چه شد که مذاکرات هسته‌ای ختم به برجام شد؟! چرا تیم مذاکرهکننده قبلی نتوانست بعد از ۵ سال با ۱+۵ توافق کند و تیم جدیدی دو ساله توافق نوشت؟! چرا باید رئیس سازمان انرژی اتمی ما در صحن علنی مجلس به جای تکیه بر مستندات و بیان تحلیل‌های واقعی برای تضمین موفقیت برجام؛ قسم بخورد؟! اصلاً ایران برای پیگیری حقوق خود در فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای آیا چاره دیگری به جز مذاکره داشت؟! اینها و بسیاری دیگر از سوالات از جمله مواردی است که سعی کردیم از علی باقری عضو پیشین تیم مذاکرهکننده هسته‌ای بپرسیم، او برای پاسخ درباره پرسش‌هایی که ممکن است در افکار عمومی شکل گرفته باشد و برای ارائه پاسخ‌های واقعی و عینی درباره عملکرد تیم قبلی و توافق تیم جدید به دفتر ساسیت روز آمد. باقری اهل جنجال و توهین و تخریب رقیب نیست و بسیار تأکید دارد که سخنانی مستدل و مستند بگوید که به خوبی نشان از حساسیت او بر منافع ملی دارد، از این جهت سعی می‌کند حتی مستندات را با در نظر گرفتن تبعات و تأثیری که بر منافع ملی دارد بیان کند و این نکته در تمام زمانی که با او گفتوگو می‌کنیم از برجسته‌ترین خصوصیاتش است. البته گاهی این محافظه‌کاری و سکوت با سیاست خبری که رسانه‌ها دنبال می‌کنند در تضاد قرار می‌گیرد اما با همه اختلافات و نقدهایی که ممکن است به سخنان او داشته باشیم این موضوع در پایان مصاحبه برایمان به باور تبدیل می‌شود که او از سر دلسوزی و بعد از حدود پنج سال سکوت درباره سیاست‌های تیم جدید، تنها به دلیل تأمین منافع ملی (با راهبردی که باور دارد) حاضر به مصاحبه شده است و قصد تخریب تیم جدید را ندارد. در طول مصاحبه اغلب تصوراتی که نسبت به او در ذهنمان داشتیم تغییر می‌کند، هم انتقادمان را می‌پذیرد و هم به مخالفت‌هایی که با نقدهایش داریم مستدل و بدون عصبانی شدن و شناسنامه و مدرک تحصیلی خواستن پاسخ می‌دهد و تنها زمانی صدایش کمی بالاتر می‌رود که درباره امتیازدهی به خارجی‌ها و سابقه این رویه برایمان توضیح می‌دهد، با این مقدمه بخوانید ماحصل مصاحبه چند ساعته ما را با علی باقری البته با این پیش‌فرض که ما حق پاسخ به مبانی و سوالاتی را که او در این گفتوگو ایجاد می‌کند برای تیم فعلی محفوظ می‌دانیم.
