چند روز پس از انتخاب ژوزف عون به مقام رئیس جمهور لبنان، بر اساس رای پارلمان سلام به مقام نخست وزیر و نامزد چینش کابینه انتخاب شد. او در حالی مامور چینش کابینه شده است که چالش‌های بسیاری پیش روی او به عنوان نخست وزیر وجود دارد.
نخست آنکه ساختار لبنان ترکیبی از ساختار قومی و قبیله ای بوده که بر اساس قانون نیز تقریبا سهم هم جریانی مشخص است. تشکیل دولت نیازمند جلب رضایت تمام جریان‌های سیاسی می‌باشد که کارکردی بسیار دشوار است چنانکه میقاتی نیز پیش از سلام موفق به چنین کاری نشد. بر اساس توافقات درونی، یازده وزیر سهم جریام هشت مارس یا هان حزب الله، عمل و جنبش میهنی آزاد می‌باشد و عملا بدون رضایت آنها کابینه تشکیل نخواهد شد لذا این ادعا که انتخاب سلام یک شکست برای مقاومت و حزب الله یک ادعای دروغین است و در عمل چنین امری وجود ندارد.
دوم آنکه نخست وزیر جدید لبنان در کنار مشکلات اقتصادی از یک باید به مقابله با اشغالگری رژیم صهیونیستی به عنوان مطالبه‌ای مردمی بپردازد و از سوی دیگر با دخالت‌های آمریکا در امور لبنان مقابله کند. به عبارتی دیگر می‌توان گفت که نخست وزیر جدید لبنان در حالی میراث دار مدتها بی دولتی در لبنان است امروز با کوله باری از بحران مواجه است که راهکار خروج از آن نیز توجه به مطالبات و جلب نظر جریان‌های تاثیر گذار در کشور است. هر چند که رسانه‌های غربی و صهیونیستی برانند تا انتخاب سلام را یک پیروزی برای دشمنان مقاومت عنوان نمایند اما تجربه نشان می‌دهد که در لبنان هیچ دولتی بدون توجه به نقش آفرینی مقاومت نمی‌تواند ادامه حیات داشته باشد چنانکه انتخاب عون به ریاست جمهوری نیز با عملکرد مثبت حزب الله محقق گردید.
اکنون سلام در موازنه‌ای قرار دارد که یا باید سیاست شکست خورده تحمیلی غربی-عربی را دنبا نماید یا اینکه به دنبال راهکار تحقق اهدافش درقالب همگرایی با تمام جریان‌ها از جمله مقاومت باشد.

^{علی تتماج}