از تاريخي كه تلاش مرحوم مصطفي عقاد براي سينمايي نمودن بخشي از تاريخ زندگي پيامبر اعظم، حضرت محمد(ص) به كار برد، حالا قريب به چهل سال مي‌گذرد. در تمام اين چهل سال بهترين و موثرترين محصول سينمايي در خصوص تاريخ زندگي حضرت رسول همين فيلم الرساله يا محمدرسول الله بود كه به جهت اقبال عمومي و گسترده از آن علاوه بر بسياري از كشورها، تقريبا همواره و همه ساله پايه ثابت كنداكتور تلويزيون وطني خودمان در ايام ميلاد پيامبر مكرم اسلام بوده است.
بسياري از هموطنانمان اين فيلم را بارها و بارها ديده‌اند، اما ساختار و محتواي قابل توجه و روح معنايي موجود در اين اثر بين‌المللي همواره مخاطبان جديد و پايه‌كاري را به خود جلب نموده است.
اما فيلم مرحوم مصطفي عقاد ضمن نقاط قوت فراوان از برخي ضعف‌ها رنج مي‌برد كه يكي از اين رنج‌ها آغاز اين فيلم از سن ۴۰سالگي و بعثت پيامبر و همچنين پرداختن به جهادهاي پيامبر با دشمنان اسلام بوده است.
اين فيلم از سنين كودكي پيامبر چيزي همراه نداشت و از اسلام كه دين صفا و رحمت و همزيستي مسالمت‌آميز و محترمانه است، بيش از همه چيز به روحيه جهادگري مسلمانان با دشمنان پرداخته است.
شايد چنين كاستي‌هايي نهادهاي سينمايي و حاكميتي كشورمان را به اين نتيجه رساند كه ايران به عنوان ام‌القراي جهان اسلام، ضرورت دارد كه در امر مهم توليد فيلمي در خصوص زندگي رحماني پيامبر اسلام ورود نمايد و در اين خصوص كاري ريشه‌اي انجام شود.
از سال ۱۳۸۳ كار به عهده مجيد مجيدي نهاده شد و اين كارگردان كاربلد سينماي ايران، كه در خارج از كشور نيز به دليل برخي مفاخر بين‌المللي سينمايي‌اش نامي آشناست عهده‌دار كارگرداني اين فيلم با پروداكشني عظيم شد. پس از سه سال مراحل مقدماتي و پيش توليد، فيلم‌برداري اين فيلم از سال ۱۳۸۶ كليد خورد و امسال و پس از برگزاري جشنواره فيلم فجر، براي نخستين بار اين فيلم براي برخي مسئولان و فعالان هنري و رسانه‌اي اكران شد.
اكران بزرگترين پروژه سينمايي كشور همراه با رويكردهاي مثبت و منفي برخي منتقدان و نويسندگان شد.
البته پيش از اين بزرگترين و پرهزينه‌ترين اثر سينمايي تاريخي ايران به فيلم رستاخيز احمدرضا درويش تعلق داشت. اين فيلم كه به اكران موفق آن بسياري دل داده بودند و در انتظار اكران موفق آن بودند، پس از اكران ويژه در جشنواره فيلم فجر سال گذشته در ذوق مخاطبان زد و نه در ساختار و نه در محتوا نتوانست پاسخگوي انتظارات مخاطبان اهل فن قرار گيرد. اما اشكال ويژه‌تر براي اين اثر تاريخ اسلام، محتواي لغو و پراشكال آن بود.
شايد سابقه ساخت پرخطاي فيلم رستاخيز كه نيازمند اصلاحات جدي براي امكان اكران موفق عمومي دارد، موجب شده بود كه بسياري از مخاطبان فيلم محمد مجيدي با اضطراب اكران‌هاي ويژه اين فيلم را پيگيري نمايند.
اما حاصل آنچه در اكران‌هاي اخير اين فيلم مشاهده شده است، حاكي از آن است كه اين فيلم توانسته است براي نخستين بار در آثار سينمايي سينماي انقلاب، اثري قابل تامل و داراي ظرفيت لازم براي اكران بين‌المللي باشد.
اين فيلم علاوه بر آنكه به ريشه مخالفت‌هاي تاريخي با حضرت محمد مصطفي(ص) پرداخته و نظام جهاني سلطه را آماج حمله قرار داده است، چهره رحمت للعالمين پيامبر مكرم اسلام را به جهانيان عرضه نموده است تا همگان بدانند كه پيامبر اسلام كه در سال اخير نيز مورد حملات بي‌احترامانه و شرم‌آور فعالان به اصطلاح فرهنگي غربي قرار گرفته است، تا چه حد بستر تاريخ جهالت در عصر انسان آخرالزمان را اصلاح نموده و مومنانه كمر به اصلاح جهان انسانيت بسته است.
حاصل تلاش مجيدي و عوامل فيلم محمد، فيلمي شريف، اثرگذار و تاريخ‌ساز در سينما است كه خواهد توانست با اكران بين‌المللي موثر، جهان را با اصول تربيتي اسلام و جهان‌بيني الهي آشتي دهد.
چهره‌هاي سرشناسي كه جزو عوامل فني پروژه محمد(ص) هستند مي‌توان به ويتوريو استورارو (Vittorio Storaro) فيلمبردار نامدار ايتاليايي اشاره كرد كه تاكنون سه بار موفق به كسب جايزه اسكار شده است.
عليرضا شجاع‌نوري در نقش «عبدالمطلب» پدربزرگ پيامبر(ص)، مهدي پاكدل در نقش «ابوطالب» عموي پيامبر(ص)، پانته‌آ مهدي‌نيا در نقش «فاطمه بنت اسد» همسر ابوطالب، مينا ساداتي در نقش آمنه مادر پيامبر(ص)، ساره بيات در نقش «حليمه» دايه پيامبر(ص) و محسن تنابنده در نقش «ساموئل» تاجر يهودي، از جمله بازيگران اين فيلم سينمايي هستند.
اين پروژه فاخر كه از كنار آن سريالي هم ساخته خواهد شد، قرار است علاوه بر زبان فارسي به سه زبان عربي، انگليسي و اردو به صورت همزمان در ايران و كشورهاي مسلمان اكران شود. مجيدي سال قبل در بيانيه‌اي در پاسخ به فيلم موهن مستهجن آمريكايي نوشت: «چشم به راه باشيد بزودي از پس همه اين لجن پراكني‌ها، چهره زيباي خورشيدي او رخ خواهد نمود و روسياهي به شما سياه‌دلان خواهد ماند.» ما هم اميدواريم اين مهم به زودي به وقوع بپيوندد.
