بنده بر این باورم که حتی این تصمیمات و اقداماتی که در کشور گرفته می‌شود در لیبرال سرمایه دارترین کشورهای دنیا هم وجود نداشته باشد.
آنچه که در کشورهای منطقه می‌بینیم نوعی اقتصاد وجود دارد که سعی دارد تا همه مردم را تحت پوشش حمایتی خود قرار دهد هر چند در میان آنها اقشار متمول نیز وجود دارند اما مردم عادی از یک حداقل‌های مناسبی برخوردارند و بابت معیشت خود نیز نگرانی ندارند.
چندی پیش بود که در تاجیکستان رئیس جمهور این کشور مسئولی را مواخذه و تنبیه کرد، دلیل آن هم این بود که آن فرد اموالی را که البته فراتر از آنچه باید باشد به دست آورده بود که نامتعارف بود. رئیس جمهور نیز آن مسئول را در مقابل چشمان همه مردم تاجیکستان تنبیه کرد.
نوع برخورد رئیس جمهور تاجیکستان را هر اندازه که یک شو تلقی و تصور کنیم، دارای این پیام است که در این کشور یک نظارتی وجود دارد و اجازه نمی‌دهد که هر کس با رانت و فساد پولدار شود.
مدتی است که بحث ارزان بودن بنزین در ایران و زمزمه‌های افزایش قیمت آن در جامعه از سوی مسئولان مطرح می‌شود.
رئیس جمهور، معاون اول، سخنگو و دیگران سعی دارند با طرح این مسئله ضمن افکار سنجی، افکار عمومی را هم برای این اتفاق آماده کنند و در واقع مشغول زمینه سازی هستند.
یک مرحله از افزایش قیمت بنزین کلید خورد، قیمت بنزین سوپر با اجازه واردات،افزایش خواهد یافت و قیمت بنزین سوپر آزاد می‌شود که با توجه به نرخ آن در منطقه و دیگر کشورها، از یک دلار کمتر تا بیش از یک دلار است.
قیمت بنزین سوپر فوب خلیج فارس حدود ۱.۲ دلار است و با احتساب دلار 70 هزار تومان، آیا قیمت بنزین سوپر نیز بر همین اساس محاسبه می‌شود؟
با این تصمیم می‌توان نتیجه گرفت که دولت چهاردهم که با شعار وفاق ملی بر سر کار آمده است، هر چند بر اساس ادعایی که دارد، می خواهد یارانه‌ها را هدفمند کند، اما در واقع به نفع سرمایه دار و پولدار عمل می‌کند.
چرایی آن هم روشن است، با حذف بنزین سوپر با قیمت کنونی که 3500 تومان است و اجازه واردات آن برای برخی اشخاص و افراد، در استفاده از این محصول نیز تبعیض ایجاد می‌شود و فاصله طبقاتی شدیدتر می‌شود و دیگر اقشار از بنزین سوپر محروم می‌شوند.
ماجرای آزاد کردن واردات آیفون نیز همین است یعنی با وجودی که سرمایه داران برای داشتن آیفون‌های گرانقیمت آن را وارد می‌کردند و هزینه زیادی هم برای رجیستری پرداخت می‌کردند اکنون آزادانه می‌توانند آن را وارد و با پرداخت عوارض و گمرکی و رجیستری از این گوشی گرانقیت به راحتی استفاده کنند.
در عین آنکه بنزین سوپر آزاد و آیفون را همان سرمایه داران وارد می‌کنند که درآمدی بی نهایت کلان برایشان رقم می‌زند و عملا دولت می‌شود نردبانی برای افزایش ثروت ثروتمندان و سقوط طبقه متوسط به پایین از آن طرف نردبان.
کدام یک از این تصمیمات برای معیشت اکثریت مردم است نمی دانیم؟!
مسئولان دولت چهاردهم به شدت نگران هستند که بنزینِ ارزان، منابع کشور را هدر می دهد. البته این نگرانی جای تشکر هم دارد اما به این نکته توجه کنید. مسئولان نیز توجه داشته باشند.
بر اساس گزارش و آمار آژانس بین‌المللی انرژی، ایران سالانه 127 میلیارد دلار یارانه انرژی پرداخت می‌کند که از این رقم 25 درصد آن به 86 میلیون نفر می‌رسد و 75 درصد آن که 96 میلیارد دلار است، به فولاد، پتروشیمی، چند هزار نفری که منابع کشور را مانند خرطوم فیل هورت می‌کشند و از رانت وام 1500 میلیارد تومانی بهره می‌برند یا از 50 میلیارد دلار ارز ترجیحی یا نیمایی سالی 10 تا 15 میلیارد دلار به دست می‌آورند، می‌رسد. این آمار و ارقام به هیچ وجه عادلانه و منصفانه نیست.
نوع تصمیم گیری دولت نشان می‌دهد که زورش به بخش دوم که 96 میلیارد دلار یارانه انرژی مصرف می‌کنند نمی‌رسد برای همین به سراغ آن قشری که 86 میلیون نفر جمعیت را تشکیل می‌دهد و تنها از 127 میلیارد دلار یارانه انرژی 25 میلیارد لار مصرف می‌کند، می‌رود و برق آنها را قطع می‌کند چرا که برای سلامت مردم سوخت مازوت را قطع کرده است!
دولت اگر تلنگری به آن 75 درصدی‌ها بزند به جایی بر نمی خورد حالا آن سرمایه داران مفت خور کمی هم دلخور شوند طوری نمی‌شود. رفتارهای دولت نشان آن مثل معروف شده که راهنما به چپ می‌زنند و راست می‌پیچند چنانکه دولت مدعی مقابله با ناترازی و حل مشکلات مردم است اما سیاست‌هایش در نهایت فربه کردن لیبرال‌های سرمایه‌داری است که جز سود خود و البته فرستادن آن سرمایه به خارج از کشور تفکر دیگری ندارند.