هفته گذشته حادثه‌ای دلخراش در سواحل ایتالیا روی داد که بر اثر آن دو قایق حامل پناهجویان در دو اتفاق جداگانه در آب‌های ایتالیا دچار سانحه شدند که در این حوادث بیش از شصت مفقود شدند.یکی از دو قایق حامل پناهجویان در ۲۰۰ کیلومتری شرق سواحل منطقه کالابریا دچار سانحه شد. بر اساس بیانیه مشترک سه نهاد سازمان ملل، سرنشینان قایق پناهجویانی از ایران، سوریه و عراق بوده‌اند.سازمان ملل می‌گوید این پناهجویان از ترکیه سفر خود را آغاز کرده بودند که قایقشان آتش می‌گیرد و واژگون می‌شود.
نگاهی به وضعیت سواحل ایتالیا، فرانسه، کانال مانش و... در اروپا بویژه در دو دهه اخیر نشانگر حوادث مشابه متعددی می‌باشد که هزاران قربانی بر جای گذاشته است. هر چند که رسانه ها و دولتمردان غربی برآنند تا اروپای پیشرفته و زندگی مرفه را عامل این مهاجرت ها و قربانی شدن‌ها معرفی نمایند اما ثگاهی ریشه‌ای بیانگر حقایقی دیگر است. نخست آنکه مهاجرت‌ها بویژه مهاجرین غیر قانونی بیشتر از کشورهایی صورت می‌گیرد که یا به واسطه سیاست‌های غرب گرفتار جنگ داخلی شده‌اند و یا اینکه به دلیل تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی غرب، با چالشهای اقتصادی روبرو شده و اجبارا برخی تن به چنین مهاجرت‌هایی می‌دهند. دوم آنکه غربی‌ها به رغم تعهد به کنوانسیون 1951 پناهندگان سازمان ملل رویکردی نژادپرستانه و بعضا غیر انسانی به مهاجرین و پناهجویان دارند بگونه‌ای که افراد بسیاری به خاطر نژاد و رنگ پوست و مذهب پذیرش قرار نمی‌گیرند چنانکه از زمان آغاز جنگ اوکراین، غربی‌ها با معیار چشم آبی‌های موبلوند پذیرش پناهجویان را انجام می‌دهند . از طرفی نیز اتحادیه اروپا هر روز قوانین سخت‌گیرانه تری را برای مهاجرین و پناهجویان قرار می‌دهد که نتیجه آن نیز اجبار به تن دادن به راه‌های پر خطر دریایی و قاچاقچیان انسان است.
در همین حال اسناد و شواهد نشان می‌دهد که پناهجویان و مهاجرینی نیز که وارد کشورهای اروپایی می‌شوند برخلاف تصوراتشان نه تنها با زندگی رفاهی همراه نیستند بلکه برای ادامه حیات مجبور به تن دادن به برده‌داری نوین می‌شوند در حالی که هر لحظه نیز با خطر اخراج مواجه هستند. برخی کشورها همچون انگلیس نیز قوانینی همچون انتقال پناهجویان به رواندا و یا کشتی بی بی استکهلم را اجرا می‌کنند که عملا گرفتار سازی پناهجویان در وضعیت به شدت سخت‌تر از کشور خودشان است. با توجه به این شرایط می توان گفت آنچه در اصل در دریاهای منتهی به کشورهای اروپایی غرق می‌شود انسانیت و قوانین بین‌المللی است که کشورهای غربی مدعی باغ جهان بودن هر روز با سانسورهای خبری آن را پنهان می‌کنند.
نگاهی به وضعیت سواحل ایتالیا، فرانسه، کانال مانش و... در اروپا بویژه در دو دهه اخیر نشانگر حوادث مشابه متعددی می‌باشد که هزاران قربانی بر جای گذاشته است. هر چند که رسانه ها و دولتمردان غربی برآنند تا اروپای پیشرفته و زندگی مرفه را عامل این مهاجرت ها و قربانی شدن‌ها معرفی نمایند اما ثگاهی ریشه‌ای بیانگر حقایقی دیگر است. نخست آنکه مهاجرت‌ها بویژه مهاجرین غیر قانونی بیشتر از کشورهایی صورت می‌گیرد که یا به واسطه سیاست‌های غرب گرفتار جنگ داخلی شده‌اند و یا اینکه به دلیل تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی غرب، با چالشهای اقتصادی روبرو شده و اجبارا برخی تن به چنین مهاجرت‌هایی می‌دهند. دوم آنکه غربی‌ها به رغم تعهد به کنوانسیون 1951 پناهندگان سازمان ملل رویکردی نژادپرستانه و بعضا غیر انسانی به مهاجرین و پناهجویان دارند بگونه‌ای که افراد بسیاری به خاطر نژاد و رنگ پوست و مذهب پذیرش قرار نمی‌گیرند چنانکه از زمان آغاز جنگ اوکراین، غربی‌ها با معیار چشم آبی‌های موبلوند پذیرش پناهجویان را انجام می‌دهند . از طرفی نیز اتحادیه اروپا هر روز قوانین سخت‌گیرانه تری را برای مهاجرین و پناهجویان قرار می‌دهد که نتیجه آن نیز اجبار به تن دادن به راه‌های پر خطر دریایی و قاچاقچیان انسان است.
در همین حال اسناد و شواهد نشان می‌دهد که پناهجویان و مهاجرینی نیز که وارد کشورهای اروپایی می‌شوند برخلاف تصوراتشان نه تنها با زندگی رفاهی همراه نیستند بلکه برای ادامه حیات مجبور به تن دادن به برده‌داری نوین می‌شوند در حالی که هر لحظه نیز با خطر اخراج مواجه هستند. برخی کشورها همچون انگلیس نیز قوانینی همچون انتقال پناهجویان به رواندا و یا کشتی بی بی استکهلم را اجرا می‌کنند که عملا گرفتار سازی پناهجویان در وضعیت به شدت سخت‌تر از کشور خودشان است. با توجه به این شرایط می توان گفت آنچه در اصل در دریاهای منتهی به کشورهای اروپایی غرق می‌شود انسانیت و قوانین بین‌المللی است که کشورهای غربی مدعی باغ جهان بودن هر روز با سانسورهای خبری آن را پنهان می‌کنند.
علی تتماج
