تحریرالشام با رژیم جعلی اسرائیل خصومیت ندارد و در پی جنگ با آن نیست. این سیاست جولانی سرکرده گروه‌های تروریستی است که سوریه را اشغال کرده‌اند و یک حکومت خودخوانده را در این کشور مستقر کرده‌اند.
این سیاست در حالی است که ارتش رژیم صهونیستی پس از سرنگونی دولت بشار اسد، و خروج نیروهای روسیه و ایران از سوریه، مشغول بمباران گسترده و شدید زیرساخت‌های اقتصادی و نظامی این کشور است و تاکنون بسیاری از مراکز اقتصادی و نظامی را بمباران و نابود کرده و همچنان ادامه دارد.
رژیم جعلی اسرائیل تا همه زیرساخت‌های سوریه را نابود نکند دست از بمباران بر نمی‌دارد و هدف هم روشن است، تضعیف کامل سوریه و سلطه بر این کشور و اشغال بخش‌های دیگری از خاک سوریه و الحاق آن به اسرائیل.
اما در این میان با توجه به شرایطی که اکنون و پس از تغییر حکومت و دولت در سوریه دیده می‌شود و گزارش‌های خبرنگاران رسانه‌هایی چون بی بی سی نشان می‌دهد شرایط اقتصادی از زمان بشار اسد بسیار وخیم‌تر و سخت‌تر شده است تا جایی که مردم برای خرید نان ساعت‌ها باید در صف‌های چند کیلومتری بایستند تا بتوانند چند قرص نان خریداری کنند.
خبرنگاران شبکه‌های خارجی گزارش داده‌اند که پیش از این هر قرص نان 400 لیر سوریه بود اما پس از تغییر حکومت در سوریه و سرنگونی دولت اسد، نان از 400 لیر به 4 هزار لیر و اکنون به 12 هزار لیر رسیده است که قیمت خیلی بالایی است. کارمندان دولتی ماهیانه معادل 200 دلار حقوق دریافت می‌کنند که با قیمت یک قرص نان تقریبا یک دلار باید برای آن بپردازند.
سوخت بسیار کم و گران است و با توجه به شرایطی که وجود دارد، پیش بینی می‌شود که وضعیت به این زودی بهبود نیابد. چشم حاکمان جدید و مردم سوریه به دست کمک‌های بین‌المللی و برخی کشورهای عربی و ترکیه است.
این چشم داشت به خارجی ضعف و ناتوانی حاکمان جدید و مردم سوریه را می‌رساند.
قطعاً آنهایی که برای سوریه تصمیم گیری و تصمیم سازی خواهند کرد، بدون توقع نخواهد بود. ترکیه، آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی دیگر از کشورهای عربی که اکنون روابط خود را با سوریه پسا اسد برقرار کرده‌اند، به منابع و ثروت این کشور چشمداشت دارند و سهم خود را می‌خواهند.
لیبی یک نمونه بارز از آن چیزی است که بر سر این کشور و مردم آن آمد،غارت منابع نفتی این کشور به دست آمریکا و همپیمانان آن و شرایط ناامنی و بی‌ثباتی در این کشور ارمغان آمریکا به لیبی است.
چنین سرنوشتی می‌تواند برای برخی دیگر از کشورهای عربی مسلمان نیز متصور باشد چرا که برنامه و سیاست آمریکا در خاورمیانه جدیدی که در سر می‌پروراند، کشورهای ضعیف و کوچک در منطقه است.
جولانی مو به مو و دقیق سیاست‌هایی را پیاده می‌کند که به او دیکته شده، ترکیه خود در این بازی، یک مهره است و تصمیم گیر آمریکا و اسرائیل است و به سهم او نیز داده خواهد شد تا همچنان در خدمت باشد.
حکومت تازه تأسیس جولانی آنگونه که رسانه‌های غربی و وابسته تحریرالشام مخابره می‌کنند، نیست،دستگیری‌ها، اعدام‌ها و خشونت‌ها در سوریه از سوی نیروهای گروه‌های تروریستی ادامه دارد و این اقدامات در سکوت خبری انجام می‌شود و در کنار آن سعی بر این است تا چهره‌ای رئوف و مهربان از جولانی و نیروهایش به افکار عمومی نشان داده شود.
رفته رفته آن چهره واقعی از پس پرده برون خواهد افتاد و تنها راه نجات سوریه قیام مردم و جوانان سوری است تا کشور اشغال شده خود را نجات دهند و اجازه ندهند اسرائیل و آمریکا به اهداف و برنامه‌هایشان در سوریه و منطقه دست یابند. مردم اگر یک سوریه متحد و یکپارچه را می‌خواهند نباید تن به حکومت و دولتی بدهند که از بیرون تزریق شده و مردم هیچ نقشی در شکل‌گیری آن نداشتند.
