نشست وزرای خارجه کشورهای عضو توافق هستهای با ایران در وین دیروز با یک بیانیه و تنها تاکید بر ادامه یافتن مذاکرات به کار خود پایان داد. در این نشست اروپا در حالی بسته پیشنهادی خود را به تهران ارائه داد که رییسجمهور کشورمان در گفتوگوی تلفنی با همتایان فرانسوی و آلمانی خود به صراحت بیان کرد، این بسته پیشنهادی درباره ادامه روند همکاریها در برجام دربرگیرنده همه خواستههای ما نیست.
بسته حمایتی اروپا قرار است وضعیت فروش نفت و سرمایهگذاری در ایران علیرغم وضع مجدد تحریمهای آمریکا علیه کشورمان را شفافسازی و تضمین کند، اما این بسته هنوز نتوانسته انتظارات جمهوری اسلامی ایران را برآورده و تضمینهای لازم اروپا برای حفظ توافق هستهای را ارائه دهد.
وزیر خارجه کشورمان بعد از پایان نشست وین در جمع خبرنگاران اظهار داشته که «اروپاییها در جلسه به صورت شفاهی پیشنهادهای خود را به صورت جزئی مطرح کردند که کارشناسان ما در حال بررسی هستند تا ببینیم هر کدام از این پیشنهادها چطور میتواند نیازهای ما را پوشش دهد»
برخی محافل رسانهای غربی تاکید داشتند که «تقریباً هیچ چیز جدیدی در بیانیه کمیسیون مشترک درباره برجام وجود ندارد. جزئیات صفر، وعدههای بیشتر، بدون دستاورد قاطع و برای خرید زمان»
یک دیپلمات اروپایی نیز با بیان اینکه هدف از نشست وزیران خارجه ایران و ۱+۴ حفظ برجام است، تاکید کرده «بعید است بتوان تمام انتظارات ایران را برآورده کرد.»
نکته قابل تامل از قول وزیر خارجه فرانسه اینکه گفته «بعید است بسته پیشنهادی اقتصادی به ایران تا پیش از نوامبر آماده شود.»
آمریکا و اروپا برای رسیدن به خواستههایشان در قبال ایران سخت مشغول کارند و حساب شده و هوشمندانه با یکدیگر تقسیم کار کردهاند. به تاخیر انداختن زمان و تاکید خانم «موگرینی» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا مبنی بر ادامه مذاکرات چه معنی و مفهومی میتواند داشته باشد؟
آیا دو ماه ضرب الاجل تعیین شده جمهوری اسلامی ایران برای ارائه تضمینهای لازم برای اروپا کافی نبود که طرف اروپایی بر ادامه رایزنیها و طرف ایرانی بر ادامه بررسیهای بیشتر بسته پیشنهادی غرب تاکید میکنند؟ آن هم بستهای که نه انتظارات مورد نظر جمهوری اسلامی را در برگرفته و نه از ضمانت کافی و لازم در قبال تحریم های آمریکا علیه ایران برخوردار است.
آیا این به این معنا نیست که اروپاییها نه ضربالاجل! چندین هفتهای آقای رئیسجمهور در شب خروج امریکا از برجام را جدی گرفتهاند و نه تهدید به خروج ایران از برجام را؟
در وقت کشی اروپا و اراده ناتوانشان در قبال رویارویی با تصمیمات اتخاذ شده واشنگتن شکی نیست. حتی این خرید زمان حکایت از تقلای آنها برای عقب راندن تهران از خواستههایش دارد و اینکه اروپا بتواند مذاکره بر سر مسائل منطقهای و موشکی را به جمهوری اسلامی تحمیل کند.
از همه مهمتر اینکه فاز اول تحریمهای آمریکا علیه ملت ایران قرار است از ۱۳مرداد ماه سال جاری اجرایی شود و دقیقاً خواسته غرب قرار دادن تهران در موضع عدم توانمندی برای مقابله با تحریمهای آمریکایی است.
بهتر نیست تیم مذاکره کننده و تصمیم گیران کشورمان کمی جدیتر با اروپاییها برخورد کنند و پیش از موعد رسیدن فاز اول تحریمهای آمریکا علیه کشورمان به فکر اقدام متقابل یا همان مقابله به مثل بیفتند؛ این همه مدارا و مماشات کردن با دشمن دلیلی ندارد و تنها آنها را نسبت به ملت گستاختر و وقیحتر میکند.
نویسنده: هدی دهقان بذرافشان