مجلس دهم «علی ربیعی» وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی را با ۱۲۹ رای از سمت خود برکنار کرد تا در این برهه اقتصادی که مردم بخصوص کارگران با مشکلات عدیدهای روبرو هستند، طعم تغییرات دولت را آنهم نه از سوی پاستورنشینان بلکه از سوی بهارستانیها بچشیم.
وعدههای دولتی با تشدید بحران اقتصادی و بالارفتن قیمت ارز و طلا و متعاقب آن التهابات بازار برای تغییر در ساختار اقتصادی خود چندین بار از سوی «محمود واعظی» رئیس دفتر رئیسجمهور تکرار شد. اما کمی پس از پایین آمدن این التهابات شاهد آن هستیم که دولت چندان تمایلی برای تغییر از خود نشان نمیدهد و حتی رئیسجمهور در گفتگوی زنده تلویزیونی در مقابل مردم از وزرای خود تمجید و تعریف میکند.
در این عرصه استیضاح علی ربیعی واکنشهای بسیاری را درپی خود داشت. در جلسه استیضاح «حسین مقصودی» نماینده سبزوار به نکته کلیدی اشاره کرد. این نماینده مجلس پشت تریبون در موافقت با استیضاح وزیر کار روایت کرد: «چند روز پیش با آقای امیری معاون پارلمانی رئیسجمهور صحبت کردم که بین ربیعی و کرباسیان چه کنیم؟ به من گفت از کرباسیان دفاع کنید اما ربیعی را خودتان میدانید!»
در واقع آنچه برای بسیاری سوال شده این است که چرا مجلس به مهرههای اصلی اقتصادی دولت برای استیضاح نرسیده است و ربیعی را برکنار کرده است. درحالی که غیر از وزیر اقتصاد، وزرای نفت و راه و شهرسازی نیز در این میان از جمله اعضای کابینه روحانی هستند که انتقادات بسیاری به نحوه فعالیت آنان در دولت وجود دارد.
در این میان «علیرضا زاکانی»، نماینده ادوار گذشته مجلس در توئیتی اشاره کرد: «ربیعی از وزارت کار رفت تا آخوندی، زنگنه و کرباسیان بمانند. ربیعی بیاشکال نبود ولی منشاء مشکلات کشور هنوز در وزارتخانهها مشغول بیتدبیری و بیعملیاند. مجلس به ریشهها بپردازد نه شاخهها، آنچه مهم است جایگزین ربیعی است و اینکه با بیعملی و بدعملی وزرای اقتصادی چه باید کرد؟»
برخی دیگر نیز این موضوع را تسویه حسابی برای اینکه دولت و مجلس در بده بستانهای نظارتی خود بیحساب شوند و همچنین مجلس از فشار اتهامات و انتقاداتی که به آن وارد است، خارج شود میدانند. در همین رابطه ربیعی حرفی کلیدی در دفاع از خود در جلسه استیضاح زد و بیان کرد که «افراد دیگر نیز برای چرایی نابه سامانی اقتصادی کشور بایستی جوابگو باشند.»
اما سوال اساسی دیگری که در این رابطه مطرح میشود، حضور تضمین شده برخی از وزرا مانند زنگنه و آخوندی در دولت است. سوال اینجاست که چرا وزرایی در حاشیه امن قرار میگیرند که تا به امروز کارنامه کاری آنها پر از اشکال و انفعال بوده است. عجیب اینجاست که برخی دیگر بایستی بروند یا به عبارت دیگر قربانی شوند تا این حاشیه امن برای این وزرا امنتر شود؛ وزرایی که در عین اینکه مدعی هستند، دست گلهای بسیاری هم به آب دادهاند.
البته در این راستا بسیاری بر این باورند که با عزل یک وزیر نمیتوان انتظار داشت که تغییر شگرفی در کار دولت ایجاد شود. هر چند که اگر به نظرات کارشناسان و همچنین برخی از کاربران شبکههای اجتماعی رجوع کنیم، مشاهده میکنیم که بسیاری بر این باورند که ربیعی نه تنها مشکل اصلی دولت نبود بلکه در برخی از امور نیز عملکرد بدی نداشت.
از سوی دیگر مطالبه بعد از برکناری ربیعی به سمت وزرای که به طور جدی منفعل و بدعمل هستند، گرایش یافته است. هنوز مهر برکناری ربیعی از سوی مجلس خشک نشده که بسیاری این مطالبه را دارند که بعد از وی بایستی به استیضاح وزرایی مانند آخوندی و زنگنه پرداخته شود.
در واقع پس از عزل ربیعی نه تنها مشکلات اقتصادی دولت حل نمیشود بلکه این مطالبه مهم نیز پیشروی دولت و بخصوص مجلس قرار میگیرد که وزرای منفعل را نیز استیضاح کند تا راسخ بودن خانه ملت برای اصلاح دولت را به خوبی نشان دهد. جهاننیوز