هزينههايي که به خاطر آلودگي هوا، هم به مردم و هم به دولت تحميل ميشود، اگر محاسبه گردد، رقم بالاتري را از هزينههايي که بايد براي جلوگيري از بروز آلودگي هوا صرف شود، شامل ميگردد.
بيماريهاي متعدد به خاطر آلودگي هوا، مرگ شهروندان به خاطر اين معضل، تعطيلي کارخانهها و کارگاههاي توليدي، تعطيلي مدارس و احتمالاً در صورت شدت بحران تعطيل شدن ادارات و سازمانها، هزينه زيادي را تحميل ميکند، که البته تعطيل کردن شهر به خاطر آلودگي هوا هم کارساز نيست، چراکه تجربه آن را در تهران داشتهايم. اما متأسفانه براي اين گرفتاري با وجود اين همه دستگاه متولي و مسئول، اقدام قابل توجهي انجام نميشود و هنوز هم راهكاري براي درمان آن ارائه نشده است.
سازمان حفاظت محيطزيست، کميته اضطرار آلودگي هوا، سازمان هواشناسي، ستاد بحران، وزارت بهداشت، سازمان استاندارد، شهرداري، نيروي انتظامي، وزارت نفت و توليدکنندگان خودرو همه اين دستگاهها و سازمانها در امر آلودگي هوا دخيل هستند. اگر هر کدام از آنها تنها بخشي از وظايف خود را در اين زمينه اجرا کنند، قطعاً آلودگي هوا اينگونه نفسگير نخواهد شد. سازمان حفاظت از محيطزيست هر چند قدرت اجرايي نداشته باشد، اما تصميمات اين سازمان ميتواند براي برونرفت از اين معضل راهگشا باشد.
اما درگير شدن اين سازمان با مسائل سياسي باعث شده است تا حفاظت محيطزيست به سازماني براي انتقام گيري از دولت گذشته تبديل شود.
اکثر دولتها، در امر بهبود وضعيت هواي تهران و ديگر کلانشهرهاي کشور قصور داشتهاند. وظيفه همه نهادها و ارگانها در همه زمينهها بايد دغدغه مردم باشد. در غير اين صورت، اقدامات آنها به سود مردم نخواهد بود.
مردم حق دارند هواي سالم تنفس کنند و اين حق را هم مطالبه کنند، بيشترين ضرر و زيان را هم مردم کلانشهرهاي کشور به ويژه تهران ميبينند. تکنولوژي و مدرنيسم هماکنون در کشورهاي اروپا و آمريکا بسيار بيشتر از ايران پيشرفت کرده است، تعداد خودروها و کارخانهها در کشورهاي صنعتي و پيشرفته بسيار بيشتر از ايران است، اما آيا در پاريس، برلين، واشنگتن، رم، مادريد و بسياري پايتختهاي ديگر، آلودگي هوا مردم آنها را تهديد ميکند؟
آيا آنها در صورت بروز چنين پديدهاي، به دنبال مقصر ميگردند و آن را به گردن دولت قبلي مياندازند؟
در زمان دولت اصلاحات، سرکار خانم ابتکار رئيس سازمان حفاظت از محيطزيست بود، در آن زمان هم وضعيت آلودگي هوا اگر بدتر از وضعيت کنوني نبود بهتر از اين هم نبود. ۸ سال در دولت اصلاحات، ايشان رياست سازمان حفاظت محيطزيست را برعهده داشت. حتي شاهد تعطيلي مدارس در تهران به خاطر تشديد آلودگي بوديم.
در آن زمان، هم تعداد خودروها و هم جمعيت تهران کمتر از اکنون بود، چرا در آن زمان آلودگي هواي تهران بيداد ميکرد؟
آيا در آن زمان هم خانم ابتکار مشکل و معضل آلودگي هواي کلانشهرها به ويژه تهران را به گردن دولت پيشين يعني دولت آقاي هاشمي که به دولت سازندگي مشهور بود ميانداخت؟
جلسات متعدد، تصميمات روي کاغذ، سياسيکاريها که سمي براي خدمت به مردم است، نميتواند راهکاري براي باز کردن راه نفس مردم تهران، اهواز، مشهد، تبريز و ديگر شهرهاي آلوده کشور باشد.
دستگاههاي مربوط بايد به وظايف خود واقف باشند هر يک از آنها اگر بخشي از وظايف خود را در زمينه آلودگي هوا اجرا کنند، درصد قابل توجهي از اين وضعيت ناهنجار رفع خواهد شد. کمتر سخن بگويند و بيشتر عمل کنند، آنگاه نتيجه بهتري خواهند گرفت كه مردم هم راضي خواهند بود.