ايراني‌ها چه در رفتار و چه در گفتار لطايف زيادي دارند كه درخصوص هر يك از اين لطايف بسيار مي‌توان گفت و شنيد. در اين ميان استفاده از افعال و عباراتي با معاني ظاهري و نتايجي معكوس از همين دست لطايف ما ايراني‌هاست. چقدر پيش‌آمده شنيده‌ايد ارباب رجوع به كارمندي كه با كندي به رتق و فتق امور مي‌پردازد خسته نباشيد مي‌گويند و اين يعني كه دست بجنبان و قدري هم به اصل كار كه ماييم و مطالبات ما بپرداز.
حالا در اتفاقي نه چندان بي‌ربط، همين دو روز پيش علي جنتي، وزير محترم ارشاد در ديدار با اعضاي هیات انتخاب فیلم سی و سومین جشنواره فیلم فجر در خصوص برخي حاشيه‌هاي پيش آمده براي سينماي كشور سخن گفته است و تاكيد كرده كه وزارت ارشاد در برابر برخي فشارها و هجمه‌ها كوتاه نيامده است.
وی با اشاره به برخی انتقادات مطرح شده از سوی مطبوعات و رسانه‌های جمعی مبنی بر اینکه این وزارتخانه در مقابل برخی نقدهای نمایندگان مجلس عقب نشینی کرده است ادامه داده: اگر ما جلوی اکران برخی فیلم‌ها را گرفتیم بر اساس دیدگاه‌های کارشناسی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده است که اصلاحات در بعضی از فیلم‌ها لازم بود و گاهی برخی از آنها با اصلاحات صورت گرفته نیز قابل اکران نبود که این به معنای عقب‌نشینی وزارت فرهنگ نیست.
شايد علت اصلي اين سخنان به حواشي ايجاد شده در خصوص اكران فيلم‌هاي قصه‌هاي رخشان بنی‌اعتماد، عصباني نيستم رضا درميشيان و خانه پدري كيانوش عياري برگردد. اما پيش از ورود به اين بحث خوب است يادي كنيم از حواشي خود ساخته آقاي وزير ارشاد در دوره قبل جشنواره فيلم فجر و اكران فيلم روز رستاخيز احمدرضا درويش در كاخ جشنواره.
بسياري از اهالي سينما و رسانه سال گذشته در كاخ جشنواره حضور يافته بودند تا شاهد نمايش بحث‌انگيزترين و پرهزينه‌ترين فيلم جشنواره باشند. درويش پيش از آن اعلام كرده بود كه علي‌رغم آماده بودن اين فيلم براي نمايش براي آنكه نشان دهد با دم و دستگاه سينمايي دولت احمدي‌نژاد و شمقدري زاويه‌دارد و نمي‌خواهد از فيلم او بازار آنها گرم شود، فيلمش را به جشنواره فيلم فجر عرضه نكرده بود. اما سال گذشته و در اولين سال فعاليت دولت تدبير و اميد فيلم او در جشنواره حضور يافت. فيلم اما به طور وحشتناكي انتظار مخاطبان را پاسخ نگفت. اغلب مخاطبان به اشتياق ديدن فيلمي با ساختار قوي سينمايي و مضاميني معرفتي و مبتني بر تاريخ تشيع به تماشاي فيلم پرداختند، اما اين فيلم نتوانست آنچنان كه بايد و شايد جوابگوي اشتياق مخاطبان باشد. كار نتيجه عكس هم داد و از همان ابتداي كار انتقادات جدي به فيلم وارد شد. انتقادات مراجع عظام به فیلم روز رستاخیز بر ضريب اين انتقادات افزود.
اما وزير ارشاد دولت تدبير و اميد كه اساسا ساخته شدن و اقتضائات اكران اين فيلم چندان به او و دوره وزارتش مربوط نبود، در كسوت مدافع اين فيلم برآمد و آن را مورد تاييد و حمايت علما اعلام نمود. از همين جا بود كه سمت و سوي انتقادات به سمت وزير و دفاع او و سخنان او متمايل شد.
