کاهش ۸ درصدی ازدواج در یک سال!

به این نتیجه رسیده‌ام که دیگر کسی به آمار و نتایج آماری کاری ندارد و قرار هم نیست که این نتایج در سرنوشت کشور و مردم تاثیر و نقشی داشته باشد. این بی‌خیالی و بی‌توجهی به آمار و حتی احتکار کردن و ممنوع کردن انتشار آمار خود دقیقاً از همین تفکر ناشی می‌شود که توجه به آمار یعنی علنی شدن ناکارآمدی‌ها، یعنی برملا شدن سوء مدیریت‌ها، پس چه بهتر که «صورت مسئله» پاک شود! تا خیال همگان راحت شود و کک کسی هم گزیده نشود.
این مقدمه را گفتیم تا برسیم به اصل مطلب که آمارهای مرکز آمار کشور و نتایج پژوهش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس نور افکن‌های خود را به «پستوها و تاریکخانه‌هایی» تابانده‌اند که علت‌العلل همه ناکامی‌ها در کاهش رشد ازدواج، کاهش گرایش و تمایل به فرزندآوری و دلایل افزایش طلاق دقیقا مشخص شده است و معلوم شده تا این مشکلات حل نشود و بسترهای لازم فراهم نشود برنامه‌های آقایان راه بجایی نمی‌برد و مدیران محترم «عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری».
بر اساس داده‌های مرکز آمار ایران، سال ۱۴۰۰، تعداد ازدواج ثبت ‌شده ۵۷۲ هزار و ۱۱ مورد بود. سال گذشته اما با کاهش بیش از ۸ درصدی به ۵۲۴ هزار و ۱۳۹ مورد رسید.
همچنان که روند آمار ازدواج در ایران کاهشی است، سرعت طلاق بالاست. بنا بر داده‌های مرکز آمار ایران، ۱۸۷ هزار و ۷۸۳ مورد طلاق در سال ۱۳۹۹ ثبت شد. در سال ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ اما به ترتیب تعداد طلاق ثبت ‌شده به ۲۰۴ هزار و ۴۸۷ و ۲۰۴ هزار و ۳۰۱ مورد رسید. یعنی آمار طلاق در سال گذشته نسبت به سال ۱۳۹۹ حدود ۹ درصد افزایش داشت.
در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس آمده است که نتایج پیمایش‌ها و پژوهش‌های ملی نشان می‌دهد، بالا بودن هزینه‌های آغاز زندگی، هزینه بالای مسکن، بیکای و عدم اشتغال جوانان و پیدا نکردن گزینه مناسب ازدواج در سه اولویت اول عدم ازدواج به ‌هنگام جوانان قرار دارند. حال کی قرار است آقایان از خواب بیدارشوند،‌الله اعلم؟!