پری صابری برای آخرین بار به تالار وحدت آمد و روی دست علاقمندان و همکارانش به سمت بهشت زهرا (س) تشییع شد.
به گزارش ایسنا، این هنرمند پیشکسوت تئاتر که بسیاری از نمایش‌های خود را در تالار وحدت روی صحنه برده بود، (جمعه ۲۳ شهریورماه) برای همیشه با تالار مورد علاقه خود خداحافظی کرد تا در بهشت زهرا (س) در کنار مزار همسرش، دکتر هوشنگ شیرینلو برای همیشه آرام بگیرد. پیش از آغار رسمی مراسم، قطعاتی موسیقی و آواز در فضای باز تالار وحدت پخش شد.
در آغاز این برنامه که با اجرای نیما کرمی برگزار شد، ایرج راد، بازیگر پیشکسوت تئاتر و رئیس هیات مدیره خانه تئاتر با تسلیت‌گویی به همه هنرمندان و دوستداران هنر از صابری به عنوان هنرمندی شاخص یاد کرد که از دوران جوانی با ادیبان و بزرگان اهل قلم آشنایی داشت.
او اضافه کرد: خانم صابری علاوه بر تحصیلاتش، در زمینه تجربی هم تجربیات بسیاری به دست آورد و در دو فیلم ارزشمند سینمای کشورمان حضور داشت.
راد با اشاره به اجرای نمایشنامه‌های ایرانی و خارجی با کارگردانی صابری اضافه کرد: ایشان هم آثار با ارزشی را که خود ترجمه می‌کرد، به صحنه آورد و هم آثاری را با بهره‌گیری از شعر شاعرانی که فخر کشورمان و جزو بزرگان ادب این مملکت به شمار می‌آیند ، به صحنه آورد، کسانی که کشورمان به نام آنان در جهان شناخته می‌شود.
او با اشاره به دیگر اقدامات صابری در تئاتر ایران افزود: علاوه بر ترجمه‌های فراوان، نمایشنامه‌های متعددی هم نوشت و در کنار اینها با راه‌اندازی تالار مولوی، فضایی برای کار دانشجویان فراهم کرد. خوشبختانه این اواخر درباره ایشان، کتاب «بانوی رند» توسط نشر ثالث و به همت آقای شکرریز منتشر و فیلمی هم درباره او ساخته شده است ولی هنوز جا دارد که بیشتر درباره او بنویسیم چرا که از دوران نوجوانی کوشید و بدون سر و صدا و تبلیغات فقط به هنر کشورمان خدمت کرد و قطعا نامش در فرهنگ و هنر ما ماندگار خواهد بود.
در ادامه، محمد حاتمی، بازیگری که همکاری‌های متعددی با صابری داشته است، با حضور روی صحنه، یادداشتی را درباره این هنرمند ارایه کرد.
حاتمی در این نوشتار با اشاره به آشنایی خود با صابری عنوان کرد: ۳۷ سال پیش با ایشان آشنا شدم و پیشنهاد حضور در نمایش «باغ عرفان» درباره سهراب سپهری را داد که سرشار از ایران و فرهنگ ایران بود. موسیقی در نمایش‌های او غوغا می‌کرد. متاسفانه امروز بر برخی از آثار نام کنسرت‌نمایش گذاشته‌اند که با اجرای موسیقی‌های بی‌محتوا همراه است.
این بازیگر ادامه داد: برای صابری، ادبیات تجملی و دور از دسترس نبود و او شگفتی‌های ادبیات را به نمایش می‌گذاشت. صابری هنرمندی اندرزگو نبود، حضور زن در آثارش پررنگ بود و تا آخرین لحظه عمرش زنانه زندگی کرد و در ذهن‌ها جاودانه شد.
سپس فروغ قجابگلی، دیگر بازیگری که با صابری همکاری داشته، به عنوان سخنران بعدی برنامه، از حاضران خواست به احترام او کف بلندی بزنند همان‌طور که بعد از اجرای نمایش‌هایش برای او دست می‌زدند.
او با خوانش شعر مولوی «مرده بدم، زنده شدم» افزود: این شعر در جای جای نمایش‌های او جریان داشت. او قلب‌ها را فتح می‌کرد. من با دیدن نمایش‌های او با تئاتر آشنا شدم. هر جای جهان کارش اجرا می‌شد، مُهر فرهنگ ایرانی بر خود داشت چراکه کارهایش شناسنامه و موسیقی ایرانی داشت.
این بازیگر با اشاره به جایگاه مهم موسیقی در نمایش‌های صابری اضافه کرد: مگر می‌شود با شنیدن صدای تنبور، او و ابراهیم اثباتی (آهنگساز فقید تئاتر) و محمد حاتمی را به یاد نیاوریم. او با بیان خاطره‌ای از دوران دانشجویی خود و نخستین همکاری‌اش با صابری ادامه داد: در نمایش او دستیار صحنه شدم. به من باور و عشقی داد که همچنان با آن کار می‌کنم. بعدها فهمیدم رازهای او رازهای بازیگری استلا آدلر (استاد بزرگ بازیگری) است.
این بازیگر در پایان سخنانش، از صابری به عنوان شکوه و عظمت یاد کرد و از مهندس مرتضی کاظمی (معاون هنری پیشین) و حسین پاکدل (مدیر پیشین مجموعه تئاتر شهر) قدردانی کرد که در دوران مدیریت خود زمینه را برای فعالیت صابری فراهم کردند.
