دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در سفری دورهای وارد عربستان و سپس سرزمینهای اشغالی فلسطین شد. وی در ریاض در نشست به اصطلاح کشورهای اسلامیـ آمریکایی نیز شرکت کرد. این سفر در حالی صورت گرفت که اقدام ترامپ مبنی بر فروش صدها میلیارد دلار سلاح به کشورهای عربی و نیز مواضع وی در قبال تحولات منطقه چند درس بزرگ را با خود دارد.
نخست آنکه از اصلیترین اقدامات ترامپ در این سفر را امضای قراردادهای نظامیتشکیل میداد. این اقدام در حالی صورت گرفته که بسیاری از دریافت کنندگان این سلاحها به ویژه عربستان در دو حوزه از آنها استفاده میکنند.
اولا تهدید کردن امنیت ملی جمهوری اسلامی و جبهه مقاومت و ثانیا حمایت از گروههای تروریستی که نتیجه آن را در عراق و سوریه میتوان مشاهده کرد. حاضران در ریاض در حالی ادعای تشکیل ناتوی عربی برای مبارزه با تروریسم را مطرح کردهاند که رفتار این کشورها به سرکردگی آمریکا ایجاد بحران، ترویج و گسترش تروریسم در منطقه است. ترامپ رسما اعلام میکند این ائتلاف برای مقابله با ایران است هر چند که خریدار تسلیحات کشورهای عربی هستند اما واقعیت آن است که این سلاحها برای منافع آمریکا و امنیت رژیم صهیونیستی به کار گرفته میشوند که اساس آن را بحرانسازی در منطقه و اقدام علیه مقاومت تشکیل میدهد.
ترامپ در سفر به تلآویو نیز اعلام کرد که از هیچ اقدامی برای تحقق منافع این رژیم فروگذار نیست. براین اساس میتوان گفت که درسی مهم از سفر ترامپ آن است که از یک سو تقویت توان دفاعی کشورعربستان امری ضروری است و از سوی دیگر حضور مستشاری برای مبارزه با تروریسم در منطقه ضرورتی امکان ناپذیر است. اینکه بخواهیم با مذاکره بر سر توان موشکی، امنیت را برای کشور ایجاد کرد امری واهی است چرا که آمریکا و شرکای منطقهایاش جز زبان زور هیچ زبانی نمیدانند و واژهای به نام مذاکره بر سر توان دفاعی معنایی ندارد.
دوم آنکه ترامپ در حالی وارد عربستان شد که از یک سو در دو هفته اخیر منطقه عوامیه عربستان صرفا به دلیل اعتقادات دینیشان توسط مزدوران وهابی رژیم سعودی سرکوب میشوند و از سوی دیگر عربستان بیش از دو سال است که یمن را آماج حملات گسترده سعودی قرار داده.
در سرزمینهای اشغالی نیز، ۳۶ روز است که ۲۰۰۰ اسیر فلسطینی دربند این رژیم اعتصاب غذا کردهاند که میرود تا به فاجعه انسانی منجر شود. ترامپ در برابر هیچ کدام موضعگیری نداشته و راه سکوت در پیش گرفته است. این نوع رفتار ترامپ نشان میدهد که برای آمریکا همچنان کلمهای به نام حقوق بشر معنایی ندارد و لذا ادعاهای حقوق بشری آنان که همواره اتهاماتی را به ایران وارد ساختهاند، مولفههایی برای چالشآفرینی و باجگیری از ایران است. جالب توجه آنکه بسیاری از سندهای بینالمللی که در لوای حقوق بشر و توسعه کشورها از سوی مجامع جهانی مطرح میشود از جانب آمریکا ارائه شده که با عنایت به رفتارهای عملی آمریکا در مورد حقوق بشر که در سفر ترامپ مشاهده میشود پیوستن به چنین اسناد بینالمللی نظیر سند ۲۰۳۰ باید با دقت و تحقیق گستردهای صورت گیرد تا گرفتار نسخههای ضدبشری آمریکا که در لوای حقوق بشر صورت میگیرد، نگردیم.
سوم آنکه رفتارهای نتانیاهو در این سفر نشان داد که برای آمریکا تفاوتی نمیکند که کدام تفکر در ایران در راس کار باشد. وی در حالی به منطقه آمد که انتخابات ریاست جمهوری در ایران برگزار و نامزدی که از همگرایی و تعامل و آمادگی برای مذاکره با جهان و توسعه مناسبات با سایر کشورها سخن میگفت توانست اکثریت آراء را کسب نماید. موضعگیریهای ضدایرانی ترامپ نشان میدهد که آمریکاییها یک راهبرد استراتژیک دارند و آن مقابله با جمهوری اسلامی و ملت ایران است و اصل برای آنان تفاوتی نمیکند که چه تفکری در راس امور اجرایی باشد. سفر ترامپ این درس بزرگ را درخود داشته که آمریکا هرگز به دنبال مصالحه نخواهد بود و سیاستهای ضد ایرانی آنان در هر شرایطی ادامه خواهد داشت.
در جمعبندی کلی از آنچه ذکر شد میتوان گفت که آقای ترامپ با سفر به منطقه و مواضع و عملکردهایی که داشته ابهامات بسیاری را از رفتارهای آمریکا در قبال ایران و منطقه رفع کرده و نشان داد که واژه تغییر در سیاست آمریکا معنایی ندارد و وی نیز همچون اوباما و سایر روسای جمهور آمریکا یک هدف دارد و آن مقابله با ایران، حفظ امنیت رژیم صهیونیستی و استمرار بحران در منطقه است. براین اساس ترامپ این پیام بزرگ را با سفرش مخابره کرد که فضای رفتاری آمریکا همچنان همان اصل نا امن سازی و فتنهانگیزی است و البته راهکار آن نیز استمرار تقویت دفاعی کشور، حضور مستشاری در منطقه برای مبارزه با تروریسم و البته تقویت توان اقتصادی و خودکفایی کشور است که همچون گذشته ضامن امنیت و استقلال کشور در برابر تهدیدات و دشمنیهای دشمنان است. به هر حال در پایان باید بگوییم آقای ترامپ متشکریم که با سفرت این درسها و پیامهای مهم را مخابره کردی و شفاف نشان دادی که دشمنی آمریکا با ایران و ایرانی پایانی ندارد.