شايد به اطمينان بتوان گفت حضرت آيتالله خامنهاي در طول دوران رهبري بر هيچ موضوعي به اندازه هويت انقلابي تاكيد و اصرار نداشتهاند.
انقلابيگري با تعارف و شعار و مداهنه و ملاحظه جور در نميآيد و اساسا جوش و خروش و جنبش و فرياد در ذات رويكرد انقلابي است.
آيا ميتوان پذيرفت كه رهبر بزرگوار انقلاب به لازمه و نتيجه و طبيعت و اقتضاي نظر خود واقف نبودهاند و مقصود و منظورشان نوعي رفتار تبليغاتي و فرمايشي در چارچوب دستور ابلاغي مقامات مافوق است و نهايتا شعار مرگ بر آمريكا در راهپيماييها؟
اگر كسي چنين برداشتي داشته باشد نه تنها به رهبر انقلاب اهانت كرده، بلكه نشان ميدهد اساس و بنيان مفاهيم و مباني انقلاب را هم درك نكرده است.
طبيعتا رهبر انقلاب هم اين موضوع را درك ميكردند كه با نااميدي از مسئولان عافيتطلب و ناكارآمد يا فاسد و خائن، مخاطبان جوان و مؤمن خود را فرمان آتش به اختيار دادند و البته ترديدي نيست - چنان كه خود تصريح كردند - رويكرد پرشور انقلابي و اعتراضات قاطع و جدي بايد در قالب ضوابط قانوني و از راهكارهاي معقول حقوقي و به شكل مسالمتآميز و مدني دنبال شود، اما سكوت و عافيتطلبي، دقيقا نقطه مقابل روحيه انقلابي است و شيوع آن بيترديد به معني نابودي انقلاب اسلامي ايران خواهد بود.
لازمه انقلابي بودن و انقلابي ماندن فرياد زدن در مقابل ظلم و عدم تحمل بيعدالتي است، حتى نسبت به يك مجرم!
حتى درباره يك شهروند بهايي! چه رسد به يك عضو عادي جامعه كه در زير سقف ضوابط قانوني مثلا عضو شوراي شهر شده يا به كارآفريني مشغول است يا براي دريافت حقوق قانوني معدنكاران شعار داده يا براي حل مشكل يك روستا چيزي نوشته باشد.
آنچه ما به جانبدارياش افتخار ميكنيم نظام و حكومتي است كه مظلوم بدون اندكي لرزش صدا و نگراني بتواند حق خود را بگيرد و قاضي دادگاهش نتواند خليفه مسلمين را كه در جايگاه متهم نشانده به احترامي بيش از طرف دعوا صدا بزند!
دين و نظامي كه ما سنگش را به سينه مي زنيم نه كره شمالي است و نه سودان جنوبي، بلكه هويتي شفاف و مستند است كه اگر مجري قانون در تعزير بيش از اندازه بر متهم شلاق زد بايد متهم بيايد و اضافه شلاق ها را بر تن او بنوازد و اگر پاي چوبه دار هم يك سيلي به شخص محكوم بزنند بايد قصاص شوند و اگر به جاي خالي كردن شيشه مشروبات الكلي آن را بشكنند مديون هستند!
زنداني مجرم و حتى محكوم به اعدام، جاسوس اجنبي و خائن به كشور، فاسد و مفسد و مروج فحشا، هر كسي با بدترين جرم و جنايت قابل تصور هم نبايد بيش از حكم الهي و مجازات قانوني مورد اهانت و ظلم و عقاب و تنبيه قرار بگيرد.
نویسنده: محمدرضا زائری