خودمان را با همان آب نبات چوبی‌ها وخروس قندی‌ها وفرفره‌های کاغذ رنگی که در دوران کودکی به ما می‌دادند تا سرما ن گرم شود؛ مشغول کرده‌ایم ومحو آیینه جادو در قالب جشنواره‌هایی فستیوال گونه و غرب زده شده‌ایم وچند صباحی را هم به برگزاری نمایشگاه‌های بین المللی ومنطقه ای و محلی کتاب می‌گذرانیم درحالیکه ازکتاب خوان خبری نیست وناشران یک به یک کرکره‌هارا پایین کشده اند و کتابفروشان فست فود و قهوه فروشی می‌کنند که هیچکدام از این فعالیت‌ها را نمی توان ارشاد دانست وتا باعث تعالی در فرهنگ شود زیرا هرروز در حال عقب نشینی از داشته‌هایی هستیم که به برکت انقلاب اسلامی وخون شهیدان آن بدست آمده وتوجیه‌ها هم نمی تواند درد‌ها را التیام بخشد؛ هرچند بعضی از همین متولیان وابسته به فرهنگ وارشاد اسلامی استناد می‌کنند«شکم گرسنه ایمان ندارد» اما آگاهیم که پدران یا برادران ما در طول سالهای دفاع مقدس روزهای بسیاری را تشنه وگرسنه در جبهه‌ها وسنگرها سپری کردند و دم بر نیاورند درحالیکه روزه می‌گرفتند ونمازشان را هم به دلیل نداشتن آب با تیمم ودر حال دفاع از مقدساتی می‌خواندند که با فرهنگ وارشاد عجین شده بود وهرگز دست ازدعا وثنا بر نمی داشتند و همچنان نجوا می‌کردند «یا من اسمه‌و دواه‌و وذکره شفا» تا سربر سجده شکربه شهادت نایل گردند وبه ملکوت اعلا بپیوندند وثابت کنند اگرایمان واقعی ووقلبی شناخته شود؛ احساس؛ سیر وگرسنه نمی شناسد.
این شمه ای ازسرگذشت سالهای نه چندان دور آغازین ودر مسیر پیروزی انقلاب است که به رغم نبودن نهادی به نام فرهنگ وارشاد اسلامی اما ساکنان این دیار ذوب دردین و مذهب الهی خود شده بودند تا زمستان سخت سالهای 57و58 را از طریق پشت بام‌ها به یک دیگرکمک برسانند . درتلئلو آن سالها امید مان بر آن بود که غم هجران‌های گذشته یه زوده زدوده می‌شوند و با ایجاد نهاد‌هایی چون فرهنگ وارشاد اسلامی نسل‌های بعدی بهتر از ما زندگی خواهند کرد درحالیکه امروز شاهد حرف‌ها ورفتار‌های نامانوسی در این باره هستیم تا ثابت شود نه تنها وزرای مسئول در این نهاد استراتژیک بلکه بعضی از نیروهای پایین دستی آن نیزشتررا گم کرده اند و دنبال مهارش می‌گردند زیرا دیگر به جز گروهی معدود آن هم در نهاد‌هایی چون بسیج وسپاه که اقلیت نسل جدید را تشکیل می‌دهند و دسته جاتی اندک با زیرساخت اصالت خانوادگی ونهادینه شدن تقدس در وجودشان؛ برای باقی ماندن آینده آن هم به دلیل واهی «شکم گرسنه ایمان ندارد» باید متاسف بود زیرا مسیری که طی می‌کنند نه به طرف کعبه؛ بلکه بسوی ترکستان است !
