حماقت‌هاي سران کشورهاي عربي منطقه پاياني ندارد. سران مرتجع اين کشورها که مدت‌ها است تحت فشار خواسته‌هاي مردم خود هستند، هيچگاه نتوانستند، رابطه‌اي ماندگار، پايدار و بي‌چالش و تنش را با جمهوري اسلامي ايران برقرار کنند.
جمهوري اسلامي ايران همواره سياست حسن همجواري را با کشورهاي عربي منطقه در پيش گرفته است و سعي داشته تا بتواند با آنها روابطي دوستانه برقرار کند، اما طرف مقابل هيچگاه در اين مسير گام برنداشته و در شرايط گوناگون و در بيشتر مواقع، با ايران به دشمني پرداخته‌اند.
دشمني‌هاي سران اين کشورها در زمان جنگ تحميلي عراق عليه ايران به اوج خود رسيده بود به گونه‌اي که رژيم صدام از حمايت‌هاي آنها بهره مي‌برد. حتي مزدوراني از اين کشورها در جبهه‌هاي جنگ عليه ايران حضور داشتند.
پايان دفاع‌مقدس با اتفاقات و تحولاتي در منطقه همراه شد که مهمترين آن سرنگوني صدام و اعدام فلاکت‌بار او بود. اما اين اتفاق هم درس عبرتي براي سران کشورهاي عربي منطقه خليج فارس نشد.
گرچه به ظاهر اکنون آنها در ايران سفارتخانه دارند و روابط ديپلماتيک ميان ايران و کشورهاي مرتجع عربي منطقه برقرار است، اما اين روابط همواره شرايط ويژه و حساسي را داشته است.
همراهي سران اين کشورها با آمريکا و پذيرش سناريوي ايران‌هراسي از سوي آنها که آمريکا اين سياست را در منطقه دنبال مي‌کند، ظرفيت بالاي منطقه را به سود آمريکا و رژيم صهيونيستي رقم زده است.
غفلت سران کشورهاي عربي از موضوع اصلي جهان اسلام باعث شده است تا رژيم صهيونيستي، با حمايت‌هاي مستقيم آمريکا به حاشيه برود. در حالي که دشمن اصلي جهان اسلام و مسلمانان، اين رژيم جعلي و جنايتکار است.
تشکيل شوراي همکاري خليج فارس از سوي کشورهاي اين حوزه هم در راستاي مقابله با جمهوري اسلامي ايران بود.
طرح ادعاهاي پوچ و بي‌اساس از سوي آنها و حمايت از ادعاهاي امارات در مالکيت جزاير ايراني در خليج فارس از همان دست اقدامات دشمنانه عليه ايران است.
اين کشورها تلاش‌هاي بسياري کردند تا بتوانند، نام تاريخي خليج فارس را که حتي پيش از پيدايش جغرافيايي آنها، خليج فارس بود، تغيير دهند و نام خليج عربي را بر آن بگذارند که البته تاکنون موفق نشده و نخواهند شد.
اکنون هم پروژه کثيف کاهش قيمت نفت را دنبال مي‌کنند تا شايد بتوانند، در شرايطي که جمهوري اسلامي ايران در حال گفت‌وگو با ۱+۵ درباره مسائل هسته‌اي خود است، ضربه اقتصادي به ايران وارد کنند.
نفتي که تا چند ماه پيش و در فصل گرما بيش از ۱۰۰ دلار در هر بشکه فروش مي‌رفت اکنون و در زمستان به ۶۰ دلار رسيده است و احتمال مي‌رود که از اين هم ارزان‌تر شود. سردمدار اين اقدام آل‌سعود است.
او هم در کشور خود باچالش‌هاي جدي اجتماعي و سياسي روبرو است که تاکنون با سرکوب شديد مردم توانسته است به حيات نباتي خود ادامه دهد.
در تازه‌ترين اقدامي که اين کشورهاي عربي، عليه ايران انجام داده‌اند، تشکيل فرماندهي نظامي مشترک عربي براي مقابله با ايران است که فرماندهي دريايي آن در بحرين و فرماندهي هوايي آن در عربستان سعودي خواهد بود.
وزير خارجه بحرين که کشورش با موج گسترده مخالفت‌هاي مردمي همراه است و چند سال است که به سرکوب و کشتار و شکنجه انقلابيون مشغول است با اعلام اين سياست، گفته است، اين فرماندهي مشترک که نهايتاً مي‌تواند چند صد هزار نيرو داشته باشد، پس از اجلاس شوراي همکاري خليج فارس که در ماه جاري ميلادي در قطر برگزار مي‌شود، آغاز به کار خواهد کرد.
اين اقدام کشورهاي حاشيه خليج‌فارس را مي‌توان يک اعلان جنگ با جمهوري اسلامي ايران تلقي کرد. ارتش‌هاي اين کشورها پياده‌نظام‌هاي آمريکا و رژيم صهيونيستي تلقي مي‌شوند. حال آن که سلاح‌هاي آنها بايد به سوي رژيمي باشد که سال‌هاست پاره تن اسلام را اشغال کرده است. بيش از ۶۰ سال است که فلسطين در چنگ صهيونيست‌ها است و اگر چنين اقداماتي که عليه ايران انجام مي‌شود، در اين سال‌ها عليه اسرائيل انجام مي‌شد، فلسطين به آغوش جهان اسلام باز مي‌گشت.
چنين سياستي از سوي سران کشورهاي مرتجع عربي ابعاد ديگر هم دارد، آنها به عنوان کشورهايي که بيشترين خريدهاي تسليحاتي را از آمريکا و ديگر کشورهاي غربي و اروپايي دارند، شناخته مي‌شوند. در واقع تشکيل چنين فرماندهي مشترکي عليه ايران، با خريدهاي تجهيزات نظامي همراه خواهد بود که رونق کارخانه‌هاي توليد سلاح آمريکا و اروپا را در‌پي خواهد داشت.
علاوه بر آن همچنان بر حضور نيروهاي خارجي به ويژه آمريکايي در منطقه خليج فارس صحه مي‌گذارند. هر يک از کشورهاي حاشيه خليج‌فارس اکنون پايگاه‌‌هاي نظامي آمريکا و انگليس است و نيروهاي نظامي آنها در اين کشورها جولان مي‌دهند.
با اين اوصاف، آيا اميدي به بهبود روابط و گسترش آن با کشورهاي عربي منطقه وجود دارد؟
آنها فريب خورده‌اند آن هم يک فريب بزرگ که با حماقت و بلاهت کامل همراه گشته است.
اين کشورها بايد متوجه باشند که امنيت منطقه بدون ايران امکان‌پذير نخواهد بود و اگر اکنون در خليج فارس امنيتي برقرار است، به خاطر حضور و وجود ايران است وگرنه، کشورهاي منطقه خليج فارس آن ظرفيت لازم را نخواهند داشت که بتوانند حتي از خود دفاع کنند چه رسد به ايجاد امنيت!
اين کشورها بايد توجه داشته باشند که صبر و شکيبايي و سعه‌صدر جمهوري اسلامي ايران اندازه‌اي دارد و اگر چنين اقداماتي عليه ايران ادامه پيدا کند و عملياتي شود، اين صبر هم لبريز خواهد شد. حتي قطع روابط ديپلماتيک با اين کشورها خسارت‌هاي جبران‌ناپذيري را به آنها تحميل خواهد کرد که در‌پي آن ضررهاي اقتصادي هم خواهد آمد. گزينه‌هاي زيادي روي ميز است.
سياوش کاوياني
