«ناصر طهماسب» مصداق بارز هنرمندی با صدای جادویی بود. یک روانشناس متبحر که کالبدشکافی عمیقی از نقش داشت و قادر بود تا متناسب با درونیات بازیگر، تیپ‌سازی کرده و آن پیچیدگی‌های رفتاری را برای مخاطبش ساده کند.
به گزارش ایرنا، ناصر طهماسب هم رفت تا نسل طلایی دوبله ایران، یکی از برجسته‌ترین مهره‌هایش را از دست بدهد. مهره‌ای که از همان دهه ۶۰ و ۷۰، خیلی‌ها را با صدایش، عاشق سینما کرد. بازیگران تراز اول را به ما شناساند و سبب شد تا خصایل شخصیت آن بازیگر، برای مخاطبان جدی سینما، درونی شود.
طهماسب همان‌گونه که همکارانش نیز اذعان داشتند، با صدای جادویی خود، کنکاشی روانشناسانه بر نقش داشت. قبل از اینکه دوبلور باشد، آشنا به مفاهیم روانشناسی بود. تیپ و شخصیت را می‌شناخت و بر مبنای آن، به کسی که صدایش روی او می‌رفت، وزن می‌داد. در تحلیل و تعاملی دوطرفه با بازیگر، روحیات او را می‌شکافت و با این کارش، فهم مخاطب از فیلم را آسان‌تر می‌کرد؛ مگر می‌شود صدای جادویی او در مظنونین همیشگی را از یاد برد؟ اگر آن صدا بر روی کوین اسپیسی نمی‌نشست، آیا آن سال، شاهکار برایان سینگر تا این اندازه برای ما جاودانه می‌ماند؟
مگر می‌شود چهره‌هایی چون جک نیکلسون، گری گرانت، هنری فاندا، گری اولدمن، دنیل دی‌لوئیس، گری کوپر و کریستوف والتز را بدون صدای جادویی طهماسب به یاد آورد. یک نگاهی به این اسامی بیندازید. تماما بازیگران جریان‌سازی که درونیاتی پیچیده دارند اما طهماسب به مدد خوانش روانشناختی خود از این روحیات، این پیچیدگی را بر ما آسان کرد.
بنابراین کاری که طهماسب با شخصیت‌هایش انجام می‌داد، تنها یک دوبله صرف نبود؛ جان دادن به آن آدم‌ها در قالب داستان و نزدیک کردن آنها به فهم زمانه ما بود. تلورانس صوتی طهماسب، هیچ‌گاه بر مدار تک‌بعدی نایستاد. هیچ‌گاه منحصر به شمایلی خاص از صدا مثلا لحن حماسی نماند. صدایش این قابلیت را داشت که متناسب با جهان درونی کاراکتر، در سطوح مختلف انعطاف داشته باشد و درست به همین دلیل است که وی توانست زبان گویای چندین بازیگر تراز اول و جریان‌ساز باشد.
یکی از قدرت‌نمایی‌های او در سریال هزاردستان بود که طهماسب در این اثر درخشان، ۸ صدای مختلف داشت و نقش ویژه‌ای در ماندگاری این کار علی حاتمی ایفا کرد. تبجر ویژه‌ای در ارائه تیپ‌های کمدی، جدی با لهجه‌های مختلف داشت که به قواره نقش می‌نشست.
یکی از مصادیق جدی عنوان صدای جادویی که عموما برای فعالان متبحر دوبله به کار می‌برند، ناصر طهماسب بود که عاشقانه به کارش ادامه می‌داد و حتی این اواخر با وجود کسالت نیز، محکم و استوار در استودیو حاضر می‌شد و به هنرنمایی می‌پرداخت.
طهماسب حقیقتا ازجمله دوبلورهایی بود که جانشینی ندارد. او به‌تنهایی سهم بزرگی در جذب بسیاری از علاقمندان به سینما داشت و این هنر را برای آنها جذاب کرد. کاریزمای صدای طهماسب، نقش ویژه‌ای در ماندگار شدن کارهای او داشت و همین نکته برجسته، تفاوت او با بسیاری از فعالان عرصه دوبله بود.
ناصر طهماسب درحالی، در سکوت کامل خبری درگذشت و به خاک سپرده شد که آخرین سکانس زندگی او نیز به‌مانند زندگی آرام و بدون حاشیه او، گذشت. هنرمندی که علیرغم شهرت و محبوبیت فراوان، هیچ‌گاه وارد حاشیه نشد و تا آخرین روزهای عمرش، به دوبله و استعداد ذاتی که در وجود او نهادینه شده بود، وفادار ماند و درحالی‌که خاطرات بسیاری برای ما جاودانه ساخت، سرافرازانه رفت.
