یکی از مباحث رنج آور انتشار اخبار و گزارش‌هایی در باب وضعیت بحرانی کودکان در افغانستان است. وضعیت انسانی از تغذیه گرفته تا بهداشت و درمان یکی از مباحث مطرح درباره افغانستان است که سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری در باب آن ابراز نگرانی کرده‌اند چنانکه یونیسف بارها درباره وضعیت کودکان افغان هشدار داده‌اند.
جالب توجه آنکه رسانه‌های مطرح و نامدار جهان که اکثرا غربی می‌باشند نیز در پردازش تحولات افغانستان صرفا به مسائلی همچون زنان و خفقان در دوران طالبان و محدودیت‌های تحصیلی و اجتماعی زنان و دختران افغان می‌پردازند و مسائلی همچون رنج‌های گرسنگی و درمان آنها به حاشیه رانده شده است که خود ابهام در صداقت رفتاری این رسانه‌ها در باب افغانستان را آشکار می سازد.
گزارش‌های غربی از جمله گزارش بی بی سی در باب وضعیت کودکان افغانستان در تصویر کشیدن زنان با رونده‌های تاریخی افغانستان و تکیه بر نقش اجرای شریعت اسلامی توسط طالبان در کشور، رسما اسلام و حجاب را زمینه ساز وضعیت بحرانی کودکان افغانستان عنوان می‌نمایند.
این رسانه‌ها وضعیت بحرانی اقتصادی و غذایی و بهداشتی در افغانستان و مرگ نوزادان را به جنگ‌های داخلی، سه سال حضور طالبان در قدرت نشان می‌دهد و دوران 20 سال اشغال افغانستان توسط غرب و پیامدهای فاجعه بار آن را سانسور می‌کنند. این رسانه‌ها به مخاطب چنان القا می‌سازند که نه تنها حضور اشغالگران تاثیر منفی بر این کشور نداشته است بلکه آن دوران برگ زرین دوران افغانستان بوده و پس از خروج آنها فاجعه انسانی بر این کشور تحمیل شده است.
این رسانه‌ها در حالی برآنند تا نقش یک ناجی را به اشغالگری غرب بدهند و تن دادن ملت‌ها به آن را زمینه ساز پیشرفت و رفع مشکلات و از جمله زنده ماندن نوزادان معرفی نمایند که آمارهای سازمان ملل بارها از وضعیت بحرانی و غیر انسانی افغان‌ها در دوران حضور اشغالگران منتشر کرده است و از سوی دیگر گزارش‌ها نشان می‌دهد که غرب از یک سو میلیاردها دلار منابع مالی افغانستان را بلوکه و سرقت کرده است و از سوی دیگر از اجرای تعهدات غذایی و دارویی خویش خودداری کرده و این رفتار ضد بشری را در لوای واژگانی همچون حمایت از جقوق زنان پنهان کرده‌اند.
رسانه‌های غربی در حالی این روزها از درد و رنج کودکان و مردم افغانستان، برای اهداف سیاسی و اشغالگرایان اربابان سیاسیشان در این کشور و منطقه بهره می‌گیرند و حتی برآنند تا با شبیه سازی‌های دروغین سرنوشتی مشابه برای کشورهای ضد غربی همچون ایران، کره شمالی و... نزد مخاطب ترسیم نمایند که این رسانه‌ها 11 ماه است در برابر درد و رنج کودکان غزه و شهادت ده‌ها هزار کودک سکوت کرده و حتی به حمایت از این نسل‌کشی پرداخته‌اند.
رسانه‌هایی که امروز ادعای اشک ریختن برای کودکان افغانستان را دارند، 11 ماه است که هیچ پردازشی در قبال کودکان غزه و جنایات صهیونیست‌ها نداشته و حتی مقاومت مردم غزه برای حقوق مشروعشان را زمینه ساز این وضعیت معرفی و به تبریه جنایات صهیونیست‌ها و حامیانشان می‌پردازند.
جالب توجه آنکه رسانه‌های مطرح و نامدار جهان که اکثرا غربی می‌باشند نیز در پردازش تحولات افغانستان صرفا به مسائلی همچون زنان و خفقان در دوران طالبان و محدودیت‌های تحصیلی و اجتماعی زنان و دختران افغان می‌پردازند و مسائلی همچون رنج‌های گرسنگی و درمان آنها به حاشیه رانده شده است که خود ابهام در صداقت رفتاری این رسانه‌ها در باب افغانستان را آشکار می سازد.
گزارش‌های غربی از جمله گزارش بی بی سی در باب وضعیت کودکان افغانستان در تصویر کشیدن زنان با رونده‌های تاریخی افغانستان و تکیه بر نقش اجرای شریعت اسلامی توسط طالبان در کشور، رسما اسلام و حجاب را زمینه ساز وضعیت بحرانی کودکان افغانستان عنوان می‌نمایند.
این رسانه‌ها وضعیت بحرانی اقتصادی و غذایی و بهداشتی در افغانستان و مرگ نوزادان را به جنگ‌های داخلی، سه سال حضور طالبان در قدرت نشان می‌دهد و دوران 20 سال اشغال افغانستان توسط غرب و پیامدهای فاجعه بار آن را سانسور می‌کنند. این رسانه‌ها به مخاطب چنان القا می‌سازند که نه تنها حضور اشغالگران تاثیر منفی بر این کشور نداشته است بلکه آن دوران برگ زرین دوران افغانستان بوده و پس از خروج آنها فاجعه انسانی بر این کشور تحمیل شده است.
این رسانه‌ها در حالی برآنند تا نقش یک ناجی را به اشغالگری غرب بدهند و تن دادن ملت‌ها به آن را زمینه ساز پیشرفت و رفع مشکلات و از جمله زنده ماندن نوزادان معرفی نمایند که آمارهای سازمان ملل بارها از وضعیت بحرانی و غیر انسانی افغان‌ها در دوران حضور اشغالگران منتشر کرده است و از سوی دیگر گزارش‌ها نشان می‌دهد که غرب از یک سو میلیاردها دلار منابع مالی افغانستان را بلوکه و سرقت کرده است و از سوی دیگر از اجرای تعهدات غذایی و دارویی خویش خودداری کرده و این رفتار ضد بشری را در لوای واژگانی همچون حمایت از جقوق زنان پنهان کرده‌اند.
رسانه‌های غربی در حالی این روزها از درد و رنج کودکان و مردم افغانستان، برای اهداف سیاسی و اشغالگرایان اربابان سیاسیشان در این کشور و منطقه بهره می‌گیرند و حتی برآنند تا با شبیه سازی‌های دروغین سرنوشتی مشابه برای کشورهای ضد غربی همچون ایران، کره شمالی و... نزد مخاطب ترسیم نمایند که این رسانه‌ها 11 ماه است در برابر درد و رنج کودکان غزه و شهادت ده‌ها هزار کودک سکوت کرده و حتی به حمایت از این نسل‌کشی پرداخته‌اند.
رسانه‌هایی که امروز ادعای اشک ریختن برای کودکان افغانستان را دارند، 11 ماه است که هیچ پردازشی در قبال کودکان غزه و جنایات صهیونیست‌ها نداشته و حتی مقاومت مردم غزه برای حقوق مشروعشان را زمینه ساز این وضعیت معرفی و به تبریه جنایات صهیونیست‌ها و حامیانشان می‌پردازند.
سید مهدی لنکرانی