نه تنها لبنان که این روزها جهان اسلام و تمام آزادیخواهان جهان در سوگ و ماتم هستند. سوگ از دست دادن مادری که نه تنها مادر فرزندانش که مادر تمام آزادیخواهان و آزاداندیشان عصر حاضر است چنانکه نام او را امالقماومه نام نهادند. او دوشنبه به دیار حق شتافت تا پس از سالها چشم انتظاری در کنار فرزندانش آرام گیرد. مراسم تشییع پیکر آن مادر بر دوش مردم لبنان در سایه سکوت رسانههای جهان در حالی برگزار شد که شاید اگر فردی با شرایط مشابه وی در یکی از جوامع غربی بود اکنون مجموعهای از بیانیهها و پیام تسلیت بود که برای درگذشت او منتشر میشد و شاید در سازمان ملل نام او ثبت میشد اما نه تنها در قبال او چنین نکردند بلکه با سکوت رسانهای از کنار آن گذشتند در حالی که همزمان با غوغاسالاری به موضوعی حاشیهای نظیر مفقود شدن روزنامهنگار سعودی پرداختند.
شاید دلیل این سکوت رسانهای را بتوان با مروری بر زندگی این مادر دریافت. او فرزند لبنان بود و درس آموخته فرهنگ مقاومت. او مادری بود که فرزندانش را با نام مقاومت و آزادگی در دامانش پرورش داد و حتی نوادگانش نیز از این کلاس درس برخوردار ساخت. او که در هیچ کلاس حقوق بشر و نشست سازمانهای بشردوستانه شرکت نکرده بود اما مفهوم آزادی و آزادگی را به خوبی آموخته بود. او لحظه لحظه زندگیاش را صرف آموختن مقاومت به فرزندانش کرد و چه خوب درسهای مادر را آموختند و توانستد آزادی را برای سرزمین و مردمان سرزمین خود به ارمغان آورند.
زمانی بود که ارتش صهیونیستی بدون هیچ توقفی به اشغالگری و کشتار میپردازد و حتی با کمک مهرههای دست نشانده تا بیروت پیش رفت اما مردان مقاومت از جمله فرزندان ام المقاومه راه ایستادگی در پیش گرفتند و در اولین مرحله در سال ۲۰۰۰ دشمن را از سرزمینشان بیرون راندند و در سال ۲۰۰۶ درسی فراموش نشدنی به دشمن صهیونیستی دادند و خود را الگویی ساختند برای ملت فلسطین که حاصل آن پیروزی در سه جنگ غزه بود.
آری فرزندان لبنان در حالی آن روزهای پیروزی را مرور میکنند که در هر برگی از آن دوران نام مادری میدرخشد که شاید خود در میدان جنگ نبود اما فرزندانی در دامانش پرورش یافتند که سرنوشت جنگ را رقم زدند. و امروز در فراق آن مادر به سوگ نشستهاند. آری آن مادر کسی نبود جز مادر شهیدان مغنیه. «امالمقاومه» که علاوه بر عماد، دو فرزند دیگرش (جهاد و فواد) نیز به شهادت رسیده بودند، دوشنبه دار فانی را وداع گفت. مراسم تشییع و خاکسپاری «امعماد» با حضور قشرهای مختلف مردم لبنان بویژه هواداران مقاومت برگزار شد.
آنان در این مراسم مادر مغنیه را «ام الشهدا» لقب دادند چراکه او به این مساله ایمان داشت که راه مقاومت نیازمند جانفشانی و فداکاری است. عماد مغنیه معروف به «حاج رضوان» که معروفترین فرزند حاج فایز و ام عماد بود، در سال ۲۰۰۸ میلادی (۱۳۸۶) در انفجاری در دمشق به شهادت رسید. شهیدان جهاد و فواد مغنیه دو فرزند دیگر آنها نیز سالها پیش از آن در لبنان به شهادت رسیدند. همچنین فرزند عماد مغنیه (جهاد) در سال ۲۰۱۵ میلادی براثر حمله رژیم صهیونیستی در قنیطره سوریه به شهادت رسید.
آنها در حالی در مسیر مقاومت به شهادت رسیدند که یک اصل مشترک را در وجودشان داشتند و آن بزرگ شدن در دامان مادری بود که فرهنگ آزادی و آزادگی را به آنها آموخت و در راه آزادی و مقاومت فرزندانش را به میدان فرستاد و شهادتشان را افتخار و تا آخرین نفس فریاد مقاومت سر داد. شاید رسانههای جهان در پوشش خبری درگذشت آن مادر راه سکوت در پیش گرفتند اما قطعا تا ابد نامش در میان آزادیخواهان و آزاداندیشان ماندگار خواهد بود. روحت شاد و درود بر پیکر پاک و مطهرت امالمقاومه.
نویسنده: علی تتماج