به گزارش ایسنا، این هنرمند پیشکسوت تئاتر که بسیاری از نمایش‌های خود را در تالار وحدت روی صحنه برده بود، (جمعه ۲۳ شهریورماه) برای همیشه با تالار مورد علاقه خود خداحافظی کرد تا در بهشت زهرا (س) در کنار مزار همسرش، دکتر هوشنگ شیرینلو برای همیشه آرام بگیرد. پیش از آغار رسمی مراسم، قطعاتی موسیقی و آواز در فضای باز تالار وحدت پخش شد.
در آغاز این برنامه که با اجرای نیما کرمی برگزار شد، ایرج راد، بازیگر پیشکسوت تئاتر و رئیس هیات مدیره خانه تئاتر با تسلیت‌گویی به همه هنرمندان و دوستداران هنر از صابری به عنوان هنرمندی شاخص یاد کرد که از دوران جوانی با ادیبان و بزرگان اهل قلم آشنایی داشت.
او اضافه کرد: خانم صابری علاوه بر تحصیلاتش، در زمینه تجربی هم تجربیات بسیاری به دست آورد و در دو فیلم ارزشمند سینمای کشورمان حضور داشت.
راد با اشاره به اجرای نمایشنامه‌های ایرانی و خارجی با کارگردانی صابری اضافه کرد: ایشان هم آثار با ارزشی را که خود ترجمه می‌کرد، به صحنه آورد و هم آثاری را با بهره‌گیری از شعر شاعرانی که فخر کشورمان و جزو بزرگان ادب این مملکت به شمار می‌آیند ، به صحنه آورد، کسانی که کشورمان به نام آنان در جهان شناخته می‌شود.
او با اشاره به دیگر اقدامات صابری در تئاتر ایران افزود: علاوه بر ترجمه‌های فراوان، نمایشنامه‌های متعددی هم نوشت و در کنار اینها با راه‌اندازی تالار مولوی، فضایی برای کار دانشجویان فراهم کرد. خوشبختانه این اواخر درباره ایشان، کتاب «بانوی رند» توسط نشر ثالث و به همت آقای شکرریز منتشر و فیلمی هم درباره او ساخته شده است ولی هنوز جا دارد که بیشتر درباره او بنویسیم چرا که از دوران نوجوانی کوشید و بدون سر و صدا و تبلیغات فقط به هنر کشورمان خدمت کرد و قطعا نامش در فرهنگ و هنر ما ماندگار خواهد بود.
در ادامه، محمد حاتمی، بازیگری که همکاری‌های متعددی با صابری داشته است، با حضور روی صحنه، یادداشتی را درباره این هنرمند ارایه کرد.
حاتمی در این نوشتار با اشاره به آشنایی خود با صابری عنوان کرد: ۳۷ سال پیش با ایشان آشنا شدم و پیشنهاد حضور در نمایش «باغ عرفان» درباره سهراب سپهری را داد که سرشار از ایران و فرهنگ ایران بود. موسیقی در نمایش‌های او غوغا می‌کرد. متاسفانه امروز بر برخی از آثار نام کنسرت‌نمایش گذاشته‌اند که با اجرای موسیقی‌های بی‌محتوا همراه است.
این بازیگر ادامه داد: برای صابری، ادبیات تجملی و دور از دسترس نبود و او شگفتی‌های ادبیات را به نمایش می‌گذاشت. صابری هنرمندی اندرزگو نبود، حضور زن در آثارش پررنگ بود و تا آخرین لحظه عمرش زنانه زندگی کرد و در ذهن‌ها جاودانه شد.
سپس فروغ قجابگلی، دیگر بازیگری که با صابری همکاری داشته، به عنوان سخنران بعدی برنامه، از حاضران خواست به احترام او کف بلندی بزنند همان‌طور که بعد از اجرای نمایش‌هایش برای او دست می‌زدند.
او با خوانش شعر مولوی «مرده بدم، زنده شدم» افزود: این شعر در جای جای نمایش‌های او جریان داشت. او قلب‌ها را فتح می‌کرد. من با دیدن نمایش‌های او با تئاتر آشنا شدم. هر جای جهان کارش اجرا می‌شد، مُهر فرهنگ ایرانی بر خود داشت چراکه کارهایش شناسنامه و موسیقی ایرانی داشت.
این بازیگر با اشاره به جایگاه مهم موسیقی در نمایش‌های صابری اضافه کرد: مگر می‌شود با شنیدن صدای تنبور، او و ابراهیم اثباتی (آهنگساز فقید تئاتر) و محمد حاتمی را به یاد نیاوریم. او با بیان خاطره‌ای از دوران دانشجویی خود و نخستین همکاری‌اش با صابری ادامه داد: در نمایش او دستیار صحنه شدم. به من باور و عشقی داد که همچنان با آن کار می‌کنم. بعدها فهمیدم رازهای او رازهای بازیگری استلا آدلر (استاد بزرگ بازیگری) است.
این بازیگر در پایان سخنانش، از صابری به عنوان شکوه و عظمت یاد کرد و از مهندس مرتضی کاظمی (معاون هنری پیشین) و حسین پاکدل (مدیر پیشین مجموعه تئاتر شهر) قدردانی کرد که در دوران مدیریت خود زمینه را برای فعالیت صابری فراهم کردند.
