا آنچه غرب در چارچوب یک جانبه‌گرایی سلطه گرایانه مطرح می‌سازد بلکه برگرفته از مولفه‌هایی جهان شمول و چند لایه است که در نهایت صلحی جهانی و عادلانه را به همراه دارد.
اقتصاد عادلانه بدون تحریم و سلطه‌گری انحصار گرایانه، نبود تروریسم علمی از جمله در حوزه هسته‌ای، فنی و مهندسی و فضایی، پایان یک جانبه گرایی، تعاملات برد-برد و احترام متقابل بدون تحمیل و سلطه، عدالت جهانی بدون استثمار، دفاع از مظلوم در برابر ظالم که تبلور آن حمایت از فلسطین است، پایان حق وتو انحصار گرایانه در شورای امنیت و واگذاری تصمیم گیری به مجمع عمومی با محوریت حق رای برای هر کشور، پایان دخالت‌ها در امور داخلی سایر کشورها و کودتاهای رنگی که غرب سردمدار آن می‌باشد،پایان اپارتاید نژادی و قومی در سراسر جهان و خودداری از دامن زدن به اختلافات قومی و اعتقادی و فرقه‌سازی‌های فاجعه بار و.... ابعاد مد نظر ایران برای صلح جهانی را تشکیل می‌دهد. دیدگاهی که رسما در مقابل با دیدگاه نظام سلطه به سردمداری آمریکاست که با تحریم، تهدید، ارعاب، کودتای رنگی و جنگ ادراکی، اپارتاید علمی و فنی، انحصار گرایی و یک‌جانبه گرایی و مقابله با چند جانبه گرایی عادلانه، حمایت از تروریسم و آپارتایدهایی همچون رژیم کودک کش صهیونیستی، منفعت طلبی به جای انجام منشور و تکالیف شورای امنیت با حق وتو و...صلح جهانی را به خطر انداخته است.
دوم آنکه در حوزه امنیت نیز دیدگاه جمهوری اسلامی یک دیدگاه منطقی، عقلانی، عملگرایانه و نتیجه محور است. از نظر ایران امنیت یعنی پایان اشغالگری و تحقق حقوق ملت‌ها بر اساس حق تعیین سرنوشت، امنیت یعنی مقابله با عوامل ناامنی همچون تروریسم، رژیم صهیونیستی و سلطه گران، امنیت به منزله پایان دخالت‌های بحران ساز غرب در امور داخلی کشورهاست، امنیت یعنی اجرایی شدن درست منشور ملل متحد همچون پذیرش حق دفاع مشروع برای ملت‌های ستمدیده همچون فلسطین، امنیت یعنی همگرایی میان کشورها در تحقق توسعه پایدار و فراگیر به دور از سلطه‌گری انحصارگرایانه، امنیت یعنی اجرایی شدن دقیق مفاد ان پی تی یعنی خلع سلاح دارندگان سلاح هسته‌ای و ممانعت از تکثیر و احیای آن و...
نکته مهم آنکه جمهوری اسلامی ایران در حوزه نقش آفرینی برای امنیت جهانی در کنار تعامل سازنده، عملگرا و نتیجه محور با سایر کشورها، تلاش نموده تا با خودکفایی و اقتدار دفاعی از آن در جهت تکرار نشدن جنایتی همچون تجاوز رژیم بعث عراق و متحدانش به ایران، مبارزه با تروریسم و تجزیه طلبان بهره گیرد. نکته مهم در تفکر نظامی و دفاعی ایران، تلاش برای بهره‌گیری از این ظرفیت‌ها در جهت تحقق امنیت منطقه و جهان است چرا که ایران همواره امنیت جهانی را امنیت خود دانسته است چنانکه نقش ارزنده و بی بدیل نیروی دریایی ایران در تامین امنیت آبراه‌های بین‌المللی نقش آفرینی در امنیت تجارت جهانی است.
