سوریه همچنان یکی از اصلیترین کانون تحولات جهانی است که به اذعان بسیاری از تحلیلگران سرنوشت این کشور بر کل سرنوشت جهان تاثیرگذار خواهد بود. در کنار ادامه روند مبارزه ارتش و متحدان سوریه یک اصل مهم در حوزه سیاسی مشاهده میشود و آن برگزار شدن دور ششم مذاکرات ژنو است. مذاکراتی که محور آن را رسیدن به راهبرد سیاسی با محوریت سوری - سوری تشکیل میدهد. نکته قابل توجه در این دور از مذاکرات حضور گروههای کرد است برخی آن را گامی مثبت برای به نتیجه رسیدن مذاکرات میدانند. این نشست در حالی برگزار میشود که چند نکته در باب آن مورد توجه است.
نخست آنکه حضور نظام سوریه در این مذاکرات نشانگر ادامه رویکرد تعاملی سوریه است که تلاش دارد تا از همه امکانات و ظرفیتها برای کاهش تنشها و برقراری امنیت سراسری بهره گیرد. دوم آنکه رفتارهای گروههای معارض در ژنو همچنان با ابهامات رفتاری مواجه است چراکه عملکردهای آنان نشان میدهد که همچنان از استقلال و اراده لازم برای حضور در مذاکرات برخوردار نبوده و به دلیل اختلافات داخلی و وابستگی به خارج عملا نتوانستهاند کارکرد مثبتی در روند مذاکرات داشته باشد. نکته مهم دیگر اقدامات آمریکا در آستانه این مذاکرات است. هم زمان با برگزاری نشست ژنو برای حل سیاسی بحران سوریه، وزارت خزانهداری آمریکا از اعمال تحریمهای جدیدی علیه برخی مقامات و نهادهای سوریه به اتهام ارتباط با دولت این کشور خبر داد.
وزارت خزانهداری آمریکا اعلام کرد، تحریمهایی را علیه ۵ فرد حقیقی و ۵ نهاد حقوقی سوریه به اتهام حمایت از دولت «بشار اسد» رئیسجمهوری روسیه و یا ارتباط با کسانی که قبلا در فهرست تحریمها قرار گرفته بودند، تحریم کرده است. از سوی دیگر سخنگوی فرماندهی نیروهای مرکزی آمریکا از استقرار یک یگان جدید از نیروهای آمریکایی در سوریه خبر داد. در این میان وزیر دفاع آمریکا در کاخ سفید میزبان همتای ترکیهای بود در حالی که ترکیه همواره نقشی بحران ساز در سوریه داشته است. در همین حال منابع خبری از تحرکات نظامی آمریکا، اردن و انگلیس در مرزهای اردن و سوریه خبر دادهاند در حالی که برخی کشورهای عربی نیز به حمایت از تحرکات نظامی علیه سوریه پرداختهاند.
مجموع این رفتارها زمینهساز یک اصل اساسی است و آن اینکه آمریکا و شرکای منطقهای آن همچنان به دنبال بحرانسازی در سوریه هستند و تحرکاتشان در مقطع کنونی اقدامی در جهت برهم زدن روند مذاکرات ژنو است. به هر تقدیر میتوان گفت که هر چند مذاکرات ژنو گامی در جهت تحقق رویکرد سیاسی در حل بحران سوریه است اما تا زمانی که همگرایی و ارادهای واحد در مبارزه با تروریسم ایجاد نشود و کشورهای غربی در قالب گروههای معارض و شرکای منطقهایشان به بحرانسازی در سوریه ادامه دهند نمیتوان امید چندانی به مذاکرات ژنو داشت چنانکه مذاکرات گذشته نیز به دلیل همین رفتارهای غیراصولی به نتیجهای مطلوب دست نیافت.