به گزارش ایرنا، ناصر طهماسب هم رفت تا نسل طلایی دوبله ایران، یکی از برجسته‌ترین مهره‌هایش را از دست بدهد. مهره‌ای که از همان دهه ۶۰ و ۷۰، خیلی‌ها را با صدایش، عاشق سینما کرد. بازیگران تراز اول را به ما شناساند و سبب شد تا خصایل شخصیت آن بازیگر، برای مخاطبان جدی سینما، درونی شود.
طهماسب همان‌گونه که همکارانش نیز اذعان داشتند، با صدای جادویی خود، کنکاشی روانشناسانه بر نقش داشت. قبل از اینکه دوبلور باشد، آشنا به مفاهیم روانشناسی بود. تیپ و شخصیت را می‌شناخت و بر مبنای آن، به کسی که صدایش روی او می‌رفت، وزن می‌داد. در تحلیل و تعاملی دوطرفه با بازیگر، روحیات او را می‌شکافت و با این کارش، فهم مخاطب از فیلم را آسان‌تر می‌کرد؛ مگر می‌شود صدای جادویی او در مظنونین همیشگی را از یاد برد؟ اگر آن صدا بر روی کوین اسپیسی نمی‌نشست، آیا آن سال، شاهکار برایان سینگر تا این اندازه برای ما جاودانه می‌ماند؟
مگر می‌شود چهره‌هایی چون جک نیکلسون، گری گرانت، هنری فاندا، گری اولدمن، دنیل دی‌لوئیس، گری کوپر و کریستوف والتز را بدون صدای جادویی طهماسب به یاد آورد. یک نگاهی به این اسامی بیندازید. تماما بازیگران جریان‌سازی که درونیاتی پیچیده دارند اما طهماسب به مدد خوانش روانشناختی خود از این روحیات، این پیچیدگی را بر ما آسان کرد.
بنابراین کاری که طهماسب با شخصیت‌هایش انجام می‌داد، تنها یک دوبله صرف نبود؛ جان دادن به آن آدم‌ها در قالب داستان و نزدیک کردن آنها به فهم زمانه ما بود. تلورانس صوتی طهماسب، هیچ‌گاه بر مدار تک‌بعدی نایستاد. هیچ‌گاه منحصر به شمایلی خاص از صدا مثلا لحن حماسی نماند. صدایش این قابلیت را داشت که متناسب با جهان درونی کاراکتر، در سطوح مختلف انعطاف داشته باشد و درست به همین دلیل است که وی توانست زبان گویای چندین بازیگر تراز اول و جریان‌ساز باشد.
یکی از قدرت‌نمایی‌های او در سریال هزاردستان بود که طهماسب در این اثر درخشان، ۸ صدای مختلف داشت و نقش ویژه‌ای در ماندگاری این کار علی حاتمی ایفا کرد. تبجر ویژه‌ای در ارائه تیپ‌های کمدی، جدی با لهجه‌های مختلف داشت که به قواره نقش می‌نشست.
یکی از مصادیق جدی عنوان صدای جادویی که عموما برای فعالان متبحر دوبله به کار می‌برند، ناصر طهماسب بود که عاشقانه به کارش ادامه می‌داد و حتی این اواخر با وجود کسالت نیز، محکم و استوار در استودیو حاضر می‌شد و به هنرنمایی می‌پرداخت.
طهماسب حقیقتا ازجمله دوبلورهایی بود که جانشینی ندارد. او به‌تنهایی سهم بزرگی در جذب بسیاری از علاقمندان به سینما داشت و این هنر را برای آنها جذاب کرد. کاریزمای صدای طهماسب، نقش ویژه‌ای در ماندگار شدن کارهای او داشت و همین نکته برجسته، تفاوت او با بسیاری از فعالان عرصه دوبله بود.
ناصر طهماسب درحالی، در سکوت کامل خبری درگذشت و به خاک سپرده شد که آخرین سکانس زندگی او نیز به‌مانند زندگی آرام و بدون حاشیه او، گذشت. هنرمندی که علیرغم شهرت و محبوبیت فراوان، هیچ‌گاه وارد حاشیه نشد و تا آخرین روزهای عمرش، به دوبله و استعداد ذاتی که در وجود او نهادینه شده بود، وفادار ماند و درحالی‌که خاطرات بسیاری برای ما جاودانه ساخت، سرافرازانه رفت.