در همین حال با توجه به ماهیت نامشروع و جنگ افروزی رژیم صهیونیستی و سابقه سلطه‌گرایانه آمریکا، داشتن توان نظامی از جمله موشکی و پهپادی مولفه‌ای مهم در توازن قوا و بازدارندگی در برابر این تهدید کنندگان امنیت منطقه و جهان است که جمهوری اسلامی توانسته این مهم را محقق سازد و به الگویی برای سایر کشورهای منطقه نیز مبدل شود که مقاومت یک ساله غزه در برابر تجاوزگری رژیم صهیونیستی، حملات حزب‌الله، مقاومت یمن، سوریه و عراق در واکنش به تجاوزگری‌های صهیونیست‌ها، عملیات وعده صادق ایران و تاکید آن بر قطعی بودن انتقام خون شهید هنیه، نشانه‌هایی بر اهمیت و ظرفیت‌های دفاعی ایران در تحقق امنیت منطقه است. تقلای غرب برای برچیدن توان هسته‌ای، موشکی و پهپادی و حذف ایران از نقش آفرینی منطقه‌ای بر خلاف ادعای آنها نه در چارچوب امنیت و صلح بلکه توطئه‌ای برای محروم‌سازی منطقه از ظرفیت‌های ایران در تحقق صلح و امنیت و گرفتار سازی منطقه در اشغالگری و منفعت‌طلبی ویرانگر رژیم صهیونیستی و آمریکا می‌باشد.
نخست آنکه در حوزه صلح نگاهی بر کارنامه جمهوری اسلامی ایران به خوبی نشان می‌دهد که ایران همواره در کنار دفاع از تمامیت ارضی خود همچون 8 سال دفاع مقدس، همواره بر آن بوده تا روابطی همراه با عزت، حکمت و مصلحت با سایر کشورها داشته باشد و با اولویت بخشی به همسایگان تعاملات جهانی را مد نظر داشته است. تاکید بر گفتمان و تعامل در مناسبات دو جانبه و چند جانبه در قالب اتحادیه‌ها، دو دهه همکاری صادقانه با آژانس‌بین المللی انرژی اتمی به رغم بدعهدی‌های طرف‌های غربی برجام وبی عدالتی‌ها و سیاسی کاری آژانس، میانجی گری برای حل بحران‌های منطقه‌ای و جهانی و.. نمودی از این رویکرد است. در این میان صلح از نگاه جمهوری اسلامی نه صرفا در قالب تعاملات و گفت‌و گو یا آنچه غرب در چارچوب یک جانبه‌گرایی سلطه گرایانه مطرح می‌سازد بلکه برگرفته از مولفه‌هایی جهان شمول و چند لایه است که در نهایت صلحی جهانی و عادلانه را به همراه دارد.
اقتصاد عادلانه بدون تحریم و سلطه‌گری انحصار گرایانه، نبود تروریسم علمی از جمله در حوزه هسته‌ای، فنی و مهندسی و فضایی، پایان یک جانبه گرایی، تعاملات برد-برد و احترام متقابل بدون تحمیل و سلطه، عدالت جهانی بدون استثمار، دفاع از مظلوم در برابر ظالم که تبلور آن حمایت از فلسطین است، پایان حق وتو انحصار گرایانه در شورای امنیت و واگذاری تصمیم گیری به مجمع عمومی با محوریت حق رای برای هر کشور، پایان دخالت‌ها در امور داخلی سایر کشورها و کودتاهای رنگی که غرب سردمدار آن می‌باشد،پایان اپارتاید نژادی و قومی در سراسر جهان و خودداری از دامن زدن به اختلافات قومی و اعتقادی و فرقه‌سازی‌های فاجعه بار و.... ابعاد مد نظر ایران برای صلح جهانی را تشکیل می‌دهد. دیدگاهی که رسما در مقابل با دیدگاه نظام سلطه به سردمداری آمریکاست که با تحریم، تهدید، ارعاب، کودتای رنگی و جنگ ادراکی، اپارتاید علمی و فنی، انحصار گرایی و یک‌جانبه گرایی و مقابله با چند جانبه گرایی عادلانه، حمایت از تروریسم و آپارتایدهایی همچون رژیم کودک کش صهیونیستی، منفعت طلبی به جای انجام منشور و تکالیف شورای امنیت با حق وتو و...صلح جهانی را به خطر انداخته است.
