سال ۱۳۸۸ که با خاطره تلخ فتنه، آشوب و اغتشاش در اذهان همگان باقی مانده است، با یک اتفاق بد دیگر نیز روبهرو بود. فتنه سال ۸۸ که دشمنان خارجی با بهرهگیری از عوامل داخلی خود تدارک دیدند، در حالی شکل گرفت که جمهوری اسلامی ایران در حال پیشرفت در بسیاری از زمینهها به ویژه هسته ای، هوافضا، نانو تکنولوژی، موشکی، ماهواره و پزشکی بود.
آغاز فتنه نه تنها تمرکز بر ادامه پیشرفتها را نابود کرد، بلکه زمینهای برای تشدید تحریمهای اقتصادی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران را برای آمریکا و غرب فراهم کرد.
بسیاری از تحریمهای اقتصادی ایران به جریان فتنه ۸۸ باز میگردد، چراکه آمریکاییها با دیدن آشوب و اغتشاش در کشور به این نتیجه رسیدند که اکنون زمان بسیار مناسبی برای وارد کردن فشار بیشتر به ایران است. به همین خاطر به بهانه مسائل حقوق بشری و حقوق شهروندی تحریمهای شدیدتری علیه ایران وضع شد.
از آن زمان تاکنون تحریمهای اقتصادی علیه ایران روز به روز افزایش داشته و حتی علیرغم دستیابی به توافق هستهای که براساس پیشبینیهای دولت تدبیر و امید، گشایش اقتصادی بزرگی را درپی خواهد داشت، اما نه تنها تحریمهای اقتصادی ایران برداشته نشد، بلکه به خاطر برجام فشارهای دیگری نیز به ایران وارد شد. چرایی آن هم روشن است برای این که رئیسجمهور بعدی آمریکا دونالد ترامپ توافق هستهای با ایران را یک اشتباه بزرگ تلقی میکند و اعتقادی به آن ندارد.
فشار بیشتر به ایران برای اجرای سیاست براندازی نظام جمهوری اسلامی یکی از سناریوهای اصلی آمریکا در دستور کار مقامات این کشور قرار داشته است.
ایجاد آشوب و اغتشاش که از سوی رژیمهایی همچون آمریکا، اسرائیل و با حمایت برخی دیگر از کشورهای منطقه انجام میشود، ایجاد فرصت برای تحمیل خواستهها و وارد کردن فشار برای رسیدن به مطالباتی است که تاکنون نتوانسته از راههای دیگر به دست بیاورد.
تنها کافی است اندکی از هوشیاری در داخل کشور کاسته شود و یا به وجود نفوذیها در برخی دستگاهها بیتوجهی شود، آنگاه است که عوامل ضد انقلاب وارد عمل شده و با سوار شدن بر جریانی که راه افتاده به آشوب و اغتشاش میپردازند.
آشوبهای چند روز گذشته که به هیچوجه از تأیید مردم ایران اسلامی برخوردار نیست، اینبار با شعارهای دیگری شکل گرفته است، سال ۸۸ با ادعای تقلب در انتخابات ریاست جمهوری و اکنون مطالبات به حق اقتصادی مردم، فرصتطلبان را به تکاپو انداخته و درصدد ایجاد فتنهای دیگر در کشور هستند.
برای آمریکا، رژیم اسرائیل، رژیمهای سرسپرده عربی منطقه، همان نخستین روز فتنه کافی بود که بار دیگر نقاب از چهره پلید خود بردارند و مردم ایران و حتی مردم جهان با چشمان خود صورت شیطانی آنها را ببینند.
حمایتهای گسترده آنها از آشوب ها، اغتشاشات، تخریبکنندگان اموال عمومی و جنایتکارانی که باعث مرگ ۱۰ نفر از هموطنان شدهاند، نشان میدهد که آنها تا چه اندازه نگران حقوق بشر در ایران هستند!
اکنون که بار دیگر فتنه آمریکایی اسرائیلی با همکاری عوامل وطن فروش آنها در داخل اغتشاشاتی در ایران ایجاد کرده، آمریکا میخواهد تحریمهای اقتصادی را علیه ایران تشدید کند، چون بار دیگر تصور کرده که کار نظام جمهوری اسلامی ایران رو به پایان است!
یک مقام وزارت خارجه آمریکا به رسانه «صدای آمریکا» گفته است؛ دولت آمریکا افزایش تحریمها علیه ایران را به بهانه «سرکوب تظاهراتها در ایران» بررسی میکند.
آندرو پیک معاون دستیار وزیر خارجه آمریکا در امور ایران و عراق همچنین از قصد واشنگتن برای ایجاد یک ائتلاف بینالمللی برای حمایت از اغتشاشگران در ایران خبر داد.
مردم انقلابی جمهوری اسلامی ایران نزدیک به ۴۰ سال است زیر فشار تحریمهای اقتصادی آمریکا و همپیمانان او مقاومت کرده است و اگر شرایط اقتصادی کشور نامناسب است، بخش زیادی از آن به خاطر تحریمهایی است که آمریکا علیه ملت ایران وضع کرده است.
مقام وزارت خارجه آمریکا از برنامه دولت خود علیه ایران پرده برداشت و گفت؛ «رکس تیلرسون، وزیر خارجه آمریکا در حال رایزنی با شریکان خود در منطقه و همچنین با اتحادیه اروپا درباره حوادث ایران است. تیلرسون در حال تلاش برای ایجاد ائتلاف بینالمللی برای حمایت از مردم ایران است.»
سال ۸۸ نیز به واسطه فتنهای که از سوی جنبش سبز به سرکردگی بازندگان عرصه انتخابات ریاست جمهوری شکل گرفت، آمریکا برای حمایت از مردم ایران! دست به تشدید تحریمهای اقتصادی زد.
درصد زیادی از شرایط اقتصادی بد کنونی به رفتار ساختار شکنانه و همدستی فتنه گران با دشمنان خارجی باز میگردد و اکنون نیز عواقب همان رفتارها است که باعث ایجاد آشوب و فتنهای دیگر در کشور شده است.
سرکردگان فتنه و هواداران و تئوریسینهای آنها در این آشوب مجرم هستند. این فتنه نیز پایان مییابد و پایان آن نیز در دست مردم است، مردمی که ۹ دی را آفرید اکنون نیز در حال شکل دادن نهم دیهای دیگر است. نشانههای آن از زنجان، رشت و دیگر شهرهای کشور دیده میشود.
نویسنده: محمد صفری