آقای ظریف ساز و کار انتخاب وزرا را از طریق صداوسیما برای مردم تشریح کرد. اما شرایط و تحرکات کارگروه‌های مربوطه به گونه‌ای شده است که بیشترسهم‌خواهی یا به تعبیری «باجگیری گروهکی» دراذهان متبادر می‌شود.
کار به‌حدی بغرنج شده و دعوای گروه‌های اصلاح‌طلب به‌گونه‌ای بروز کرده که رسانه‌های آنها، سخن از اصحاب شنبه می‌زنند و بهزاد نبوی «چریک پیر» اصلاحات نیز التماس کرده است که «پزشکیان بینوا» را به‌حال خود رها کنند تا تصمیمش را بگیرند.
دربیان این حالات همان ضرب المثل قدیمی به ذهن می آید که آش آنقدر شور شده که آشپزهم فهمیده است. مفهوم این سهم خواهی برهیچکس معلوم نیست، به‌جز همان عده رانتخوار و مفسد اقتصادی که در کارگروه‌ها لانه کرده‌اند و می‌خواهند دولت چهاردهم را برای خود و اذنابشان مصادره کنند.
برآنم که جریان اصلاحات اعتقاد دارد چون برای پیروزی آقای پزشکیان به کرسی ریاست‌جمهوری ایران تلاش کرده حال باید سهم سیاسیون جبهه اصلاحات در دولت را از پزشکیان بگیرند! و البته این فرض به ذهن ها متبادر می‌شود که آقای پزشکیان خودش این روند را قبول دارد و با آن همگام است و آنچه در ایام انتخابات و در برنامه‌های تبلیغاتی بیان کردند صرفا برای رأی آوردن بوده است وبس!
در اینکه فعالان اصلاح طلب در ایام انتخابات به آقای پزشکیان کمک کرده و او را وامدارخود کرده‌اند شکی نیست و شاید هم الان زمان ادای دین از سوی پزشکیان باشد، ولی از نظر عرف سیاسی و عقلانیت مدنی این شیوه تعیین دولت و رفتارهای حاشیه‌ای آن شکل مطلوبی نیست و بیشتر به دعوا بر سر گوشت قربانی و نوعی باجگیری سیاسی شبیه است.
اینجاست که باید گفت پزشکیان دو راه بیشتر ندارد اول اینکه همین شیوه و روش را بپذیرد و تا انتها جلو برود ودوم اینکه وقتی می‌بیند «تشنگان قدرت» اینگونه برای بدست آوردن پست و مقام پنجه به روی هم می‌کشند، زیر میز بازی بزند وخودش وارد میدان شود و همان کابینه وحدت ملی مدنظرش را تشکیل دهد. باید منتظر ماند و شاهد رخدادهای چند روز آینده باشیم.
کار به‌حدی بغرنج شده و دعوای گروه‌های اصلاح‌طلب به‌گونه‌ای بروز کرده که رسانه‌های آنها، سخن از اصحاب شنبه می‌زنند و بهزاد نبوی «چریک پیر» اصلاحات نیز التماس کرده است که «پزشکیان بینوا» را به‌حال خود رها کنند تا تصمیمش را بگیرند.
دربیان این حالات همان ضرب المثل قدیمی به ذهن می آید که آش آنقدر شور شده که آشپزهم فهمیده است. مفهوم این سهم خواهی برهیچکس معلوم نیست، به‌جز همان عده رانتخوار و مفسد اقتصادی که در کارگروه‌ها لانه کرده‌اند و می‌خواهند دولت چهاردهم را برای خود و اذنابشان مصادره کنند.
برآنم که جریان اصلاحات اعتقاد دارد چون برای پیروزی آقای پزشکیان به کرسی ریاست‌جمهوری ایران تلاش کرده حال باید سهم سیاسیون جبهه اصلاحات در دولت را از پزشکیان بگیرند! و البته این فرض به ذهن ها متبادر می‌شود که آقای پزشکیان خودش این روند را قبول دارد و با آن همگام است و آنچه در ایام انتخابات و در برنامه‌های تبلیغاتی بیان کردند صرفا برای رأی آوردن بوده است وبس!
در اینکه فعالان اصلاح طلب در ایام انتخابات به آقای پزشکیان کمک کرده و او را وامدارخود کرده‌اند شکی نیست و شاید هم الان زمان ادای دین از سوی پزشکیان باشد، ولی از نظر عرف سیاسی و عقلانیت مدنی این شیوه تعیین دولت و رفتارهای حاشیه‌ای آن شکل مطلوبی نیست و بیشتر به دعوا بر سر گوشت قربانی و نوعی باجگیری سیاسی شبیه است.
اینجاست که باید گفت پزشکیان دو راه بیشتر ندارد اول اینکه همین شیوه و روش را بپذیرد و تا انتها جلو برود ودوم اینکه وقتی می‌بیند «تشنگان قدرت» اینگونه برای بدست آوردن پست و مقام پنجه به روی هم می‌کشند، زیر میز بازی بزند وخودش وارد میدان شود و همان کابینه وحدت ملی مدنظرش را تشکیل دهد. باید منتظر ماند و شاهد رخدادهای چند روز آینده باشیم.
فرهاد خادمی