توصیه به خویشتنداری در قبال ترور سردار بزرگ اسلام و ایران بی معنا است، آن‌هایی که چنین رویکردی دارند، دقیقا در راستای خواسته و پیش نیاز ادامه سیاست‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران گام برمی‌دارند.
سردار دلاوری چون قاسم سلیمانی به دست تروریست‌های آمریکایی در عراق و در بغداد به شهادت می‌رسد، اقدام آمریکا از هر نظر نقض قوانین بین المللی است، اما آیا همین قوانین بین المللی موجود در دنیا، می‌تواند حق مردم ایران اسلامی را که از وجود نازنین سرداری چون سلیمانی محروم کرده است، بگیرد؟
قطعا نه سازمان ملل می‌تواند آمریکا را تنبیه کند و نه دادگاه‌های بین المللی، تنها راهی که وجود دارد، انتقامی است که رژیم تروریسم آمریکا در انتظار آن است.
ترور سردار سپاه ایران اسلامی، برنامه ریزی شده بود، هر چند اقدام آمریکایی‌ها از نظر نظامی هیچ ارزشی ندارد و تنها می‌توان نام ترور را بر روی آن گذاشت، اما خویشتنداری زمانی معنا پیدا می‌کند که یک اتفاقی بدون برنامه ریزی و از سر اشتباه رخ دهد، در این صورت است که شاید بتوان اندکی خویشتنداری از خود نشان داد.
رژیم آمریکا ترور شهید سرافراز ایران اسلامی را با برنامه ریزی انجام داده و از نتیجه آن نیز خرسند است، بدون آن که ذره‌ای ابراز ندامت کند یا بگوید در این حمله هدف، سردار قاسم سلیمانی نبود و اطلاعی از حضور ایشان در خودروی حامل او نداشته است.
سران آمریکایی با وقاحت کامل اعلام کرده‌اند که هدف از حمله پهپادی، ترور سردار قاسم سلیمانی بوده و این اعلام رسمی، نه تنها به خویشتنداری نیاز ندارد بلکه باید ناخویشتنداری را در پاسخ قاطع به اقدام تروریستی آمریکا در دستور کار قرار دهیم.
آمریکایی‌ها نیز خود خواهان چنین رویکردی از سوی ایران هستند و حتی در رسانه‌های وابسته نیز تبلیغ می‌کنند ایران باید از خود خویشتنداری نشان دهد، در حالی که رژیم‌های همسو با آمریکا نیز چنین خواسته‌ای را مطرح کرده و حتی از اقدام تروریستی کاخ سفید که با دستور مستقیم ترامپ انجام شده، حمایت کرده‌اند.
مردم در این زمینه چه خواسته‌ای دارند؟ آیا آنها خواهان کوتاه آمدن مقابل جنایت آمریکا هستند؟
از زمانی که خبر شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی منتشر شد، موجی از نفرت همراه با انتقام در افکار عمومی به راه افتاد و این موج روز به روز گسترده‌تر می‌شود، این واکنش به هیچ وجه احساسی نیست بلکه بر منطق و عقل استوار است.
هرگاه مقابل تهدیدات و اقدامات آمریکا کوتاه آمده‌ایم، آنها پیشروی کرده‌اند، نمونه بارز آن موضوع هسته‌ای است که ایران برای رسیدن به توافق هسته‌ای، شرایط مذاکرات و توافق را پذیرفت اما نتیجه آن چه شد؟!
اکنون نیز تنها گزینه باقی مانده برای جمهوری اسلامی ایران وگزینه ای که منطقی و معقول است، واکنش قاطع به اقدام تروریستی آمریکا است، ضعف نشان دادن مقابل رژیم تروریستی ایالات متحده، زمینه را برای اقدامات بعدی آمریکا آماده می‌کند و یقین بدانید که واشنگتن دست به ترورهای بعدی خواهد زد. اما انتقام از آمریکا که از تأکید مردم و مسئولین نظام اسلامی برخوردار است، از اقدامات بعدی آنها جلوگیری خواهد کرد.
سیاست «اگر یکی بزنند ده تا خواهند خورد»، سیاستی حتمی است، که قطعاً اجرا خواهد شد، آمریکا نیز جرأت و جسارت پاسخ به انتقام ایران را نخواهد داشت چرا که می‌داند اگر بخواهد پاسخ دهد، انتقام سخت تری در انتظارش خواهد بود.
ایران اسلامی در معادله‌ای که شکل گرفته تنها نیست، جریان مقاومت اسلامی در اقصی نقاط جهان و منطقه آماده باش هستند،
ابزارهای لازم برای انتقام آماده است، از یمن گرفته تا لبنان، سوریه، عراق و دیگر نقاط دنیا، می‌توان پاسخ به جنایت آمریکا را داد. اما جمهوری اسلامی ایران قطعاً خود وارد عمل خواهد شد و رأساً انتقام خون شهدای جمعه خونین را خواهد گرفت.
اکنون ایران اسلامی، جهان اسلام و جبهه مقاومت از عراق تا ایران به تشییع و بدرقه شهدای خود مشغول است، مردم در انتظار ورود سردار هستند تا پیکر پاک دلاور مرد خود را با همرزمان، باشکوهتر از هر زمانی تشییع کنند و این تشییع باشکوه خود لرزه بر اندام دشمنان خواهد انداخت، آن وقت است که زمان انتقام فرا خواهد رسید، با حوصله، برنامه ریزی شده و شناسایی همه ابعاد یک انتقام که داغ بر دل دشمنان بگذارد و خواب را بر حرامیان حرام کند. نیروهای مسلح در انتظار دستور فرمانده هستند و این دستور در زمان مناسب صادر خواهد شد.
البته آمریکا یک انتخاب دارد، تحولبی وزیر دفاع خود به ایران، چرا که به نظر می‌رسد انتقام متناسبی باشد،هر چند مارک اسپر بی ارزش‌تر از سردار ایرانی است.
نویسنده: محمد صفری
