غرب آسیا همچنان کانون اصلی تحولات جهانی است که به گفته ناظران سیاسی میتواند بر سرنوشت کل ساختار جهانی تاثیرگذار باشد. آنچه در برآیند سپهر سیاسی منطقه قابل توجه است در کنار مبارزه با تروریسم یک اصل مشاهده میشود و آن رویکردهای صورت گرفته به کشورهای عربی حوزه جنوبی خلیج فارس است. ترکیه یکی از کشورهایی است که این روزها به شدت خود را نزدیک به این کشورها نشان میدهد که سفر اردوغان به بحرین، قطر و عربستان و حمایت از سرکوب مردم یمن و بحرین و جنگ در سوریه و عراق و نیز مواضع ضد ایرانی ترکیه نمودی از آن است. آمریکا نیز اقدامات گستردهای در قبال این کشورها صورت داده که سفر رئیس سازمان سیا به ریاض و اعطای مدال مبارزه با تروریسم به بن نایف ولیعهد سعودی و نیز فروش دهها میلیارد دلار تسلیحات به عربستان برای کشتار مردم یمن و البته اقدامات ضد ایرانی آمریکا از جمله این رفتارها است. رژیم صهیونیستی نیز تحرکات قابل توجهی در قبال کشورهای عربی حوزه جنوبی خلیج فارس صورت داده و تلاش دارد تا چنان وانمود سازد که حامی آنان در برابر آنچه تهدید ایران مینامد است و در عین حال با این کشورها در سرکوب مردم بحرین و یمن و حمایت از تروریسم در سوریه و عراق مشارکت میکند.
تمام این اقدامات در حالی صورت میگیرد که یک اصل مهم و مشترک در ورای آنها مشاهده میشود و آن نقطه مشترک در رفتار آمریکا، ترکیه و رژیم صهیونیستی است. آنان ادعا دارند کم از کشورهای عربی در قبال تحولات منطقه حمایت میکنند اما بررسی ریشهای تحولات نشان میدهد آنها نه تنها چنین رویکردی ندارند بلکه یک هدف را پیگیری میکنند و آن سرکیسه کردن کشورهای عربی است. این رویکرد در قالب توافقات نفتی، فروش تسلیحات و گرفتن هزینه اقدامات منطقهای صورت میگیرد. این روند چنان است که آمریکا اخیرا اعلام کرده کشورهای عربی صرفا پول دارند و اگر میخواهند اقدامی در منطقه صورت گیرد از جمله ایجاد منطقه امن در سوریه باید هزینههای آن را بپردازند. به عبارتی دیگر میتوان گفت که دوستی ادعایی آنها نه از روی صداقت بلکه اقدامی تاکتیکی برای بلعیدن منابع مالی کشورهای عربی است در حالی که با گرفتار سازی آنان در بحرانهای منطقه بر میزان مطالبات خود میافزایند.
آنچه در برآیند رفتاری برخی از کشورهای عربی مذکور از جمله عربستان، بحرین و امارات مشاهده میشود گرفتار آمدن در این طراحی است که میلیاردها دلار هزینه برای آنان داشته است در حالی که برخی از کشورهای عربی نظیر کویت، عمان، اردن و مصر رویکردی به نسبت متفاوت در پیش گرفته و با رویکرد به تعاملات منطقهای از جمله با ایران ، سوریه و عراق به دنبال همراهی با مبارزان واقعی با تروریسم برای رسیدن به امنیت پایدار و جایگاه منطقهای هستند.