ضرب المثل معروفی است که می‌گوید؛« یک سوزن به خودت بزن یک جوالدوز به مردم» این ضرب المثل برای برخی افراد و اشخاص مصداق دارد.
به این سخن توجه کنید؛
ظریفی گفت: «در کشور ما اظهارنظرها بدون توجه به عواقب آنها صورت می‌گیرد که این موضوع منجر به محکومیت به ناحق در بسیاری از دادگاه‌های دنیا شده است. دادگاه‌ها در امریکا که به ناحق ایران را محکوم می‌کنند، مقدار زیادی از مستنداتشان اظهار نظر و بیانیه‌های مقامات ایرانی هستند. ما وقتی صحبت می‌کنیم و به هیجان می‌آییم متوجه نمی‌شویم که اظهارات یک مقام دولتی حرفهایش سند است و می‌تواند ایجاد مسئولیت کند.»
معاون راهبری رئیس جمهور دولت چهاردهم آقای محمد جواد ظریف، همان ظریفی است که این سخنان را گفته است اما در خبری که از او منتشر شده و سخنرانی در یک جلسه‌ای است، اقای ظریف اشاره‌ای به یک نمونه از آنچه که گفته نکرده است. خوب بود که به یک نمونه اشاره می‌کرد تا مخاطب متوجه شود که منظور چه سخن و کدام شکایت بوده است.
نخست باید به آقای ظریف معاون راهبردی ریاست جمهوری عارض شویم که آمریکایی‌ها نزده می‌رقصند، این که سخنان مسئولان ما سندی برای پیگیری شکایت و محکومیت ایران در دادگاه‌های آمریکا یا دادگاه‌های بین‌المللی شود؛ محلی از توجیه ندارد.
وقتی دادگاه در آمریکا بدون اظهار نظر مسئولان و مقامات کشورمان تنها به شکایت یک فرد معلوم الحال به نام مسی علینژاد رسیدگی می‌کند و به او از پول‌های بلوکه شده ایران غرامت پرداخت می‌کند و در واقع کاسبی چنین ضد انقلابی را رونق می‌بخشد که ادعا و شکایت او هیچ سندیتی هم ندارد، چه انتظاری از ایالات متحده وجود دارد جناب آقای ظریف؟!
به اقای ظریف باید یادآور شد که او زمانی وزیر خارجه ایران بوده است، دوره مذاکرات هسته‌ای با هدایت او سپری شد و آنچه به دست آمد هیچ بود. جناب آقای ظریف در آن زمان ایا سخنان بر زبان نیاورد و یا مواضعی اتخاذ نکرد که برای کشور هزینه ساز بوده است؟
گفت‌وگوی محمد جواد ظریف با محمد البرادعی مدیر کل وقت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را یادآوری می‌کنیم. ایا آن سخن برای کشور هزینه ساز نبود؟ البته با اصل سخنان آقای ظریف موافقیم، چرا که ما نیز اعتقاد داریم هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد که برخی اشخاص، افراد و مسئولان و مقامات آن را رعایت نمی‌کنند، اما رطب خورده منع رطب کی کند؟! جناب آقای ظریف! معاون راهبردی رئیس جمهور و وزیر خارجه پیشین، یادت هست که درباره توانایی نظامی آمریکا و توانایی نظامی ایران چه گفتید؟
آیا آن سخن برای کشور هزینه نداشت و ایران را ضعیف و آمریکا را قدرتمند جلوه نکرد؟
در حالی که توانایی‌های نظامی و تسلیحاتی ایران روز به روز افزایش یافته و به یک قدرت نظامی بزرگ تبدیل شده که دشمن نیز به آن اعتراف می کند، سخن از ضعف نظامی کشور آن هم در میان جمعی از دانشجویان جوان بجا و به هنگام و جایز بود؟
آیا زمانی که جنابعالی با صراحت و تأکید کامل گفتید که آمریکا نمی‌تواند از برجام خارج شود، اما به تعهداتش عمل نکرد و از برجام خارج شد و آن را مقابل چشمان مردم جهان پاره کرد، برای کشور هزینه نداشت؟
از این دست سخنان و مواضعی که از سوی شما گفته شده باز هم می‌توان یادآوری کرد اما آن نکته‌ای که جنابعالی به آن اشاره کرده‌اید کدام سخن و موضع کدام مسئول و مقام است تا ما نیز بدانیم و چه بسا نسبت به آن نقد هم داشته باشیم.
اکنون در دورانی به سر می‌بریم که شرایط بسیار حساس و سرنوشت ساز برای منطقه و جهان است، کار از شکایت و شکایت کشی به داگاه‌های بین‌المللی و یا داخلی آمریکا و اروپا گذشته، انها شمشیر را مدت‌ها است از نیام کشیده‌اند و به کار انداخته‌اند، برجامی که قرار بود همه مشکلات را حل کند حتی آب خوردن، پول‌های بلوکه شده را بازگرداند اما هنوز هم این اتفاق نیفتاده است، چرا به ثمر نرسید؟ امضای جان کری و اوباما چه شد؟
مقابل قلدری قلدرها کوتاه بیاییم، هر چه داریم به یغما خواهند برد آقای ظریف!راستی آقای ظریف تصور نمی‌کنید که اصرار شما بر ماندن غیر قانونی در دولت، هزینه تراشی برای کشور باشد؟
به این سخن توجه کنید؛
ظریفی گفت: «در کشور ما اظهارنظرها بدون توجه به عواقب آنها صورت می‌گیرد که این موضوع منجر به محکومیت به ناحق در بسیاری از دادگاه‌های دنیا شده است. دادگاه‌ها در امریکا که به ناحق ایران را محکوم می‌کنند، مقدار زیادی از مستنداتشان اظهار نظر و بیانیه‌های مقامات ایرانی هستند. ما وقتی صحبت می‌کنیم و به هیجان می‌آییم متوجه نمی‌شویم که اظهارات یک مقام دولتی حرفهایش سند است و می‌تواند ایجاد مسئولیت کند.»