دوم آنکه در حوزه امنیت نیز دیدگاه جمهوری اسلامی یک دیدگاه منطقی، عقلانی، عملگرایانه و نتیجه محور است. از نظر ایران امنیت یعنی پایان اشغالگری و تحقق حقوق ملت‌ها بر اساس حق تعیین سرنوشت، امنیت یعنی مقابله با عوامل ناامنی همچون تروریسم، رژیم صهیونیستی و سلطه گران، امنیت به منزله پایان دخالت‌های بحران ساز غرب در امور داخلی کشورهاست، امنیت یعنی اجرایی شدن درست منشور ملل متحد همچون پذیرش حق دفاع مشروع برای ملت‌های ستمدیده همچون فلسطین، امنیت یعنی همگرایی میان کشورها در تحقق توسعه پایدار و فراگیر به دور از سلطه‌گری انحصارگرایانه، امنیت یعنی اجرایی شدن دقیق مفاد ان پی تی یعنی خلع سلاح دارندگان سلاح هسته‌ای و ممانعت از تکثیر و احیای آن و...
نکته مهم آنکه جمهوری اسلامی ایران در حوزه نقش آفرینی برای امنیت جهانی در کنار تعامل سازنده، عملگرا و نتیجه محور با سایر کشورها، تلاش نموده تا با خودکفایی و اقتدار دفاعی از آن در جهت تکرار نشدن جنایتی همچون تجاوز رژیم بعث عراق و متحدانش به ایران، مبارزه با تروریسم و تجزیه طلبان بهره گیرد. نکته مهم در تفکر نظامی و دفاعی ایران، تلاش برای بهره‌گیری از این ظرفیت‌ها در جهت تحقق امنیت منطقه و جهان است چرا که ایران همواره امنیت جهانی را امنیت خود دانسته است چنانکه نقش ارزنده و بی بدیل نیروی دریایی ایران در تامین امنیت آبراه‌های بین‌المللی نقش آفرینی در امنیت تجارت جهانی است.
در همین حال با توجه به ماهیت نامشروع و جنگ افروزی رژیم صهیونیستی و سابقه سلطه‌گرایانه آمریکا، داشتن توان نظامی از جمله موشکی و پهپادی مولفه‌ای مهم در توازن قوا و بازدارندگی در برابر این تهدید کنندگان امنیت منطقه و جهان است که جمهوری اسلامی توانسته این مهم را محقق سازد و به الگویی برای سایر کشورهای منطقه نیز مبدل شود که مقاومت یک ساله غزه در برابر تجاوزگری رژیم صهیونیستی، حملات حزب‌الله، مقاومت یمن، سوریه و عراق در واکنش به تجاوزگری‌های صهیونیست‌ها، عملیات وعده صادق ایران و تاکید آن بر قطعی بودن انتقام خون شهید هنیه، نشانه‌هایی بر اهمیت و ظرفیت‌های دفاعی ایران در تحقق امنیت منطقه است. تقلای غرب برای برچیدن توان هسته‌ای، موشکی و پهپادی و حذف ایران از نقش آفرینی منطقه‌ای بر خلاف ادعای آنها نه در چارچوب امنیت و صلح بلکه توطئه‌ای برای محروم‌سازی منطقه از ظرفیت‌های ایران در تحقق صلح و امنیت و گرفتار سازی منطقه در اشغالگری و منفعت‌طلبی ویرانگر رژیم صهیونیستی و آمریکا می‌باشد.
قاسم غفوری