بر اساس گزارش‌های منتشره، ایالات متحده وزرای خارجه چند کشور عربی و اسرائیل را برای اجلاس هفتاد و پنجمین سالگرد ناتو در واشنگتن در ماه آینده دعوت کرده است.مصر، اردن، قطر، تونس، امارات متحده عربی و بحرین از جمله مدعوین عرب هستند.
ایالات متحده همچنین از وزرای خارجه بیش از ۳۰ کشور از جمله ژاپن، استرالیا و کره جنوبی دعوت کرده است تا به نوبه خود از تنش‌های احتمالی بر سر دعوت از اسرائیل جلوگیری کنند.فایننشال تایمز به نقل از یک مقام ناتو که نامش فاش نشده است، گفت: «استولتنبرگ، دبیرکل ناتو، از ۳۲ مقام کشورها و دولت‌ها، به علاوه رهبران شرکای هند و اقیانوسیه دعوت کرده است».قرار است نشستی در سطح رهبران در ۹ تا ۱۱ ژوئیه در واشنگتن در چارچوب جشن‌های ۷۵ سالگی ناتو در ائتلاف ترانس آتلانتیک برگزار شود. در این میان با توجه به جنگ غزه و وضعیت جاری در غرب آسیا این سوال مطرح است که چرا آمریکا رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عربی را به این نشست دعوت کرده است؟
در پاسخ به این پرسش آنچه بیش از هر چیز قابل توجه است، وضعیت بایدن برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکاست. بایدن در حالی بر آن بوده تا از سیاست خارجی برای اهداف داخلی بهره برداری نماید که از یک سو در اوکراین به اهداف خود دست نیافته و عملا روسها پیروز این هستند، و در غرب آسیا نیز به رغم حمایت‌های گسترده آمریکا، این فلسطین و جبهه مقاومت است که سرنوشت معادلات را تعیین می‌کند. آنچه بایدن در منطقه دنبال آن بود و با طوفان الاقصی بر باد رفته، سازش کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی بود. در طول جنگ غزه نیز آمریکا نتوانست پیوندی میان آتش بس و سازش عربی ایجاد نماید و در عمل وی برای انتخابات با دستان خالی در سیاست خارجی باید در برابر ترامپی قرار گیرد که در نظر سنجی‌ها از وضعیت بهتری برخوردار است.
در این شرایط بایدن سعی دارد تا با قرار دادن کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی در یک نشست با میزبانی ناتو، محقق شدن روند سازش را به نمایش گذارد در حالی که همزمان نیز از میزان حساسیت‌ها در کشورها عربی از روابط با رژیم صهیونیستی در میانه نسل کشی در غزه می‌کاهد. در همین حال آمریکا به شدت نگران گسترش روابط کشورهای ایران، روسیه و چین با کشورهای عربی و البته گرایش عرب‌ها به عضویت در پیمان‌هایی همچون بریکس است لذا با رویکرد آنها به ناتو سعی در مقابله با این وضعت و حفظ کشورهای مذکور در چرخه متحدان خود را دارد. به عبارتی دیگر اقدام آمریکا در دعوت از کشورهای عربی در نشست ناتو نه یک رویکردی قتدرتمندانه بلکه ناشی از ضعف و ناتوانی این کشور در معادلات جهانی است که اجبارا آن را به چنین تحرکاتی وادار ساخته است.
ایالات متحده همچنین از وزرای خارجه بیش از ۳۰ کشور از جمله ژاپن، استرالیا و کره جنوبی دعوت کرده است تا به نوبه خود از تنش‌های احتمالی بر سر دعوت از اسرائیل جلوگیری کنند.فایننشال تایمز به نقل از یک مقام ناتو که نامش فاش نشده است، گفت: «استولتنبرگ، دبیرکل ناتو، از ۳۲ مقام کشورها و دولت‌ها، به علاوه رهبران شرکای هند و اقیانوسیه دعوت کرده است».قرار است نشستی در سطح رهبران در ۹ تا ۱۱ ژوئیه در واشنگتن در چارچوب جشن‌های ۷۵ سالگی ناتو در ائتلاف ترانس آتلانتیک برگزار شود. در این میان با توجه به جنگ غزه و وضعیت جاری در غرب آسیا این سوال مطرح است که چرا آمریکا رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عربی را به این نشست دعوت کرده است؟
در پاسخ به این پرسش آنچه بیش از هر چیز قابل توجه است، وضعیت بایدن برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکاست. بایدن در حالی بر آن بوده تا از سیاست خارجی برای اهداف داخلی بهره برداری نماید که از یک سو در اوکراین به اهداف خود دست نیافته و عملا روسها پیروز این هستند، و در غرب آسیا نیز به رغم حمایت‌های گسترده آمریکا، این فلسطین و جبهه مقاومت است که سرنوشت معادلات را تعیین می‌کند. آنچه بایدن در منطقه دنبال آن بود و با طوفان الاقصی بر باد رفته، سازش کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی بود. در طول جنگ غزه نیز آمریکا نتوانست پیوندی میان آتش بس و سازش عربی ایجاد نماید و در عمل وی برای انتخابات با دستان خالی در سیاست خارجی باید در برابر ترامپی قرار گیرد که در نظر سنجی‌ها از وضعیت بهتری برخوردار است.
در این شرایط بایدن سعی دارد تا با قرار دادن کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی در یک نشست با میزبانی ناتو، محقق شدن روند سازش را به نمایش گذارد در حالی که همزمان نیز از میزان حساسیت‌ها در کشورها عربی از روابط با رژیم صهیونیستی در میانه نسل کشی در غزه می‌کاهد. در همین حال آمریکا به شدت نگران گسترش روابط کشورهای ایران، روسیه و چین با کشورهای عربی و البته گرایش عرب‌ها به عضویت در پیمان‌هایی همچون بریکس است لذا با رویکرد آنها به ناتو سعی در مقابله با این وضعت و حفظ کشورهای مذکور در چرخه متحدان خود را دارد. به عبارتی دیگر اقدام آمریکا در دعوت از کشورهای عربی در نشست ناتو نه یک رویکردی قتدرتمندانه بلکه ناشی از ضعف و ناتوانی این کشور در معادلات جهانی است که اجبارا آن را به چنین تحرکاتی وادار ساخته است.
فرامرز اصغری