راهپیمایی ۱۳ آبان ۹۷ برگزار شد و مردم طبق معمول و همیشه در «صحنه» حضور داشتند و اتفاقا اینبار پررنگتر از همهی سالهای قبل به خیابانها آمدند تا جواب آن مردکِ موبورِگستاخ را بدهند.
اما دریغ از حضور یکی از اعضای کابینه که مثلا به نمایندگی «دولت» پا به میدان بگذارد و کنار مردم بایستد. اشتباه نشود. ما اینقدر میدانیم که حضرات «معذوریت» دارند و نه میتوانند مشتهایشان را گره کنند و نه «مرگ بر امریکا» را حتی توی دلشان بگویند.
اما واقعا تا کِی قرار است «مردم» به جای مسئولان کار کنند؟ تا کِی آنان باید در میدان عمل «انقلابی» بودن خود را بارها و بارها به اثبات برسانند و «اغلب» مسئولان ما فقط از پشت میکروفون «شعار» بدهند؟
لطفا به این اظهارات دقت کنید:
«همواره ۱۳ آبان روز مقصر بودن و جانی بودن آمریکا در تاریخ بوده است و امسال هم ۱۳ آبان به معنای یک ظلم جدید از طرف آمریکاییهاست، ولی ملت ایران در همه مواقع ایستادگی کرده و در این ۱۳ آبان نیز ایستادگی خواهد کرد.» (رئیسجمهور/ ۹ آبان/ جلسه هیئت دولت)
«حضور باشکوه مردم در مراسم ۱۳ آبان امسال در سراسر کشور مشخص میکند که مردم ایران با گذشت ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی، همچنان با آرمانهای انقلاب اسلامی پیوندی عمیق و ناگسستنی دارند.» (رئیسجمهور/ ۱۳ آبان/ جلسه هیئت دولت)
«مردم با حضور گسترده و شکوهمند خود در این راهپیمایی و اعلام آمادگی برای وحدت، انسجام، مقاومت و ایستادگی در برابر دشمنان، بر توطئههای جدید آمریکا خط بطلان کشیدند» و «نه ملت ایران، ناامید و خسته میشود و نه ایران شکسته میشود و تضعیف میشود؛ ایران به قدرتمندی خودش ادامه میدهد و ملت ایران هم امیدوارانه راه خودش را ادامه میدهد» (رئیسجمهور/ ۱۴ آبان/ دیدار معاونین و مدیران وزارت امور اقتصادی و دارایی)
«دیروز که سیزده آبان بود روزی بود که مردم ما به آمریکا نه گفتند» و «مردم با حضورشان در مراسم دیروز نشان دادند با نظام هستند و تبلیغات گروههای ضدانقلاب بیتأثیر است و این نظام دستخوردنی نیست» (وزیر امور خارجه/ ۱۴ آبان/ صحن مجلس شورای اسلامی)
حالا سوال اینجاست، وقتی مردم اینهمه کار خود را بهخوبی انجام میدهند، و شما هم به تمجید رفتار آنها میپردازید، مسئولان چه زمانی تصمیم میگیرند کمی شبیه آنان باشند؟
مردم فقط برای همین روزها «مردم» هستند؟ هر وقت انتخاباتی باشد و شما به رای آنها نیاز داشته باشد؟ هروقت قرار باشد به منتقدان خود فشار بیاورید؟
یکسال و نیم از انتخابات گذشته است، اما هنوز مسئولان در حال «شعار» دادن هستند.
هنوز در برجام «پاره» شده ماندهاند و بعد از آنکه قرار بود تحریمها را بردارد و آب و نان مردم را حل کند و نشد، بعد از آنکه قرار بود سایهی جنگ را بردارد و باعث شد کشورهای بیعرضه هم برای ما خط و نشان بکشند، بعد از آنکه قرار بود غیرقابل اعتماد بودن امریکا را اثبات کند! حالا قرار است برای ما برد سیاسی بیاورد.
حالا از این برد سیاسی چه چیزی عاید سفرههای آبرفته مردم میشود؟ معلوم نیست. چه کمکی به اقتصاد ولنگار ما میکند؟ مشخص نیست!
آقایان مسئول!
قرار نیست مردم تحریمها را تحمل کنند، مردم در راهپیماییها حضور داشته باشند، مردم شهید و جانباز بدهند، مردم پاسخ امریکا را بدهند، مردم تسلیم نشوند، مردم ایستادگی و مقاومت کنند، مردم در مقابل گرانی و سوء مدیریت دم نزنند، مردم پای انقلابشان بایستند و شما فقط تماشاچی باشید.
قرار نیست کاری که شما باید انجام دهید را مردم عملی کنند و شما سودش را ببرید.
اگر به مردم ایمان دارید (که انشاءالله دارید) کمی خودتان را شبیه آنها کنید. شبیه آنها زندگی کنید، شبیه آنها حرف بزنید، شبیه آنها رفت و آمد کنید، شبیه آنها غذا بخورید، شبیه آنها «حقوق» بگیرید و شبیه آنها خرج کنید.
اگر نمیتوانید، پس این قدر از این ملت «مقاوم» مایه نگذارید که حوصلهمان سر رفته است. اینقدر مردم را پشت ویترین شعارهای خودتان نگذارید و اینقدر نجابت مردم را به حسابهای دیگر نگذارید. این ملت کارش را بلد است. شما چطور؟!
نویسنده: مهدی رجبی