طرح نخنما و کلیشهای رتبهبندی فرهنگیان آیا امسال وارد فاز اجرا خواهد شد؟! طرح نخنما و تاریخ گذشته «رتبهبندی فرهنگیان» که در صورت اجرا در دولت روحانی در کنار پرآب شدن دریاچه ارومیه و خداحافظی ژاوی در ورزشگاه آزادی در زمره دستاوردهای مهم دولت تدبیر و امید محسوب میشود، این روزها زیاد به گوش میخورد و آنان که از اصل ماجرا خبر ندارند، بر این گمان هستند که با اجرای این طرح ۲۰۰۰ میلیاردی در حوزه معیشت فرهنگیان تحولات شگرفی رخ خواهد داد!
هر چند تاریخ و زمان اجرای این طرح مشخص نیست و تاکنون چندین وزیر وعده اجرای آن را از مهر سالجاری دادند و در عمل اتفاقی نیفتاد ولی اینبار ظاهراً در بودجه سال ۹۸ نمایندگان مجلس مبلغ ۲ هزار میلیارد تومانی پیشنهادی دولت برای طرح رتبهبندی معلمان را تصویب کردند و اکنون باید لایحه این طرح در اختیار خانه ملت قرار گیرد تا با تصویب نمایندگان وارد فاز اجرایی شود. اما این همه ماجرا نیست و میزان کم این بودجه در مقایسه با سالهای گذشته، باعث شده تا منتقدان این طرح لب به اعتراض بگشایند.
جالبتر اینکه کسانی که از ماهیت و ظرفیت این طرح با بودجه مصوب ۲۰۰۰ میلیارد تومان نیز به طور کامل مطلع هستند تمام قد در حال دفاع از آن هستند و انتقاد منتقدان را بر نمیتابند. اللهیار ترکمن معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش درباره انتقاد نسبت به کم بودن مبلغ ۲ هزار میلیارد تومانی این طرح گفته «تا زمانی که دولت، لایحه رتبهبندی را به مجلس نفرستاده است، گمانهزنیها درباره میزان بودجه آن درست نیست. حرف ما این است با کدام ساز و کار اجرایی و منبع اعتباری مدعی هستند مبلغی که برای طرح رتبهبندی در نظر گرفتهایم کم است!»
طرح رتبهبندی معلمان براساس سند تحول بنیادین نظام آموزشی یکی از طرحهایی است که در راستای ارتقای شایستگی حرفهای معلمان اجرا خواهد شد و قطعاً شامل حال همه فرهنگیان نخواهد شد. با این پیشفرض اگر بودجه ۲۰۰۰ میلیارد تومانی تصویب شود و نیمی از جامعه فرهنگیان شامل استفاده از مزایای مالی این طرح نشوند، به سایرین تنها چهار میلیون تومان خواهد رسید. یعنی چیزی در حدود ۳۰۰ هزار تومان در ماه!
در ضمن این در صورتی است که دولت فرصت کند لایحه را به مجلس ارسال کند و مجلس محترم هم فرصت کند طرح را بررسی کند! یعنی طرحی که برای تصویب آن باید سالها صبر کرد و ساعتها چانهزنی کرد و صدها وزیر و وکیل آن را آچارکشی و سنگین سبک کنند دارای چنین مختصاتی است و در خوشبینانهترین حالت چیزی معادل ۳۰۰ هزار تومان به حقوق تعدادی از فرهنگیان خواهد افزود!
حال آقای ترکمن پاسخگو باشند چگونه این میزان بودجه ( که هنوز در تصویب آن هم شک و تردید وجود دارد) کفاف اجرای این طرح را خواهد داد و یا اساساً منظور ایشان از کفاف چیست؟! به نظر میرسد دوستان هر افزایشی ولو در حد بسیار اندک را تحولی شگرف در حوزه معیشت فرهنگیان میدانند و آن را دستاوردی فاخر میپندارند؟!
نکته دیگری که در اجرای این طرح و طرحهایی از این دست مغفول مانده، ایجاد اختلاف و شکاف بین همکاران فرهنگی و به وجود آمدن حس حسادت است. هر چند این طرح به منظور افزایش توان علمی و توجه به شایستگیهای فرهنگیان تببین شده است ولی این نکته را باید مدنظر قرار داد، اجرای این طرحها باید زمانی صورت پذیرید که فرهنگیان از نظر دریافت حقوق و مزایا و به لحاظ معیشتی در سطح قابل قبولی باشند تا بتوانند در کنار تدریس به افزایش مهارتهای معلمی، نگارش مقاله و کتاب و افزایش توانمندیهای علمی خود بپردازند.
معلمی که مجبور است برای گذران زندگی و تأمین حداقلهای زندگی خود در آژانس، مزرعه کشاورزی، مغازه، بنگاه، داروخانه کار کند و در خوش بینانه ترین حالت در دانشگاههای شبانه و پیام نور تدریس کند، آیا فرصتی برای مطالعه، تحقیق، پژوهش، نگارش مقاله و کتاب، شرکت در همایشهای علمی و... دارد؟!
و آخرین نکته که درد بزرگ جامعه فرهنگیان است و به نوعی نمک بر زخم آنها، چرایی رسانهای شدن افزایش حقوق فرهنگیان (آن هم سالها قبل از اجرا) در رسانه ملی و رسانههای مکتوب و مجازی است؟! آیا در سایر ادارات طرحهایی نظیر رتبهبندی و افزایش حقوق براساس شایستگی اجرا نمیشود که جراید فقط به انعکاس طرحهای افزایش حقوق فرهنگیان میپردازند؟!
آیا سایر کارمندان براساس شایستگیهای خود درجهبندی و رتبهبندی نمیشوند؟! چرا افزایش حقوق و مزایای سایر ادارات در شورای عالی هماهنگی اقتصادی بررسی نمیشود؟! آیا وقت آن نرسیده است که یاد بگیریم برای افزایش نسیه چندرغاز حقوق فرهنگیان و وعدههای سر خرمن، نباید بوق و کرنا در دست بگیریم و در رسانههای مملکت دادار دودور کنیم؟!
نویسنده: وحید حاجسعیدی