از امروز بیست ویکمین نمایشگاه بین‌المللی متالورژی (ایران متافو) در تهران افتتاح می‌شود. نمایشگاهی تجاری که فرصت بسیار ارزشمندی را برای صاحبان صنایع فولادی فراهم می‌آورد تا محصولات و توانمندی‌های خود را در سطح وسیعی عرضه نموده و با فعالان حوزه‌ی کاری خود ارتباط برقرار کنند.
سال گذشته این نمایشگاه با حضور بیش از 567 شرکت داخلی و 232 نام و برند خارجی از 22 کشور مختلف، برگزار شده بود.
برگزاری این نمایشگاه بهانه‌ای شد تا گریزی بزنیم به وضعیت صنعت فولاد کشور و بررسی شرایط نابسامانی که بر این صنعت توسعه‌ای و بسیار پربازده حاکم شده است. ایران بزرگترین تولید کننده و صادر کننده فولاد منطقه است و در ردیف 10تولید کننده فولاد جهان قرار دارد، 30 درصد از صادرات غیر نفتی ما را فولاد تشکیل می‌دهد و 20 درصد درآمد ارزی کشور نیز ناشی از صادرات فولاد است. با همه اهمیتی که این صنعت در کشور دارد عملا شاهد یک بی توجهی آشکار به این صنعت هستیم و مرغی شده که هم درعزا و هم درعروسی قربانیش می کنند!
آسیب‌هایی که وضعیت انرژی به این صنعت زده و می‌زند باعث شده تا عملاً هفت ماه از سال را در فصول گرم و سرد این صنعت، «برق و گاز» نداشته باشد!!!
از طرف دیگر تصمیمات و دستورات خلق‌الساعه باعث شده تا تولید کننده‌ها و صادر کننده‌های فولاد نتوانند برای تولیدات و صادرات خود برنامه‌ریزی کنند. در حال حاضر کارخانجات فولادی عملاً کمتر از 20 درصد تولید می‌کنند. شرکت فولاد خوزستان که در سال 67 افتتاح شد و تا امروز خاموش نشده بود الان مدتی است که به طور کامل خاموش شده است!!
وضع عوارض 20 درصدی بر صادرات فولاد در سال گذشته ضربه سنگینی به صادر کنندگان فولادی وارد نمود که منجر به از بین رفتن بازارهای صادراتی و بی اعتمادی خریداران خارجی به ایرانی‌ها شد! نرخ تسعیر ارز که عادلانه هم نیست یکی دیگر از ضربات مهلکی است که به فولاد کشور و صادرات آن وارد کرده و می‌کند.
از طرفی به صادر کننده می‌گویند شما صادر کنید از آن طرف می‌گویند شما ارز حاصل از صادرات (60هزار تومانی) را به سامانه نیما با قیمت (42هزار تومان )تحویل دهید و مجدداً بروید با دلار 60 هزار تومانی به تولیدتان ادامه دهید؟!
این روزها با توجه به تصمیمات عجیب و غریبی که می بینیم،عملا شاهد تنبیه تولید کننده و صادر کننده هستیم که هیچ توجیه منطقی و اقتصادی ندارد. لذا به دلیل این دستورالعمل غلط دولت وبانک مرکزی است که صادرات خود را از دست می‌دهیم.
آنچه که مسلم است در این میان فریاد و درخواست‌های انجمن‌های تخصصی فعال در زنجیره فولاد بجایی نرسیده است و دولت و بانک مرکزی راه خودشان را می‌روند و تولید کننده زنجیره فولاد نیز مات و مبهوت همچنان ویلان و سرگردان مانده است که چه باید بکند؟
سال گذشته این نمایشگاه با حضور بیش از 567 شرکت داخلی و 232 نام و برند خارجی از 22 کشور مختلف، برگزار شده بود.
برگزاری این نمایشگاه بهانه‌ای شد تا گریزی بزنیم به وضعیت صنعت فولاد کشور و بررسی شرایط نابسامانی که بر این صنعت توسعه‌ای و بسیار پربازده حاکم شده است. ایران بزرگترین تولید کننده و صادر کننده فولاد منطقه است و در ردیف 10تولید کننده فولاد جهان قرار دارد، 30 درصد از صادرات غیر نفتی ما را فولاد تشکیل می‌دهد و 20 درصد درآمد ارزی کشور نیز ناشی از صادرات فولاد است. با همه اهمیتی که این صنعت در کشور دارد عملا شاهد یک بی توجهی آشکار به این صنعت هستیم و مرغی شده که هم درعزا و هم درعروسی قربانیش می کنند!
آسیب‌هایی که وضعیت انرژی به این صنعت زده و می‌زند باعث شده تا عملاً هفت ماه از سال را در فصول گرم و سرد این صنعت، «برق و گاز» نداشته باشد!!!
از طرف دیگر تصمیمات و دستورات خلق‌الساعه باعث شده تا تولید کننده‌ها و صادر کننده‌های فولاد نتوانند برای تولیدات و صادرات خود برنامه‌ریزی کنند. در حال حاضر کارخانجات فولادی عملاً کمتر از 20 درصد تولید می‌کنند. شرکت فولاد خوزستان که در سال 67 افتتاح شد و تا امروز خاموش نشده بود الان مدتی است که به طور کامل خاموش شده است!!
وضع عوارض 20 درصدی بر صادرات فولاد در سال گذشته ضربه سنگینی به صادر کنندگان فولادی وارد نمود که منجر به از بین رفتن بازارهای صادراتی و بی اعتمادی خریداران خارجی به ایرانی‌ها شد! نرخ تسعیر ارز که عادلانه هم نیست یکی دیگر از ضربات مهلکی است که به فولاد کشور و صادرات آن وارد کرده و می‌کند.
از طرفی به صادر کننده می‌گویند شما صادر کنید از آن طرف می‌گویند شما ارز حاصل از صادرات (60هزار تومانی) را به سامانه نیما با قیمت (42هزار تومان )تحویل دهید و مجدداً بروید با دلار 60 هزار تومانی به تولیدتان ادامه دهید؟!
این روزها با توجه به تصمیمات عجیب و غریبی که می بینیم،عملا شاهد تنبیه تولید کننده و صادر کننده هستیم که هیچ توجیه منطقی و اقتصادی ندارد. لذا به دلیل این دستورالعمل غلط دولت وبانک مرکزی است که صادرات خود را از دست می‌دهیم.
آنچه که مسلم است در این میان فریاد و درخواست‌های انجمن‌های تخصصی فعال در زنجیره فولاد بجایی نرسیده است و دولت و بانک مرکزی راه خودشان را می‌روند و تولید کننده زنجیره فولاد نیز مات و مبهوت همچنان ویلان و سرگردان مانده است که چه باید بکند؟
فرهاد خادمی