ژنرال آيزنهاور كه از فرماندهان اصلي ارتش امريكا در جنگ جهاني دوم بود در ۶۱ سال پيش نسبت به خطرات سياستهاي امپرياليستي و جنگ طلبانه دولت امريكا براي جامعه اين كشور هشدار داده بود.
به گزارش سياست روز «جان گليزر» در مقاله اي كوتاه در سايت آنتي وار، به كتابي تحت عنوان «نه گفتن به جنگ: نوشته هاي ضد جنگ امريكايي ها از ۱۸۱۲ تا به امروز»(تاليفِ موري پولنار و توماس وودز) اشاره كرده و مشخصا به يكي از مقالات چاپ شده در اين كتاب، نوشته شده «ويليام جنينگز برايان» مي پردازد. برايان كه در زمان رياست جمهوري ويلسون وزير امور خارجه ايالات متحده بود در سال ۱۹۱۵ در اعتراض به اشغال فيليپين از سوي امريكا استعفا داد؛ نبردي كه طي آن سربازان امريكايي بي رحمي و خشونت بسيار زيادي از خود نشان داده و صدها هزار نفر از مردم جزاير فيليپين را به قتل رسانده يا مجروح كردند. برايان در مقاله خود تحت عنوان «اثرات فلج كننده امپرياليسم» به صحبتهايي كه ژنرال آيزنهاور ۶۱ سال قبل ايراد كرد مي پردازد و از آن به عنوان هشداري براي نسل هاي بعد امريكا ياد مي كند؛ هشداري درباره عواقب جنگ طلبي و امپرياليسم. آيزنهاور در اين سخنان مي گويد:
«سياست هاي امپرياليستي ما(امريكا) ايجاب مي كند كه ارتشي بزرگ و قدرتمند بسازيم. ما با تصرف سرزمينهاي جديد، منطقي براي توجيه حملات امپرياليستي مان مي سازيم و با همان منطق، به تكاپو براي تصرف سرزمينهاي ديگر مي افتيم.... داشتن ارتش بزرگ نه تنها از نظر اقتصادي بار عظيمي بر دوش ملت امريكا مي گذارد، و در صورت اجباري شدن خدمت سربازي، منبعي مي شود براي آزار جوانان؛ بلكه تهديدي است براي جمهوريت نظام سياسي كشور. «ارتش» سمبل و تجسمي است از «زور»، و گسترش اين مفهوم، ايده آل هاي زندگي مردم را عوض مي كند و ذهن جوانان ما را از «صلح و صلح طلبي» به سمت «جنگ و جنگ طلبي» سوق مي دهد. عادل بودن حكومتي كه به ارتش صرفا به عنوان ابزاري براي دفاع نگاه مي كند بسيار محتمل تر است از حكومتي كه ارتشي تهاجمي دارد متشكل از تعداد بسيار زيادي سرباز.»
گفتني است ژنرال «دوآيت ديويد آيزنهاور»(۱۹۶۹-۱۸۹۰) به عنوان سي چهارمين رئيس جمهور امريكا از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۱ در كاخ سفيد بود. او كه خود ژنرالي ۵ ستاره و از نخبگان نظامي كشور بود در زمان جنگ دوم جهاني فرمانده نيروهاي متفقين در اروپا بود. وي طراح و ناظر عمليات «تورچ»(مشعل)(تصرف شمال آفريقا) و نيز فرمانده نيروهاي غربي در عمليات آزادسازي فرانسه و اشغال آلمان(۱۹۴۵و ۱۹۴۴) بود. او در سال ۱۹۵۱ به عنوان اولين فرمانده ناتو انتخاب شد. همچنين دولت وي در همكاري با انگليسي ها نقشي اساسي در سرنگوني دولت مردمي دكتر مصدق(در ۱۹ آگوست ۱۹۵۳) و روي كار آوردن مجدد شاه داشت.