معاون راهبری رئیس جمهور دولت چهاردهم آقای محمد جواد ظریف، همان ظریفی است که این سخنان را گفته است اما در خبری که از او منتشر شده و سخنرانی در یک جلسه‌ای است، اقای ظریف اشاره‌ای به یک نمونه از آنچه که گفته نکرده است. خوب بود که به یک نمونه اشاره می‌کرد تا مخاطب متوجه شود که منظور چه سخن و کدام شکایت بوده است.
نخست باید به آقای ظریف معاون راهبردی ریاست جمهوری عارض شویم که آمریکایی‌ها نزده می‌رقصند، این که سخنان مسئولان ما سندی برای پیگیری شکایت و محکومیت ایران در دادگاه‌های آمریکا یا دادگاه‌های بین‌المللی شود؛ محلی از توجیه ندارد.
وقتی دادگاه در آمریکا بدون اظهار نظر مسئولان و مقامات کشورمان تنها به شکایت یک فرد معلوم الحال به نام مسی علینژاد رسیدگی می‌کند و به او از پول‌های بلوکه شده ایران غرامت پرداخت می‌کند و در واقع کاسبی چنین ضد انقلابی را رونق می‌بخشد که ادعا و شکایت او هیچ سندیتی هم ندارد، چه انتظاری از ایالات متحده وجود دارد جناب آقای ظریف؟!
به اقای ظریف باید یادآور شد که او زمانی وزیر خارجه ایران بوده است، دوره مذاکرات هسته‌ای با هدایت او سپری شد و آنچه به دست آمد هیچ بود. جناب آقای ظریف در آن زمان ایا سخنان بر زبان نیاورد و یا مواضعی اتخاذ نکرد که برای کشور هزینه ساز بوده است؟
گفت‌وگوی محمد جواد ظریف با محمد البرادعی مدیر کل وقت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را یادآوری می‌کنیم. ایا آن سخن برای کشور هزینه ساز نبود؟ البته با اصل سخنان آقای ظریف موافقیم، چرا که ما نیز اعتقاد داریم هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد که برخی اشخاص، افراد و مسئولان و مقامات آن را رعایت نمی‌کنند، اما رطب خورده منع رطب کی کند؟! جناب آقای ظریف! معاون راهبردی رئیس جمهور و وزیر خارجه پیشین، یادت هست که درباره توانایی نظامی آمریکا و توانایی نظامی ایران چه گفتید؟
آیا آن سخن برای کشور هزینه نداشت و ایران را ضعیف و آمریکا را قدرتمند جلوه نکرد؟
در حالی که توانایی‌های نظامی و تسلیحاتی ایران روز به روز افزایش یافته و به یک قدرت نظامی بزرگ تبدیل شده که دشمن نیز به آن اعتراف می کند، سخن از ضعف نظامی کشور آن هم در میان جمعی از دانشجویان جوان بجا و به هنگام و جایز بود؟
آیا زمانی که جنابعالی با صراحت و تأکید کامل گفتید که آمریکا نمی‌تواند از برجام خارج شود، اما به تعهداتش عمل نکرد و از برجام خارج شد و آن را مقابل چشمان مردم جهان پاره کرد، برای کشور هزینه نداشت؟
از این دست سخنان و مواضعی که از سوی شما گفته شده باز هم می‌توان یادآوری کرد اما آن نکته‌ای که جنابعالی به آن اشاره کرده‌اید کدام سخن و موضع کدام مسئول و مقام است تا ما نیز بدانیم و چه بسا نسبت به آن نقد هم داشته باشیم.
اکنون در دورانی به سر می‌بریم که شرایط بسیار حساس و سرنوشت ساز برای منطقه و جهان است، کار از شکایت و شکایت کشی به داگاه‌های بین‌المللی و یا داخلی آمریکا و اروپا گذشته، انها شمشیر را مدت‌ها است از نیام کشیده‌اند و به کار انداخته‌اند، برجامی که قرار بود همه مشکلات را حل کند حتی آب خوردن، پول‌های بلوکه شده را بازگرداند اما هنوز هم این اتفاق نیفتاده است، چرا به ثمر نرسید؟ امضای جان کری و اوباما چه شد؟
مقابل قلدری قلدرها کوتاه بیاییم، هر چه داریم به یغما خواهند برد آقای ظریف!راستی آقای ظریف تصور نمی‌کنید که اصرار شما بر ماندن غیر قانونی در دولت، هزینه تراشی برای کشور باشد؟
محمد صفری
