انتظار یک مفهوم دینی است که افراد مومن و خداباور با تکیه بر این مفهوم ، امید به زندگی در آینده و تلاش برای پاکسازی نفس و مبارزه با پلیدی و تباهی و بوجود آوردن راه رستگاری انسانی را می جویند. «مهدویت» که در اندیشه اسلامی ریشه دار و اصیل است بیش از چهارده قرن است که دانشمندان ، علما و روشنفکران درباره آن سخن گفته اند و می گویند، پس از انقلاب اسلامی و با ورود برنامه سازان تلویزیونی و فیلمسازان مستند و داستانی که به "انتظار " و «مهدویت» اعتقاد راسخ دارند آثار متفاوت و متنوعی خلق شد تا ادای دینی کرده باشند.
لازم است یادی کنیم از فیلمهای داستانی سینمایی "اینجا چراغی روشن است" جناب میرکریمی "مارمولک" جناب تبریزی، "قدمگاه" و "میهمان داریم" جناب عسگرپور و "بوی پیراهن یوسف" اثر شاخص جناب ابراهیم حاتمی کیا که نسبت به تبییم مفهوم انتظار و مهدویت در سینما قدم برداشتن و نسبت سینما و دین را عینیت بخشیدند. مضمون و محتوای این فیلمها اشاراتی دارد به مهدویت و حتما سایر فیلم های ایرانی با موضوعات اجتماعی که خانواده محور هستند در لایه های پنهان خود مفاهیم "انتظار" و مهدویت را ارایه دادند. «قدمگاه» یکی از مهمترین تجربه‌ها در زمینه ارجاع به فرهنگ انتظار و مهدویت به‌حساب می‌آید. حاتمی‌کیا در جایی گفته بود: «از من پرسیدند چرا درباره امام زمان (عج) فیلم نمی‌سازی و گفتم که ساخته‌ام؛ همین «بوی پیراهن یوسف». "مارمولک" زاویه نگاه فیلم به مفهوم انتظار و کارکرد روحانیت در دوران غیبت برای ایجاد محبت و علاقه مند کردن در میان مؤمنان، مضمونی است که در طول فیلم جاری است و در سکانس پایانی به اوج خود می‌رسد. «اینجا چراغی روشن است» تجربه‌ای متفاوت‌تر محسوب می‌شود.این فیلم در قیاس با دیگر فیلمهای میرکریمی، فضایی به‌شدت نمادین دارد».
نکته مهم توجه هنرمندان به تفکر متفاوت و یا همکاری سایر عوامل بخصوص بازی بازیگران با تفکر متفاوت در سینمای ایران در ارایه یک اصل و اعتقاد دینی و شیعی است و مبادا غفلت از این جایگاه والای هنرمندان که به بهانه های واهی به تخریب و تحریف و حذف آنان بپردازند.
و افسوس و دریغ از ایجاد فضای گفتگو بین هنرمندان بخصوص در برنامه های تلویزیونی برای ارایه آثاری درخشان و تأثیرگذار و ماندگار. آنچه که در آینده باقی می ماند و نسل حاضر و آینده با آن ارتباط میگیرد اثر هنری بخصوص در قالب داستانی است.
لازم است یادی کنیم از فیلمهای داستانی سینمایی "اینجا چراغی روشن است" جناب میرکریمی "مارمولک" جناب تبریزی، "قدمگاه" و "میهمان داریم" جناب عسگرپور و "بوی پیراهن یوسف" اثر شاخص جناب ابراهیم حاتمی کیا که نسبت به تبییم مفهوم انتظار و مهدویت در سینما قدم برداشتن و نسبت سینما و دین را عینیت بخشیدند. مضمون و محتوای این فیلمها اشاراتی دارد به مهدویت و حتما سایر فیلم های ایرانی با موضوعات اجتماعی که خانواده محور هستند در لایه های پنهان خود مفاهیم "انتظار" و مهدویت را ارایه دادند. «قدمگاه» یکی از مهمترین تجربه‌ها در زمینه ارجاع به فرهنگ انتظار و مهدویت به‌حساب می‌آید. حاتمی‌کیا در جایی گفته بود: «از من پرسیدند چرا درباره امام زمان (عج) فیلم نمی‌سازی و گفتم که ساخته‌ام؛ همین «بوی پیراهن یوسف». "مارمولک" زاویه نگاه فیلم به مفهوم انتظار و کارکرد روحانیت در دوران غیبت برای ایجاد محبت و علاقه مند کردن در میان مؤمنان، مضمونی است که در طول فیلم جاری است و در سکانس پایانی به اوج خود می‌رسد. «اینجا چراغی روشن است» تجربه‌ای متفاوت‌تر محسوب می‌شود.این فیلم در قیاس با دیگر فیلمهای میرکریمی، فضایی به‌شدت نمادین دارد».
نکته مهم توجه هنرمندان به تفکر متفاوت و یا همکاری سایر عوامل بخصوص بازی بازیگران با تفکر متفاوت در سینمای ایران در ارایه یک اصل و اعتقاد دینی و شیعی است و مبادا غفلت از این جایگاه والای هنرمندان که به بهانه های واهی به تخریب و تحریف و حذف آنان بپردازند.
و افسوس و دریغ از ایجاد فضای گفتگو بین هنرمندان بخصوص در برنامه های تلویزیونی برای ارایه آثاری درخشان و تأثیرگذار و ماندگار. آنچه که در آینده باقی می ماند و نسل حاضر و آینده با آن ارتباط میگیرد اثر هنری بخصوص در قالب داستانی است.
محمود گبرلو
