در یکی از این تحولات نخستین اجلاس عربی - اروپایی در روزهای ۱۲ و ۱۳ استفندماه ۱۳۹۷با حضور سران و نمایندگانی نزدیک به ۵۰ کشور عربی و اروپایی در شرمالشیخ مصر در حالی برگزار شد. نخستین اجلاس عربی - اروپایی در شرمالشیخ مصر در حالی به پایان رسید که این اجلاس شاهد اختلافات بین کشورهای عربی و اروپایی حاضر به ویژه درباره ایران بود. برخی ناظران معتقدند که این اختلافات مربوط به ملاحظات مربوط به انتقاد از ایران به دلیل آنچه اعراب «دخالت ایران در امور داخلی کشورهای عربی و برهم زدن ثبات منطقه» میدانند، بوده که در بیانیه پایانی به آن اشارهای نشده است.
در این میان برگزارکنندگان نشست نتوانستهاند افکار عمومی منطقه را برای اجرای طرحهایی مانند مذاکرات سازش با صهیونیستها و خیانتشان به فلسطین، اقدام علیه جبهه مقاومت و ایران، همگرایی با اروپا برای به تاراج دادن ثروتهای ملتهای منطقه ... قانع سازند و این شکست بزرگ این نشست بوده است. البته این نشست شکست و رسوایی بزرگ برای اروپا نیز بوده است اروپایی که ادعای حقوق بشر سر میدهد در برابر وضعیت بحرانی کشورهای عربی بویژه بحرین، امارات و عربستان سکوت کرده و نشان دادند که ادعاهای حقوق بشری آنها یک رفتار سیاسی و نه انساندوستانه است.
در همین حال رویکرد تقابلی به جبهه مقاومت که پیشگام مبارزه با تروریسم و برقرار کننده امنیت است رسوایی دیگر حاضران در نشست را رقم زد. عدم تاکید بر حمایت از حقوق ملت فلسطین از آزادی سرزمینشان گرفته تا حق بازگشت رسوایی دیگر مدعیان حقوق بشر و صلح منطقه را آشکار ساخت. بیتوجهی به درد و رنج ملت یمن و حمایت از متجاوزان به این کشور شکست دیگر این نشست در برابر افکار عمومی بوده است.
نکته مهم آنکه همزمان با این نشست و در حالی که ۵۰ کشور برآن بودهاند تا چنان وانمود کنند که ایران در انزوا قرار دارد و جایگاه آن در منطقه در حال افول است، سفر بشار اسد رئیسجمهور قانونی و مردمی سوریه به تهران در حالی که هیچکدام از محافل جاسوسی و اطلاعاتی غربی، عربی و صهیونیستی با آن همه تجهیزات و امکانات نتوانستهاند این سفر را پیشبینی و یا خللی در آن ایجاد کنند قدرت نمایی و اقتدار ایران را به جهانیان نشان داد. سفر اسد را میتوان میخی بزرگ بر تابوت نشست شرمالشیخ دانست که شکستی سخت را بر بانیان این نشست تحمیل کرد.
روند نشست نشان داد که اجماعی نه تنها میان کشورهای عربی و اروپایی وجود ندارد بلکه میان خود کشورهای عربی و خود کشورهای اروپایی اختلافات شدیدی وجود دارد و این نشست بیشتر در حد یک محل برای گرفتن عکس یادگاری بوده است. در همین حال مواضع مطرح شده در باب مشکلات و چالشهای منطقه از جمله در باب مسئله فلسطین، یمن، سوریه، تروریسم و نیز مواضع مطرح در قبال جمهوری اسلامی ایران و جبهه مقاومت و البته عدم پردازش به وضعیت بحرانی حقوق بشر در کشورهایی مانند عربستان، بحرین و امارات شنان داد که این نشست نه برای حل بحرانهای منطقه بلکه برای ایجاد بحران در منطقه بوده است.
نویسنده: فرامرز اصغری