آنهایی که اکثراً جوان وبعضاً میان سال هستند یا اصولا اهل کسب و کار یا حرفه مشخصی نیستند ویا نهادی موجه نبوده تا زیر ساخت‌های لازم را حداقل از نظر ارشادی و انسانی و عاطفی به آنها گوشزد کند زیرا روزها را که باید تلاش کرد در عالم خواب وبی خبری و معدودی خماری می‌گذرانند وشب‌ها را به بیداری برای تامین هزینه‌های این بی اختیاری‌ها! تا کنون از خود پرسیده ایم امروز چرا میزان دله دزدی‌های مخاطره آمیز در کلانشهرها به شدت افزایش یافته تا نرده‌های فلزی طول یکی از بزرگراه‌های مرکزی کلان شهر اصفهان توسط قسمتی از این گروه محدود ومعدود در تاریکی نیمه شب‌ها به کمک اره‌های برقی وقیچی آهن بر چیده و بوسیله خودروها ووانت‌های بارکش سرقت شود تا در روزکودکانی که در پشت این نرده‌ها به بازی مشغول هستند به دنبال توپ وارد محوطه بزرگراه شده و فجایعی رخ دهد؟
از سویی دیگر شهرداری‌ها وو زارت نیرو ناچار شده اند علاوه بر واحد‌های احداث وتوسعه اماکن عمومی وشبکه‌های برق رسانی؛ قسمت‌هایی را هم برای ترمیم این گونه سرقت‌های مخاطره آمیز تاسیس کنند زیرا گروهی دیگر از شب بیداران کابل‌های برق زمینی وزیر زمینی شهرداری‌ها بخصوص در پارک‌ها به سرقت می‌برند و دسته ای هم متخصص بریدن کابل‌های فشار قوی جاده‌های هستند که بواسطه تریلی‌های کفی همراه با جرثقیل انجام می‌گیرد که ماجرا به همین جا ختم نمی شود زیرا سرویس‌های بهداشتی و شیر‌های آبخوری موجود در پارک‌هاو دیگر اماکن عمومی چون مساجد وپایانه‌های مسافری وحتی ایستگاهای مترو هم از این ماجرا در امان نیستند که در همه آنها از جمله آرامستانها ناچار شده اند این گونه ایزار‌های ضروری را بواسطه مفتولها ومیل گردهای فلزی مهار کنند و یا از نوع پلاستیکی و کم ارزش آنها که بالطبع دوام زیادی ندارد استفاده شودتا ارزش سرقت نداشته باشد!حالا وقتی ماموران نیروی انتظامی ودیگر نهاد‌های نظارتی با اینگونه افراد برخورد می‌کنند و توضیح می‌خواهند گروه معدودی وکاسه‌های از آش داغتر پیدا می‌شوند و ننه من غریب در می‌آورند ومی گویند « بروید دانه درشت‌ها را بگیرید که میلیاردها میلیارد سرقت می‌کنند» که وقتی پرونده فساد 92 هزار میلیاردی توسط یک نماینده مجلس پیرامون یکی از صنایع بزرگ مطرح می‌شود ؛ پس از دوسال بالا وپایین شدن ورد صلاحیت نمودن از افشاگر این ماجرا؛ نتیجه اینگونه اعلام می‌شود که سوت‌زنی اتفاق افتاده واقعیت نداشته است!
آنچه گفته شد تنها به این دلیل بود که ثابت شود ؛ وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی حداقل در طول دودهه اخیر هیچگونه موفقیت قابل دفاع واعتنایی پیرامون بحث با اهمیت ارشاد در جامعه مظلوم را نداشته و می‌طلبد تا حداقل در دولت چهاردهم وزیری روحانی همچون حجت الاسلام پور محمدی برای آن انتخاب شود که شاید بتوانداین مسیرغلط را از نوعی غرب زدگی به اسلام گرایی ناب تغییر دهدو هم پاسخگو باشد.
این شمه ای ازسرگذشت سالهای نه چندان دور آغازین ودر مسیر پیروزی انقلاب است که به رغم نبودن نهادی به نام فرهنگ وارشاد اسلامی اما ساکنان این دیار ذوب دردین و مذهب الهی خود شده بودند تا زمستان سخت سالهای 57و58 را از طریق پشت بام‌ها به یک دیگرکمک برسانند . درتلئلو آن سالها امید مان بر آن بود که غم هجران‌های گذشته یه زوده زدوده می‌شوند و با ایجاد نهاد‌هایی چون فرهنگ وارشاد اسلامی نسل‌های بعدی بهتر از ما زندگی خواهند کرد درحالیکه امروز شاهد حرف‌ها ورفتار‌های نامانوسی در این باره هستیم تا ثابت شود نه تنها وزرای مسئول در این نهاد استراتژیک بلکه بعضی از نیروهای پایین دستی آن نیزشتررا گم کرده اند و دنبال مهارش می‌گردند زیرا دیگر به جز گروهی معدود آن هم در نهاد‌هایی چون بسیج وسپاه که اقلیت نسل جدید را تشکیل می‌دهند و دسته جاتی اندک با زیرساخت اصالت خانوادگی ونهادینه شدن تقدس در وجودشان؛ برای باقی ماندن آینده آن هم به دلیل واهی «شکم گرسنه ایمان ندارد» باید متاسف بود زیرا مسیری که طی می‌کنند نه به طرف کعبه؛ بلکه بسوی ترکستان است !