اما در جشنواره سال گذشته دو فيلم حاشيه‌ساز ديگر نيز در جشنواره حاشيه‌سازي كرد. قصه‌هاي بني‌اعتماد و عصباني نيستم رضا درميشيان. گويا هيات انتخاب و هيات داوران جشنواره فيلم نخستين سال فعاليت وزارت ارشاد دولت تدبير و اميد، ناتدبيري كرده بودند كه در جشنواره فيلمي كه در سالگرد پيروزي انقلاب برگزار مي‌شود به فيلم‌هايي مجال حضور و بروز و حتي انتخاب شدن براي اخذ سيمرغ بلورين دهد كه با فتنه‌گران سال۱۳۸۸ همكلام بودند.
فشارهاي منتقدان بر وزارت ارشاد و هيات داوران زياد شد تا سيمرغ جشنواره بر دوش عوامل فيلمي با مضامين حمايتي از فتنه ۸۸ ننشيند.
اما گويا قرار بود خربزه سينمايي زير پاي وزير برود، چرا كه حواشي سينما همچنان با آقاي وزير ارشاد همراهي نمود.
امسال و در نخستين نشست عمومي رئيس سازمان سينمايي وزارت ارشاد با اهالي رسانه، ايوبي در قالبي مطايبه‌آميز از دلواپسان حوزه فرهنگ ياد كرد و پس از طعنه به اين دلواپسان كه از سال گذشته و برخي رخدادهاي مشكوك در حوزه وزارت ارشاد، دلواپسي خود را ابراز نموده بودند، از فيلم خانه پدري به عنوان فيلمي كه صحنه‌هاي خشن آن از نظر وي نيز مناسب نيست سخن به ميان آورد و از گفت‌وگو با كيانوش عياري براي اصلاحات آن سخن گفت. همچنين تصريح كرد كه فيلم‌هاي قصه‌ها و عصباني نيستم نيز با اصلاحاتي مواجه شده و با قالب فيلمي اجتماعي آماده اكران خواهند شد.
دوري نپاييد كه رسانه‌اي شدن برخي اخبار درخصوص در پيش رو بودن اكران اين فيلم‌ها، پاي مجلس و كميسيون فرهنگي آن را پيش كشيد. مجلسي‌ها آمدند تا از آنچه كه مخاطرات پيش فرهنگي مي‌پنداشتند مانع شوند. در پاسخ وزير در كسوت دفاع از اختيارات خود فرورفت و اما اين موضع دفاعي پس از مدتي كوتاه به انفعال انجاميد.
در شرايطي كه علي رغم دلواپسي دلواپسان، قصه‌ها در جشنواره‌هاي خارجي كه از قضا رنگ و بويي از مخالفت با ايران داشتند جايزه مي‌گرفت و ديده مي شد و خبر اكران آن در اواخر پاييز در محافل رسانه‌اي خارجي مطرح مي‌شد، اما تا حالا اين فيلم اكران نشده است.
خانه پدري هم كه قرار بود در تاريخ هشتم دي‌ماه و در قالب فيلم‌هاي سينما تجربه محدود (و البته پر سانس) به اكران درآيد و حتي از هول عدم توقيفش در اتفاقي نادر، ۴ روز هم زودتر و در پرديس كوروش به اكران درآمد، تنها تا فرداي نخستين روز اكرانش در مدار پاشنه آنچه وزارت ارشاد گفته بود چرخيد و اكران شد و توقيف شد و هيچ يك از مديران ارشاد هم چندان به رويشان نياوردند و در اعتراض استعفايي هم ندادند.
حالا با اين وجود اينكه آقاي وزير از عدم عقب نشيني سخن مي‌گويد و تصريح مي‌كند: " اگر ما جلوی اکران برخی فیلم‌ها را گرفتیم ... این به معنای عقب‌نشینی وزارت فرهنگ نیست." خود حكايتي غريب در حوزه فرهنگي است.
آيا به راستي نبايد عدم حضور فيلم فيلمسازاني از جمله عبدالرضا کاهانی، سامان مقدم، بهمن فرمان آرا در جشنواره فيلم فجر را نيز در همين وادي عقب نشيني و مصلحت سنجي و خزيدن به گوشه عافيت وزارت ارشاد دانست؟
