ايتاليا كه اين روزها با بحران شديد داخلي و انزواي گسترده منطقه‌اي و جهاني مواجه است، ميزبان نشست به اصطلاح كشورهاي همفكر در برابر جمهوري اسلامي ايران بود، تا به زعم خود تدابيري واحد در قبال جمهوري اسلامي اتخاذ نمايند. اين نشست با حضور معدود كشورهايي كه همچنان در توهم كسب منافع در همسويي با آمريكا مي‌باشند، در حالي خود گواهي بر جايگاه جهاني ايران و ناتواني آمريكا در ايجاد اجماع جهاني در برابر آن است، كه در باب اهداف و دلايل اين نشست نكاتي چند قابل توجه است.
اولا هر چند كه ايتاليا با ميزباني اين نشست بر آن بوده تا جايگاه جهاني خود را به نمايش گذارد، اما بررسي شرايط داخلي و خارجي اين كشور حقايقي ديگر را آشكار مي‌كند. ايتاليا كه در عرصه داخلي با بحران شديد اقتصادي و اعتراض‌هاي مردمي همراه است، در صحنه اروپا نيز با انزواي شديد مواجه مي‌باشد. در اين ميان، ايتاليا با ميزباني چنين نشست‌هايي به زعم خود تلاش دارد از يك سو بر فضاي ناآرام داخلي و سركوب‌هاي مردمي سرپوش گذارد و از سوي ديگر با ميزباني آمريكا و برخي كشورهاي عربي از حمايت‌هاي اقتصادي آنها براي كاهش چالشهاي اقتصادي برخوردار شود. جالب توجه آنكه محافل رسانه‌اي و اقتصادي اين كشور، بارها نسبت به پيامدهاي سنگين مشاركت ايتاليا با غرب عليه ايران براي اقتصاد اين كشور هشدار داده‌اند.
ثانيا، در باب حضور برخي كشورهاي عربي در اين اجلاس نيز مي‌توان گفت، اين كشورها همچنان در اين تصور قرار دارند كه پذيرش خواسته‌هاي آمريكا در قبال ايران، مي‌توانند از حمايت هاي آمريكا در برابر قيام‌هاي مردمي و نيز رسيدن به موقعيت منطقه‌اي برخوردار شوند. اين در حالي است كه جهانيان اذعان دارند كه از يك سو ملت‌هاي منطقه ديگر پذيرنده دولتي كه همسو با اهداف آمريكا باشد، نيستند و از سوي ديگر مخالف شديد هرگونه اقدام عليه جمهوري اسلامي ايران هستند. لذا مشاركت اين كشورهاي عربي را مي‌توان نوعي خود‌زني دانست كه به انزجار بيشتر مردمي از آنها و انزواي منطقه‌اي آنان منجر خواهد شد.
ثالثا، نكته مهم در قبال اجلاس رم، اهداف و خواسته‌هاي آمريكا است. هر چند كه آمريكا سعي كرده، اين نشست را نوعي موفقيت براي خود عنوان دارد، اما در اين زمينه نيز نكاتي مهم قابل توجه است.
نخست آنكه آمريكا در هفته‌هاي اخير در حوزه اطلاعاتي و نظامي با شكست‌هاي سنگين در برابر اقتدار ايران مواجه شده است. اقتدار ايران در مهار هواپيماي جاسوسي آمريكا( پهپاد) و سپس بازداشت جاسوس سيا توسط دستگاه‌هاي اطلاعاتي جمهوري اسلامي ايران، حقارت نظامي و اطلاعاتي سنگيني را به آمريكا تحميل كرد. رويكرد عراق و افكار عمومي، براي اخراج منافقين به عنوان بازوي اقدامات تروريستي آمريكا عليه ملت ايران و نظام اسلامي از عراق را نيز بايد به اين شكست‌ها اضافه كرد.
دوم آنكه پس از شكست در سوق دادن آژانس بين المللي انرژي اتمي و شوراي امنيت براي اعمال مجازات‌ عليه ايران، آمريكا رويكرد به يارگيري براي اعمال تحريم‌هاي يك جانبه عليه ايران را در پيش گرفت. آمريكا با تبليغات گسترده در حالي به دنبال اجراي اين طرح بوده كه واكنش‌هاي جهاني به اين امر قابل توجه است. اتحاديه اروپا به خواست نيابتي انگليس براي تحريم نفت و گاز ايران پاسخ منفي داد، هند با اعمال تحريم‌هاي يك جانبه ايران مخالفت كرد، ژاپن و كره جنوبي به عنوان دوستان ديرينه آمريكا، با طرح منع واردات نفت از ايران مخالفت كردند. بسياري ديگر از كشورها نيز به اين خواست آمريكا پاسخ منفي دادند.
سوم آنكه آمريكا در كنار اعتراض‌هاي شديد مردمي در عرصه داخلي، در تحولاتي همچون سلطه گري در عراق، بحران سازي در سوريه، انزواي منطقه‌اي ايران از جمله در قبال تحولات افغانستان، ايجاد فضاي منفي عليه جبهه مقاومت، به شكست كشاندن بيداري اسلامي در منطقه و.. با ناكامي همراه شده در حالي كه جهانيان ايران را پيروز اين صحنه‌ها عنوان كرده‌اند. در چنين شرايطي به صراحت مي‌توان گفت كه آمريكا با برگزاري نشست رم، از يك سو به دنبال سرپوش نهادن بر شكست‌هاي خود در برابر جمهوري اسلامي بوده و از سوي ديگر برآن بوده تا چنان وانمود سازد كه در اجراي اهداف خود تنها نمي‌باشد و همچنان متحداني براي آن باقي مانده است.
جالب توجه اينكه برخي از كشورهاي حاضر در اين نشست صراحتا اعلام كرده‌اند، مخالف هرگونه اقدام نظامي و تحريمي عليه ايران مي‌باشند و حضورشان در اين نشست نيز صرفا براي بيان ديدگاه و نوعي احترام ظاهري به همپيماني با آمريكا بوده است.
با توجه به آنچه ذكر شد، مي‌توان گفت كه اجلاس رم نه نشانه قدرت و برتري حاضران در نشست، بلكه گواهي ديگر بر ناتواني اين كشورها در اجراي طرح‌هاي خصمانه در قبال جمهوري اسلامي است. به عبارت ديگر اين نشست را مي‌توان، نشست شكست خوردگان دانست كه با چنين نشست‌هايي به دنبال سرپوش نهادن بر ناكامي‌هاي خود در برابر اراده ملت ايران و اقتدار نظام اسلامي در تحقق آرمانهايشان هستند؛ در حالي كه ملت ايران و نظام اسلامي با وحدت و يكپارچگي، شكستي ديگر را به بانيان اين نشست تحميل خواهند كرد.