آنهایی که اکثراً جوان وبعضاً میان سال هستند یا اصولا اهل کسب و کار یا حرفه مشخصی نیستند ویا نهادی موجه نبوده تا زیر ساخت‌های لازم را حداقل از نظر ارشادی و انسانی و عاطفی به آنها گوشزد کند زیرا روزها را که باید تلاش کرد در عالم خواب وبی خبری و معدودی خماری می‌گذرانند وشب‌ها را به بیداری برای تامین هزینه‌های این بی اختیاری‌ها! تا کنون از خود پرسیده ایم امروز چرا میزان دله دزدی‌های مخاطره آمیز در کلانشهرها به شدت افزایش یافته تا نرده‌های فلزی طول یکی از بزرگراه‌های مرکزی کلان شهر اصفهان توسط قسمتی از این گروه محدود ومعدود در تاریکی نیمه شب‌ها به کمک اره‌های برقی وقیچی آهن بر چیده و بوسیله خودروها ووانت‌های بارکش سرقت شود تا در روزکودکانی که در پشت این نرده‌ها به بازی مشغول هستند به دنبال توپ وارد محوطه بزرگراه شده و فجایعی رخ دهد؟
از سویی دیگر شهرداری‌ها وو زارت نیرو ناچار شده اند علاوه بر واحد‌های احداث وتوسعه اماکن عمومی وشبکه‌های برق رسانی؛ قسمت‌هایی را هم برای ترمیم این گونه سرقت‌های مخاطره آمیز تاسیس کنند زیرا گروهی دیگر از شب بیداران کابل‌های برق زمینی وزیر زمینی شهرداری‌ها بخصوص در پارک‌ها به سرقت می‌برند و دسته ای هم متخصص بریدن کابل‌های فشار قوی جاده‌های هستند که بواسطه تریلی‌های کفی همراه با جرثقیل انجام می‌گیرد که ماجرا به همین جا ختم نمی شود زیرا سرویس‌های بهداشتی و شیر‌های آبخوری موجود در پارک‌هاو دیگر اماکن عمومی چون مساجد وپایانه‌های مسافری وحتی ایستگاهای مترو هم از این ماجرا در امان نیستند که در همه آنها از جمله آرامستانها ناچار شده اند این گونه ایزار‌های ضروری را بواسطه مفتولها ومیل گردهای فلزی مهار کنند و یا از نوع پلاستیکی و کم ارزش آنها که بالطبع دوام زیادی ندارد استفاده شودتا ارزش سرقت نداشته باشد!حالا وقتی ماموران نیروی انتظامی ودیگر نهاد‌های نظارتی با اینگونه افراد برخورد می‌کنند و توضیح می‌خواهند گروه معدودی وکاسه‌های از آش داغتر پیدا می‌شوند و ننه من غریب در می‌آورند ومی گویند « بروید دانه درشت‌ها را بگیرید که میلیاردها میلیارد سرقت می‌کنند» که وقتی پرونده فساد 92 هزار میلیاردی توسط یک نماینده مجلس پیرامون یکی از صنایع بزرگ مطرح می‌شود ؛ پس از دوسال بالا وپایین شدن ورد صلاحیت نمودن از افشاگر این ماجرا؛ نتیجه اینگونه اعلام می‌شود که سوت‌زنی اتفاق افتاده واقعیت نداشته است!
آنچه گفته شد تنها به این دلیل بود که ثابت شود ؛ وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی حداقل در طول دودهه اخیر هیچگونه موفقیت قابل دفاع واعتنایی پیرامون بحث با اهمیت ارشاد در جامعه مظلوم را نداشته و می‌طلبد تا حداقل در دولت چهاردهم وزیری روحانی همچون حجت الاسلام پور محمدی برای آن انتخاب شود که شاید بتوانداین مسیرغلط را از نوعی غرب زدگی به اسلام گرایی ناب تغییر دهدو هم پاسخگو باشد.
حسن روانشید - روزنامه‌نگار پیشکسوت