آنچه در جلسه کمیسیون امنیت ملی مجلس با حضور آقای ظریف وزیر خارجه کشورمان گذشت، یک اتفاق تکراری بود، پیش از این هم چنین جلساتی برگزار شده و محتوای آن هم منتشر شده است.
باید پذیرفت که در عصر انفجار اطلاعات و اخبار، نمی‌توان محرمانه‌ی مطلق داشت. حتی کشورهایی که سیاست‌های آنها در دنیا براساس سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی پایه ریزی شده است، نمی‌توانند اسرار مگوی خود را به طور کامل و مطلق حفظ کنند و دیر یا زود آنها آشکار می‌شود.
هنگامی که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند؛ «به مسئولین هم گفته‌ام، مردم و نخبگان را از جزئیات مذاکرات هسته‌ای مطلع کنید، زیرا هیچ چیز محرمانه‌ای وجود ندارد.» مفهوم این سخن این است که در مذاکرات هسته‌ای چه پیش از برجام و چه پس از آن، موضوع محرمانه‌ای وجود ندارد که مردم را نتوان در جریان آن قرار داد.
تیم هسته‌ای کشورمان در جریان مذاکرات و پس از دستیابی به توافق هسته‌ای برای این که مردم را در جریان پیش و پس از توافق قرار دهد و به دفاع از عملکرد خود بپردازد، در عرصه رسانه حضوری فعال داشت، البته ایجاب هم می‌کرد که اعضای تیم هسته‌ای چنین اقدامی انجام دهند و به تشریح دستاوردهای برجام بپردازند، اما اکنون پس از گذشت یکسال از جرای توافق هسته‌ای، آشکار می‌شود که، عزیزان تیم هسته‌ای و اعضای دولت محترم که به بازگویی دستاوردهای آن می‌پرداختند، همه چیز را نگفته باشند، چرا که علیرغم وعده‌ها و آن چیزی که از برجام تشریح شد، توقعات و انتظارات بجا و منطقی جامعه برآورده نشد.
بدعهدی‌های آمریکا، نقض کردن تعهدات و دبه‌هایی که آمریکاییها در اجرای برجام درآوردند، همگی دو نکته را اثبات می‌کند، یکی این که آمریکا غیر قابل اعتماد است، دوم این که تیم هسته‌ای و دولت محترم بیش از اندازه به آمریکاییها اعتماد کرده بودند.
اکنون که سرانجام برجام را افکار عمومی با بصیرت خود درک کرده‌اند و حتی اکثریت جامعه پیش از دستیابی به توافق هسته‌ای، با بی اعتمادی به آمریکا، آینده مذاکرات را پیش‌بینی می‌کردند، انتظار و توقعی که از اعضای محترم تیم هسته‌ای می‌رود چیست؟!
آیا امکان این وجود ندارد که مسئولین ذیربط پرونده هسته‌ای در صفحه تلویزیون مانند قبل ظاهر شوند و ابعاد و دلایل منطقی نقض برجام را برای مردم اعلام کنند و بگویند چرا اینگونه شد؟
این حق مردم است که اگر به گفته مسئولین محترم، مردم پشتوانه مذاکرات هسته‌ای بوده اند و اگر آنها پشتیبانی نمی‌کردند، توافق هسته‌ای به دست نمی‌آمد، اکنون، همین مردم باید در جریان قرار بگیرند که چرا اینگونه شد؟!
آیا این حق مردم نیست که در جریان قرار بگیرند چرا به آمریکا اعتماد شد؟
و اما جلسه کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی که باعث شد تا با رسانه‌ای شدن محتوای آن جلسه، اسرار مگویی آشکار شود، حال آن که اسرار مگویی نباید در میان باشد.
کریمی قدوسی نماینده مجلس و از اعضای کمیسیون امنیت ملی بخش‌هایی از سخنان جواد ظریف وزیر خارجه در جلسه کمیسیون را بازگو کرده است.
او به نقل از ظریف گفته است:
«من اعتراف می‌کنم که اشتباه کردم و به حرف جان کری گوش کردم و اگر استراتژی خودم (توصیه‌های رهبری) را دنبال می‌کردم اکنون با مشکل مواجه نبودم.»
«من می‌پذیرم اشتباه کرده ام و مسئولیت آن را قبول می‌کنم.»
«من در دوران پسابرجام اشتباه کردم که توافق شفاهی را اعلام کردم.» و برخی سخنان دیگر که در همین راستا است، اما نکته ای که جای تأسف دارد، تکذیب سخنان نقل شده از وزیر خارجه است که از سوی دستگاه دیپلماسی و برخی دیگر صورت گرفت. چرا که براساس اسنادی که موجود است، فیلم و صدای سخنان جلسه کمیسیون امنیت ملی آن را ثابت می‌کند.
برخی در این میان به اهمیت موضوع نپرداخته و به تخلف در آشکار کردن محتوای جلسه کمیسیون امنیت ملی پرداخته اند. حال آن که اگر چنین سخنانی از سوی آقای ظریف درجمع نمایندگان عضو کمیسیون گفته شده چرا نباید برای مردم گفته شود؟!
پذیرفتن خطا و اشتباه از سوی مسئولین همواره به عنوان یک اقدام شایسته در میان مردم تلقی شده است، این که مردم می‌بینند مسئولین در پی یک اشتباه خود آن را بر زبان می‌آورند و با مردم در میان می‌گذارند و چه بسا عذرخواهی هم می‌کنند، احساس وجود می‌کنند، چرا که باور دارند به آنها اهمیت داده می‌شود، معنی و مفهوم مسئول این است؛ «کسی که فریضه‌ای بر ذمه دارد که اگر بر آن عمل نکند از او بازخواست شود.»
نماینده مجلس، نماینده مردم است، پس وظیفه بازخواست کردن از یک مسئول را دارد و بنابر همین حق، اجازه دارد، تا نتیجه را به مردم گزارش دهد. آیا غیر از این است؟
یک اشتباه و خطای سیاسی علیرغم همه هشدارها، گوشزدها، یادآوری‌ها، توصیه‌ها و راهکارهای ارائه شده از سوی مردم، رهبری و منتقدان توافق هسته‌ای رخ داده است، چه نیک می‌بود که آقای وزیر خارجه این پذیرش اشتباه و خطای سیاسی در موضوع بسیار مهمی مانند مذاکرات و توافق هسته‌ای را خود به طور مستقیم با مردم در میان می‌گذاشت و آن سخنانی که در کمیسیون امنیت ملی مجلس گفته است، محرمانه نمی‌دانست و مردم را محرم می‌دانست. چنین توافقی با سرنوشت مردم، کشور و انقلاب سروکار دارد. نمی‌توان به راحتی از کنار آن گذشت. رو در رو قرار نگرفتن با مردم هم یک خطای سیاسی دیگر است.
