گزارش صفحه اجتماعی را به موضوع مهاجران افغانستانی به ایران اختصاص دادیم تا به مسئولان بار دیگر یادآوری کنیم که وجود چند میلیون مهاجر افغانستانی مجاز و غیر مجاز نیازمند تعیین وضعیت، نظارت و سازماندهی این افراد دارد.
افغانستان بیش از 45 سال است که درگیر جنگ است و هنوز به آرامش نرسیده و نتوانسته یک شرایط عادی را برای خود رقم بزند. با وجودی که نیروهای آمریکایی از این کشور خارج شده و طالبان حاکم شده اما وضعیت هنوز نابسامان است و مردم این کشور به دلیل وضعیتی که دارند همچنان در حال مهاجرت به ایران برای ماندن یا رفتن به کشوری دیگر هستند.
مردمی که از کشور خود می‌گریزند تا شاید بتوانند در یک کشور دیگر شرایط زندگی بهتری را تجربه کنند، یک سودا و رؤیا است، هر چند شاید برخی از آنها بتواند یک زندگی نسبتاً خوبی را رقم بزنند اما بیشتر آنها چنین نیستند.
مردم هر کشوری باید بمانند و مبارزه کنند تا کشور را بسازند، فرار از شرایط حاکم در کشور که درصد زیادی از آن به فرار مردم از مشکلات است، نمی‌تواند کشور را به سامان برساند بلکه باعث وخیم‌تر شدن اوضاع نیز می‌شود.
کشورهای دنیا شرایط خاص خود را دارند، در زمینه مهاجرت هر کشوری با قوانین و سخت‌گیری‌هایی که دارد سعی می‌کند تا از ورود مهاجران جلوگیری کند چرا که افزایش آنها از هر کشوری که باشند، مشکلات و معضلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به بار می‌‌آورد. همانگونه که در گزارش صفحه اجتماعی به آن اشاره شده مشکلات شغلی، امنیت، مصرف و بسیاری مشکلات اجتماعی دیگر زاییده حضور بی‌رویه مهاجران غیر قانونی و حتی قانونی در کشور است.
سال‌‌ها است که ایران کشور نخست برای مهاجرت و حضور مردم افغانستان شده است و با آغوش باز نیز پذیرای آنها بوده‌اند و حتی به دلیل وجود اشتراکات فرهنگی، مذهبی و همسایگی به آنها پناه داده‌اند اما این پذیرفتن،بسیار طولانی شده و این طولانی شدن خود برای کشور معضلاتی را ایجاد کرده است.
بازگرداندن مهاجران غیر قانونی به کشورشان و جلوگیری از ورود آنها به کشور می‌تواند برخی از مشکلاتی که به وجود آمده بر طرف کند.
مردم نیز اکنون نسبت به حضور مهاجران غیر قانونی در کشور موضع دارند و خواهان بازگرداندن آنها هستند چرا که در اخبار و گزارش‌هایی که در زمینه ناهنجاری‌های اجتماعی همچون قتل، جنایت و تجاوز و دزدی منتشر می‌شود، نقش مهاجران در آنها دیده می‌شود. علاوه بر آن برخی رفتارهای مهاجران در فضای مجازی بر خشم مردم کشور نسبت به آنها می‌افزاید.
برخی مهاجران وصله ناچسب هستند و نمی‌توان آنها را در کشور نگه داشت، با توجه به حساسیتی که نسبت به مهاجران غیر قانونی در کشور ایجاد شده بیم آن می‌رود این حساسیت‌های فوران کند و باعث درگیری‌ها و واکنش‌های تند شود که قطعاً اتفاق خوبی نخواهد بود.
تنها راهی که می‌توان در این زمینه انجام داد، باز گرداندن مهاجران غیر قانون به افغانستان و بستن مرزها ایران با این کشور است تا از ورود آنها جلوگیری شود.
مردم افغانستان باید متوجه شوند و درک کنند که باید در کشور خود بمانند یا شرایط موجود را بپذیرند و به زندگی زیر سایه طالبان ادامه دهند یا راه مبارزه با آنها را در پیش گیرند و شرایط تازه‌ای را بیافرینند شاید بتوانند وضعیت مطلوبی را حاکم کنند.
این که خود را بر سر دیگر کشورها بدون آن که از نظر سرمایه و تحصیلات جایگاهی داشته باشند تحمیل کنند، جز آن که هم خود را در شرایط غربت قرار داده اند و چه بسا از زندگی در کشور خود سخت‌تر باشد، هم ساکنان اصلی ایران را دچار مشکل کنند کار دیگر انجام نداده‌اند.
مجامع بین‌المللی به ویژه کمیساریای عالی پناهندگان باید در این زمینه به وظایف خود عمل کند و در این زمینه به ایران یاری رساند تا بتواند مهاجران را به کشورشان باز گرداند و هزینه‌هایی که این کمیساریا باید برای نگهداری مهاجران پرداخت کند، اختصاص دهد. جمهوری اسلامی ایران تاکنون فقط برای مهاجران هزینه کرده است.
