درآمد خانوار‌های شهری و روستایی در سال ۹۷ به طور متوسط در ماه، به ترتیب ٣۴٧ هزار و ٣٠٠ تومان و ١۵۵ هزار و ۴٠٠ تومان بیشتر از هزینه‌ها بوده است.
مابه‌التفاوت درآمد و هزینه خانوار‌های شهری و روستایی کشور در سال ١٣٩٧ به تفکیک دهک‌های درآمدی و مقایسه روند آن با سال‌های گذشته از سوی مرکز آمار ایران منتشر شد.
بر اساس نتایج طرح‌های آمارگیری هزینه و درآمد خانوار‌های شهری و روستایی سال ١٣٩٧ هر خانوار شهری در کل سال به طور متوسط ۴٣ میلیون و ۴٩١ هزار تومان درآمد و ٣٩ میلیون و ٣٢٣ هزار تومان هزینه داشته که معادل متوسط ماهانه ٣ میلیون و ۶۲۴ هزار تومان درآمد و ٣ میلیون و ٢٧٧ هزار تومان هزینه است.
هر خانوار روستایی نیز در سال مزبور ٢٣ میلیون و ٣١١ هزار تومان درآمد و ٢١ میلیون و ۴۴٧ هزار تومان هزینه داشته که معادل متوسط ماهانه یک میلیون و ٩۴٣ تومان درآمد و یک میلیون و ٧٨٧ هزار تومان هزینه بوده است.
مابه‌التفاوت درآمد و هزینه سالانه خانوار‌های کشور در سال ١٣٩٧ نشان می‌دهد هر خانوار شهری به طور متوسط ۴ میلیون و ١۶٨ هزار تومان و هر خانوار روستایی به طور متوسط یک میلیون و ٨۶۴ هزار تومان بیشتر از هزینه سالانه‌اش درآمد داشته است که معادل متوسط ماهانه ٣۴٧ هزار و ٣٠٠ تومان و ١۵۵ هزار و ۴٠٠ تومان به ترتیب برای هر خانوار شهری و روستایی بوده است. لازم به ذکر است مابه‌التفاوت درآمد و هزینه خانوار لزوماً به معنی پس انداز خانوار نیست. به طور ساده پس انداز عبارت است از بخشی از درآمد‌های افراد که خرج نشده است. اما در تحلیل‌های اقتصاد کلان مفهوم صحیح پس انداز را باید از جریان دایره وار درآمد و تولید ملی فهمید. با توجه به اینکه هر درآمدی که ایجاد می شود از طرف دیگر به معنی تولید کالا و خدمات است، لذا خودداری از مصرف و خرج نکردن تمام درآمد به معنی مصرف نشدن بخشی از کالا و خدمات تولید شده نیز بوده و در واقع در مفهوم اقتصاد کلان، همین بخش از تولید مصرف نشده است که بیانگر پس انداز است. چنانچه به پس انداز از دید تشکیل سرمایه بنگریم، مناسب‌ترین مفهوم برای پس انداز است، زیرا پس انداز و سرمایه گذاری در دنیای واقعی جدا از هم نیستند. به عبارت دیگر همان کالا و خدماتی که بر اثر خودداری افراد جامعه از خرج کردن همه درآمد یا بر اثر پس انداز به مصرف نرسیده است، می تواند تبدیل به سرمایه گذاری شود.
در طرح های آمارگیری هزینه و درامد خانوار درامد یک سال گذشته خانوار سوال شده و آن بخشی که برای سرمایه گذاری از خانوار خارج می شود پرسیده نشده و فقط در صورتی که در کوتاه مدت (دوره زمانی یک ساله مورد پرسش) دارای بازدهی مالی باشد در بخش درامد‌ها ثبت می شود؛ لذا نمی‌توان پس انداز خانوار‌ها را (چه در کوتاه مدت و چه در بلند مدت) از طریق این آمارگیری محاسبه کرد. در واقع، از سال ١٣٩۵ تا ١٣٩٧ هر خانوار شهری به ترتیب ١٠.٢، ١٠.٢ و ٩.۶ درصد و هر خانوار روستایی به ترتیب ١١.٣، ١١.۵ و ٨ درصد از درآمدش نسبت به کل هزینه‌هایش بیشتر بوده است.
