ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی وایرال شده که نشان می دهد پاکبانی در اردبیل با ورود مخاطره آمیز و غیراصولی به داخل کانال فاضلاب با عمق بیش از یک و نیم متر و با دستان خالی در حال رفع انسداد فاضلاب است.
مقامات استان در تمجید از پاکبان، اقدام او را ستوده و هدایای ویژه به او دادند؛ جایی که شورای شهر و شهرداری اردبیل هم به پاکبان و خانواده‌اش، سفر زیارتی مشهد هدیه کرد.
واکنش‌هایی هیجانی و احساسی بی آن که ابعاد موضوع را سنجیده و سپس تصمیم بگیرند؛ لذاست که این نوشتار کوتاه از زاویه‌ای دیگر و موشکافانه به این رخداد می‌پردازد.
۱- مفروض است که پاکبان قصه ما تحت امر و دستور پیمانکار شهرداری در حال ماموریت بوده و ناگزیر از اجرای تکلیف ولو ما لایطاق است؛ با این گزاره آیا می توان اقدام خطرناک او را ارادی تلقی کرد؟! مگر این که مقابل دوربین، اقدامش را ارادی بخواند!
۲-ایثار و فداکاری واژگان مقدس و بی‌حد و مرزی است، بر این باورم که اقدام غیرمتعارف پاکبان، شایسته این تعابیر نیست؛ قهرمان داستان ما برای «هیچ»، جانش را به خطر انداخته که بلاتردید ترک فعل در این مورد خاص، عقلایی ترین تصمیم ممکن بوده که اتفاقاً عین دستورات اسلام است.
۳- به فرض که فرودست در انجام امری از عواقب سوء آن خبر نداشته یا بی‌دفاع و ناگزیر از انجام کاری برخلاف مصلحت خود و خانواده‌اش است؛آیا رضای الهی و صلاح امور و عموم در این نیست که به جای تشر و تذکر، مدال افتخار گردنش بیاویزیم و هورا بکشیم تا این رفتار برای دیگران هم الگو باشد؟ مسئولیت پذیری هم قاعده و اصول دارد...
۴-پرسش این است که براستی قهرمان داستان ما قرار بود با این مهلکه، جان کدام جاندار را از خطر حتمی نجات دهد؟ تخلیه کانال فاضلاب و رفع انسداد علاوه بر تدبیر،ابزار کار لازم دارد که در تعهدات پیمانکار است نه هدایت یک زیردست به قتلگاه!
۵-مطابق قانون کار و آیین نامه‌های موضوعی، شهرداری به عنوان ناظر عالی و پیمانکار به عنوان کارفرمای مستقیم در قبال رعایت اصول و الزامات ایمنی در کارگاه تعهد و مسئولیت دارند؛ هدیه سفر زیارتی در این مورد، پاک کردن صورت مساله و فرار از مسئولیت تلقی می‌شود.
۶- پرواضح است که مسئولان وزارت کار و نمایندگان آن دستگاه در اردبیل نیز فارغ از هر مصلحتی از باب تکالیف قانونی و از طریق بازرسان کار مکلفند صلاحیت ایمنی پیمانکار را بررسی و برای کارفرما و ناظر عالی به سبب نقض فاحش مقررات ایمنی و صیانت از نیروی کار،اعمال قانون کنند.
مقامات استان در تمجید از پاکبان، اقدام او را ستوده و هدایای ویژه به او دادند؛ جایی که شورای شهر و شهرداری اردبیل هم به پاکبان و خانواده‌اش، سفر زیارتی مشهد هدیه کرد.
واکنش‌هایی هیجانی و احساسی بی آن که ابعاد موضوع را سنجیده و سپس تصمیم بگیرند؛ لذاست که این نوشتار کوتاه از زاویه‌ای دیگر و موشکافانه به این رخداد می‌پردازد.
۱- مفروض است که پاکبان قصه ما تحت امر و دستور پیمانکار شهرداری در حال ماموریت بوده و ناگزیر از اجرای تکلیف ولو ما لایطاق است؛ با این گزاره آیا می توان اقدام خطرناک او را ارادی تلقی کرد؟! مگر این که مقابل دوربین، اقدامش را ارادی بخواند!
۲-ایثار و فداکاری واژگان مقدس و بی‌حد و مرزی است، بر این باورم که اقدام غیرمتعارف پاکبان، شایسته این تعابیر نیست؛ قهرمان داستان ما برای «هیچ»، جانش را به خطر انداخته که بلاتردید ترک فعل در این مورد خاص، عقلایی ترین تصمیم ممکن بوده که اتفاقاً عین دستورات اسلام است.
۳- به فرض که فرودست در انجام امری از عواقب سوء آن خبر نداشته یا بی‌دفاع و ناگزیر از انجام کاری برخلاف مصلحت خود و خانواده‌اش است؛آیا رضای الهی و صلاح امور و عموم در این نیست که به جای تشر و تذکر، مدال افتخار گردنش بیاویزیم و هورا بکشیم تا این رفتار برای دیگران هم الگو باشد؟ مسئولیت پذیری هم قاعده و اصول دارد...
۴-پرسش این است که براستی قهرمان داستان ما قرار بود با این مهلکه، جان کدام جاندار را از خطر حتمی نجات دهد؟ تخلیه کانال فاضلاب و رفع انسداد علاوه بر تدبیر،ابزار کار لازم دارد که در تعهدات پیمانکار است نه هدایت یک زیردست به قتلگاه!
۵-مطابق قانون کار و آیین نامه‌های موضوعی، شهرداری به عنوان ناظر عالی و پیمانکار به عنوان کارفرمای مستقیم در قبال رعایت اصول و الزامات ایمنی در کارگاه تعهد و مسئولیت دارند؛ هدیه سفر زیارتی در این مورد، پاک کردن صورت مساله و فرار از مسئولیت تلقی می‌شود.
۶- پرواضح است که مسئولان وزارت کار و نمایندگان آن دستگاه در اردبیل نیز فارغ از هر مصلحتی از باب تکالیف قانونی و از طریق بازرسان کار مکلفند صلاحیت ایمنی پیمانکار را بررسی و برای کارفرما و ناظر عالی به سبب نقض فاحش مقررات ایمنی و صیانت از نیروی کار،اعمال قانون کنند.
علی اکبر روح نواز