افغانستان بیش از 45 سال است که درگیر جنگ است و هنوز به آرامش نرسیده و نتوانسته یک شرایط عادی را برای خود رقم بزند. با وجودی که نیروهای آمریکایی از این کشور خارج شده و طالبان حاکم شده اما وضعیت هنوز نابسامان است و مردم این کشور به دلیل وضعیتی که دارند همچنان در حال مهاجرت به ایران برای ماندن یا رفتن به کشوری دیگر هستند.
مردمی که از کشور خود می‌گریزند تا شاید بتوانند در یک کشور دیگر شرایط زندگی بهتری را تجربه کنند، یک سودا و رؤیا است، هر چند شاید برخی از آنها بتواند یک زندگی نسبتاً خوبی را رقم بزنند اما بیشتر آنها چنین نیستند.
مردم هر کشوری باید بمانند و مبارزه کنند تا کشور را بسازند، فرار از شرایط حاکم در کشور که درصد زیادی از آن به فرار مردم از مشکلات است، نمی‌تواند کشور را به سامان برساند بلکه باعث وخیم‌تر شدن اوضاع نیز می‌شود.
کشورهای دنیا شرایط خاص خود را دارند، در زمینه مهاجرت هر کشوری با قوانین و سخت‌گیری‌هایی که دارد سعی می‌کند تا از ورود مهاجران جلوگیری کند چرا که افزایش آنها از هر کشوری که باشند، مشکلات و معضلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به بار می‌‌آورد. همانگونه که در گزارش صفحه اجتماعی به آن اشاره شده مشکلات شغلی، امنیت، مصرف و بسیاری مشکلات اجتماعی دیگر زاییده حضور بی‌رویه مهاجران غیر قانونی و حتی قانونی در کشور است.
سال‌‌ها است که ایران کشور نخست برای مهاجرت و حضور مردم افغانستان شده است و با آغوش باز نیز پذیرای آنها بوده‌اند و حتی به دلیل وجود اشتراکات فرهنگی، مذهبی و همسایگی به آنها پناه داده‌اند اما این پذیرفتن،بسیار طولانی شده و این طولانی شدن خود برای کشور معضلاتی را ایجاد کرده است.
بازگرداندن مهاجران غیر قانونی به کشورشان و جلوگیری از ورود آنها به کشور می‌تواند برخی از مشکلاتی که به وجود آمده بر طرف کند.
مردم نیز اکنون نسبت به حضور مهاجران غیر قانونی در کشور موضع دارند و خواهان بازگرداندن آنها هستند چرا که در اخبار و گزارش‌هایی که در زمینه ناهنجاری‌های اجتماعی همچون قتل، جنایت و تجاوز و دزدی منتشر می‌شود، نقش مهاجران در آنها دیده می‌شود. علاوه بر آن برخی رفتارهای مهاجران در فضای مجازی بر خشم مردم کشور نسبت به آنها می‌افزاید.
برخی مهاجران وصله ناچسب هستند و نمی‌توان آنها را در کشور نگه داشت، با توجه به حساسیتی که نسبت به مهاجران غیر قانونی در کشور ایجاد شده بیم آن می‌رود این حساسیت‌های فوران کند و باعث درگیری‌ها و واکنش‌های تند شود که قطعاً اتفاق خوبی نخواهد بود.
تنها راهی که می‌توان در این زمینه انجام داد، باز گرداندن مهاجران غیر قانون به افغانستان و بستن مرزها ایران با این کشور است تا از ورود آنها جلوگیری شود.
مردم افغانستان باید متوجه شوند و درک کنند که باید در کشور خود بمانند یا شرایط موجود را بپذیرند و به زندگی زیر سایه طالبان ادامه دهند یا راه مبارزه با آنها را در پیش گیرند و شرایط تازه‌ای را بیافرینند شاید بتوانند وضعیت مطلوبی را حاکم کنند.
این که خود را بر سر دیگر کشورها بدون آن که از نظر سرمایه و تحصیلات جایگاهی داشته باشند تحمیل کنند، جز آن که هم خود را در شرایط غربت قرار داده اند و چه بسا از زندگی در کشور خود سخت‌تر باشد، هم ساکنان اصلی ایران را دچار مشکل کنند کار دیگر انجام نداده‌اند.
مجامع بین‌المللی به ویژه کمیساریای عالی پناهندگان باید در این زمینه به وظایف خود عمل کند و در این زمینه به ایران یاری رساند تا بتواند مهاجران را به کشورشان باز گرداند و هزینه‌هایی که این کمیساریا باید برای نگهداری مهاجران پرداخت کند، اختصاص دهد. جمهوری اسلامی ایران تاکنون فقط برای مهاجران هزینه کرده است.
محمد صفری
