ولادیمیر پوتین و جو بایدن روسای جمهور روسیه و آمریکا سرانجام دیروز در ژنو دیدار کردند. حال این سوال مطرح است که هدف از این دیدار چه بوده و آیا توافقی میان طرفین صورت می‌گیرد یا خیر؟ پاسخ به این پرسش را در نوع رفتارهای دو کشور طی ماه‌های اخیر می‌توان جستجو کرد.
در یک سوی معادله جو بایدنی قرار دارد که در مبارزات انتخاباتی بر مقابله با روسیه تاکید و ترامپ را متهم به سازش با مسکو می‌کرد. وی پس از به قدرت رسیدن نیز همواره روسیه را در حوزه سیاسی و نظامی تهدیدی برای منافع آمریکا عنوان می کرد که همگرایی آن با چین و جمهوری اسلامی ایران و نقش گسترده ای که در سوریه عهده دارد اشته بر این امر دامن زده است. بایدن از همان ابتدا روسیه را به دخالت در امور متحدان آمریکا متهم کرده که ادعای تقویت توان نظامی اوکراین و کشورهای اروپای شرقی در برابر مسکو نمودی از این رفتار است.
نکته قابل توجه آنکه باید در آستانه دیدار با پوتین در نشست سران ناتو و گروه ۷، بارها روسیه را تهدید مشترک اروپا و آمریکا نامیده و بر اتحاد طرفین علیه مسکو تاکید کرده است. در نقطه مقابل پوتین نیز بارها سران آمریکا را به داشتن تفکرات پوسیده یک جانبه گرای متهم نموده و اعلام کرده است که برای مقابله با تحرکات غرب حاضر به استفاده از هرگزینه‌ای از جمله گزینه نظامی می باشد. روسیه بارها سیاست‌های آمریکا را زمینه ساز بحران‌های دنیای امروز دانسته و بر مقابله با آن تاکید نموده است.
با توجه به این شرایط می‌توان گفت که نشست پوتین و بایدن نه بر اساس رویکرد تعاملی و دوستانه بلکه بیشتر چنبه قدرت نمایی و خط و نشان کشیدن دارد. هر کدام تلاش می‌کنند تا با موضع گیری قاطع، نقش برجسته خود در معادلات جهانی را نشان دهند و در چنین فضایی تعاملی میان کشورها صورت نخواهد گرفت. لذا می‌توان گفت که نشست ژنو به کاهش تنش‌ها منجر نخواهد شد و همچنان وضعیت تنش آلود در روابط طرفین ادامه خواهد یافت.
نویسنده: فرامرز اصغری