این سیاست در حالی است که ارتش رژیم صهونیستی پس از سرنگونی دولت بشار اسد، و خروج نیروهای روسیه و ایران از سوریه، مشغول بمباران گسترده و شدید زیرساخت‌های اقتصادی و نظامی این کشور است و تاکنون بسیاری از مراکز اقتصادی و نظامی را بمباران و نابود کرده و همچنان ادامه دارد.
رژیم جعلی اسرائیل تا همه زیرساخت‌های سوریه را نابود نکند دست از بمباران بر نمی‌دارد و هدف هم روشن است، تضعیف کامل سوریه و سلطه بر این کشور و اشغال بخش‌های دیگری از خاک سوریه و الحاق آن به اسرائیل.
اما در این میان با توجه به شرایطی که اکنون و پس از تغییر حکومت و دولت در سوریه دیده می‌شود و گزارش‌های خبرنگاران رسانه‌هایی چون بی بی سی نشان می‌دهد شرایط اقتصادی از زمان بشار اسد بسیار وخیم‌تر و سخت‌تر شده است تا جایی که مردم برای خرید نان ساعت‌ها باید در صف‌های چند کیلومتری بایستند تا بتوانند چند قرص نان خریداری کنند.
خبرنگاران شبکه‌های خارجی گزارش داده‌اند که پیش از این هر قرص نان 400 لیر سوریه بود اما پس از تغییر حکومت در سوریه و سرنگونی دولت اسد، نان از 400 لیر به 4 هزار لیر و اکنون به 12 هزار لیر رسیده است که قیمت خیلی بالایی است. کارمندان دولتی ماهیانه معادل 200 دلار حقوق دریافت می‌کنند که با قیمت یک قرص نان تقریبا یک دلار باید برای آن بپردازند.
سوخت بسیار کم و گران است و با توجه به شرایطی که وجود دارد، پیش بینی می‌شود که وضعیت به این زودی بهبود نیابد. چشم حاکمان جدید و مردم سوریه به دست کمک‌های بین‌المللی و برخی کشورهای عربی و ترکیه است.
این چشم داشت به خارجی ضعف و ناتوانی حاکمان جدید و مردم سوریه را می‌رساند.
قطعاً آنهایی که برای سوریه تصمیم گیری و تصمیم سازی خواهند کرد، بدون توقع نخواهد بود. ترکیه، آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی دیگر از کشورهای عربی که اکنون روابط خود را با سوریه پسا اسد برقرار کرده‌اند، به منابع و ثروت این کشور چشمداشت دارند و سهم خود را می‌خواهند.
لیبی یک نمونه بارز از آن چیزی است که بر سر این کشور و مردم آن آمد،غارت منابع نفتی این کشور به دست آمریکا و همپیمانان آن و شرایط ناامنی و بی‌ثباتی در این کشور ارمغان آمریکا به لیبی است.
چنین سرنوشتی می‌تواند برای برخی دیگر از کشورهای عربی مسلمان نیز متصور باشد چرا که برنامه و سیاست آمریکا در خاورمیانه جدیدی که در سر می‌پروراند، کشورهای ضعیف و کوچک در منطقه است.
جولانی مو به مو و دقیق سیاست‌هایی را پیاده می‌کند که به او دیکته شده، ترکیه خود در این بازی، یک مهره است و تصمیم گیر آمریکا و اسرائیل است و به سهم او نیز داده خواهد شد تا همچنان در خدمت باشد.
حکومت تازه تأسیس جولانی آنگونه که رسانه‌های غربی و وابسته تحریرالشام مخابره می‌کنند، نیست،دستگیری‌ها، اعدام‌ها و خشونت‌ها در سوریه از سوی نیروهای گروه‌های تروریستی ادامه دارد و این اقدامات در سکوت خبری انجام می‌شود و در کنار آن سعی بر این است تا چهره‌ای رئوف و مهربان از جولانی و نیروهایش به افکار عمومی نشان داده شود.
رفته رفته آن چهره واقعی از پس پرده برون خواهد افتاد و تنها راه نجات سوریه قیام مردم و جوانان سوری است تا کشور اشغال شده خود را نجات دهند و اجازه ندهند اسرائیل و آمریکا به اهداف و برنامه‌هایشان در سوریه و منطقه دست یابند. مردم اگر یک سوریه متحد و یکپارچه را می‌خواهند نباید تن به حکومت و دولتی بدهند که از بیرون تزریق شده و مردم هیچ نقشی در شکل‌گیری آن نداشتند.
محمد صفری