چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری ایران ، بصورت زودهنگام در شرف برگزاری است .متاسفانه و بهرتقدیر و بسیار متفاوت با کشورهای دنیا ، طی انتخابات ادوار گذشته در ایران مقوله تامین اجتماعی ( مشتمل برلایه های امدادی ، حمایتی و بیمه ای ) بعنوان حق مردم و تکلیف دولت ها، درمحاق قرار داشته است و فقط در برخی مقاطع موضوع پرداخت مبالغی بعنوان یارانه با رویکردهای توده ستایانه و تبلیغاتی مطرح گردیده است و از منظر ماموریتی ، وظیفه ای و تکلیفی به آن پرداخته نشده است و بیشتر حالت "مرحمتی" و " پول پاشی " داشته است و کاندیداها و یا روسای جمهور به گونه ای رفتار می کردند که گویی کاری علیحده انجام می دهند. این درحالی است که به موجب اصول 3 ، 21 ، 29 و 43 قانون اساسی ارائه پوششها و خدمات تامین اجتماعی و تامین حداقل ها ، جزو تکالیف ذاتی و اولیه دولت ها است و ماموریتی است که دولت ها مکلف و مبعوث به آن بوده و هستند و تامین اجتماعی حقی است همگانی برای آحاد مردم ، که ترجمان این اصول مترقی قانون اساسی در مقدمه و بندهای 9 گانه سیاستهای کلی تامین اجتماعی ( ابلاغی 21/ 1/ 1401) و نیز در ماده 1 قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی و نیز در سند چشم انداز 1404 جمهوری اسلامی ایران ، آمده است و بایستی سرلوحه کار و ملاک عمل روسای جمهور قرار می گرفت.
تا پیش از ابلاغ سیاستهای کلی تامین اجتماعی شاید اختلاف نظر و سلیقه ای در این مورد وجود داشت ولیکن متعاقب ابلاغ این سیاستها و باتوجه به اصل 110 قانون اساسی و سند الزامات تحقق سیاستهای کلی نظام ، احکام مندرج در این سند بالادستی ابلاغی ، بایستی فصل الخطاب کلیه اجزاء و عناصر حاکمیت و دولت باشد و کاندیداها بایستی برنامه خود را برای تحقق سیاستهای کلی تامین اجتماعی ارائه نمایند . متاسفانه و بهر تقدیر علیرغم گذشت بالغ بردوسال از ابلاغ این سیاستها ، دولت سیزدهم هنوز برنامه جامع تحقق سیاستهای کلی تامین اجتماعی را که بایستی حداکثر ظرف مدت ششماه از ابلاغ سیاستهای موصوف تدوین و ارائه می نمود ، تدوین و ارائه ننموده است و دولت بعدی بایستی این تاخیر را جبران نموده و به سرعت و با فوریت اجرای این سند بالادستی مهم و تاثیرگذار را در دستور کار خود قرار دهد بویژه آنکه شرایط حاد اقتصادی و معیشتی مردم اقتضاء می نمود و می نماید که استقرار نظام چندلایه تامین اجتماعی هر چه سریعتر انجام پذیرد
به تازگی و با شروع ثبت نام کاندیداها دعوایی بین برخی کاندیداها و نحله های فکری شکل گرفته که آیا باید " با مردم "به ریاست جمهوری رسید یا "بدون مردم" ؟! که در این زمینه باید گفت وفق قانون اساسی ،هر کس به هر طریقی که به ریاست جمهوری برسد باید " برای مردم " کار و خدمت کند و مقبولیت و مشروعیت او در این است که تا چه اندازه بتواند نظام تامین اجتماعی همگانی را شکل دهد و سامان ببخشد کما اینکه خداوند متعال نیز در انتهای سوره قریش به اهالی قریش می فرماید :
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ
پس بايد خداوند اين خانه را بپرستند همان خدايى كه در گرسنگى غذايشان داد و از بيم آسوده خاطرشان كرد
این بدان معنا است که خالق و پروردگار عالم ، اعطای تامین اجتماعی و برآورده کردن نیاز و فراهم سازی ایمنی و حمایت اجتماعی را دلیل پرستش خود از سوی مردم دانسته است و پر واضح است که این امور ملاک مقبولیت و مشروعیت هر دولت و حکومتی خواهد بود و کاندیداهای تصدی سمت رئیس جمهور بایستی اعلام کنند که "جمهوری برای جمهور" هستند و بس و برنامه جامع خود را برای تحقق سیاستهای کلی تامین اجتماعی و استقرار نظام تامین اجتماعی جامع ، فراگیر و چند لایه را به مردم ارائه نمایند.
تا پیش از ابلاغ سیاستهای کلی تامین اجتماعی شاید اختلاف نظر و سلیقه ای در این مورد وجود داشت ولیکن متعاقب ابلاغ این سیاستها و باتوجه به اصل 110 قانون اساسی و سند الزامات تحقق سیاستهای کلی نظام ، احکام مندرج در این سند بالادستی ابلاغی ، بایستی فصل الخطاب کلیه اجزاء و عناصر حاکمیت و دولت باشد و کاندیداها بایستی برنامه خود را برای تحقق سیاستهای کلی تامین اجتماعی ارائه نمایند . متاسفانه و بهر تقدیر علیرغم گذشت بالغ بردوسال از ابلاغ این سیاستها ، دولت سیزدهم هنوز برنامه جامع تحقق سیاستهای کلی تامین اجتماعی را که بایستی حداکثر ظرف مدت ششماه از ابلاغ سیاستهای موصوف تدوین و ارائه می نمود ، تدوین و ارائه ننموده است و دولت بعدی بایستی این تاخیر را جبران نموده و به سرعت و با فوریت اجرای این سند بالادستی مهم و تاثیرگذار را در دستور کار خود قرار دهد بویژه آنکه شرایط حاد اقتصادی و معیشتی مردم اقتضاء می نمود و می نماید که استقرار نظام چندلایه تامین اجتماعی هر چه سریعتر انجام پذیرد
به تازگی و با شروع ثبت نام کاندیداها دعوایی بین برخی کاندیداها و نحله های فکری شکل گرفته که آیا باید " با مردم "به ریاست جمهوری رسید یا "بدون مردم" ؟! که در این زمینه باید گفت وفق قانون اساسی ،هر کس به هر طریقی که به ریاست جمهوری برسد باید " برای مردم " کار و خدمت کند و مقبولیت و مشروعیت او در این است که تا چه اندازه بتواند نظام تامین اجتماعی همگانی را شکل دهد و سامان ببخشد کما اینکه خداوند متعال نیز در انتهای سوره قریش به اهالی قریش می فرماید :
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ
پس بايد خداوند اين خانه را بپرستند همان خدايى كه در گرسنگى غذايشان داد و از بيم آسوده خاطرشان كرد
این بدان معنا است که خالق و پروردگار عالم ، اعطای تامین اجتماعی و برآورده کردن نیاز و فراهم سازی ایمنی و حمایت اجتماعی را دلیل پرستش خود از سوی مردم دانسته است و پر واضح است که این امور ملاک مقبولیت و مشروعیت هر دولت و حکومتی خواهد بود و کاندیداهای تصدی سمت رئیس جمهور بایستی اعلام کنند که "جمهوری برای جمهور" هستند و بس و برنامه جامع خود را برای تحقق سیاستهای کلی تامین اجتماعی و استقرار نظام تامین اجتماعی جامع ، فراگیر و چند لایه را به مردم ارائه نمایند.
علی حیدری - کارشناس رفاه و تامین اجتماعی
