حزب حاکم لیبرال دموکرات (LDP) ژاپن به رهبری شیگرو ایشیبا، نخست وزیر تازه منصوب شده که سابقه وزارت دفاع را کارنامه دارد، طی روزهای آتی در مورد پیشنهاد مورد حمایت او - ایجاد «ناتوی آسیایی» بحث خواهد کرد. شیگرو ایشیبا در طول مبارزات انتخاباتی خود از تقویت توان دفاعی ژاپن، از جمله ایجاد یک سیستم امنیت جمعی منطقه‌ای، که از آن به عنوان «ناتوی آسیایی» یاد می کند، حمایت جدی کرد.ایشیبا همچنین ایده استقرار موشک‌های هسته‌ای آمریکایی در آسیا را مطرح کرد و در مقاله‌ای که توسط موسسه هادسون، یک اندیشکده مستقر در ایالات متحده منتشر شد، چشم انداز مالکیت مشترک این سلاح‌ها را مطرح کرد.
این پیشنهاد بحث‌هایی را در ژاپن و فراتر از آن برانگیخت و منتقدان درباره پیامدهای آن برای ثبات منطقه ابراز نگرانی کردند، در حالی که حامیان استدلال می‌کنند که چنین اقدامی امنیت جمعی را در مواجهه با تهدیدهای فزاینده کره شمالی و چین افزایش می‌دهد. ایده یک ترتیبات امنیتی جمعی مشابه ناتو در آسیا جدید نیست، اما اخیراً با توجه به اینکه کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی و هند به طور فزاینده‌ای به دنبال همکاری در مسائل دفاعی هستند، مورد توجه قرار گرفته است. این طرح در حالی از سوی کشورهای مذکور بویژه ژاپن با ادعای مقابله با چین و کره شمالی مطرح می‌شود که برآیند‌ها بیانگر دو نکته اساسی در این طراحی است.
نخست آنکه ژاپن که پس از جنگ جهانی دوم به عنوان بازنده جنگ با تحریم‌های نظامی مواجه و امنیت آن نیز به 47 هزار نیروی آمریکایی سپرده شد در سالهای اخیر با برهم خوردن نظم جهانی به دنبال بازگشت به دوران نظامی گری است و برخی قوانین قانون اساسی را نیز تغییر داده است. توکیو جنگ‌های افغانستان و عراق و سپس اوکراین را بهانه کرده تا بار دیگر به احیای نظامی گری جهانی بپردازد و لذا طرح ناتوی آسیایی در این راستا قابل ارزیابی است.
دوم آنکه ژاپن به دنبال تبدیل شدن به بازوی ناتو در شرق آسیاست چنانکه توافقاتی نیز با آن صورت داده و سعی دارد تا در لوای امنیت شرق آسیا و جنگ اوکراین این طراحی را اجرایی سازد.
در اصل ژاپن ابزاری است برای غرب تا بتواند آنچه را که علیه روسیه در اوکراین اجرا کرد در زمین ژاپن علیه چین اجرایی سازد و معادله رقابت تسلیحاتی در شرق را به پا کند تا در نهایت هم بهانه حضوری نظامی اش در منطقه باشد و هم درآمدهای اقتصادی شرقی‌ها را به سمت خرید‌های تسلیحاتی سوق دهد. توکیو اکنون با نام ناتوی آسیایی در حال بحران‌سازی برای اهداف نظامی خویش و ناتو است که می‌تواند تهدیدات امنیتی برای منطقه به همراه داشته باشد.
سید محمد صادق لنکرانی
این پیشنهاد بحث‌هایی را در ژاپن و فراتر از آن برانگیخت و منتقدان درباره پیامدهای آن برای ثبات منطقه ابراز نگرانی کردند، در حالی که حامیان استدلال می‌کنند که چنین اقدامی امنیت جمعی را در مواجهه با تهدیدهای فزاینده کره شمالی و چین افزایش می‌دهد. ایده یک ترتیبات امنیتی جمعی مشابه ناتو در آسیا جدید نیست، اما اخیراً با توجه به اینکه کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی و هند به طور فزاینده‌ای به دنبال همکاری در مسائل دفاعی هستند، مورد توجه قرار گرفته است. این طرح در حالی از سوی کشورهای مذکور بویژه ژاپن با ادعای مقابله با چین و کره شمالی مطرح می‌شود که برآیند‌ها بیانگر دو نکته اساسی در این طراحی است.
نخست آنکه ژاپن که پس از جنگ جهانی دوم به عنوان بازنده جنگ با تحریم‌های نظامی مواجه و امنیت آن نیز به 47 هزار نیروی آمریکایی سپرده شد در سالهای اخیر با برهم خوردن نظم جهانی به دنبال بازگشت به دوران نظامی گری است و برخی قوانین قانون اساسی را نیز تغییر داده است. توکیو جنگ‌های افغانستان و عراق و سپس اوکراین را بهانه کرده تا بار دیگر به احیای نظامی گری جهانی بپردازد و لذا طرح ناتوی آسیایی در این راستا قابل ارزیابی است.
دوم آنکه ژاپن به دنبال تبدیل شدن به بازوی ناتو در شرق آسیاست چنانکه توافقاتی نیز با آن صورت داده و سعی دارد تا در لوای امنیت شرق آسیا و جنگ اوکراین این طراحی را اجرایی سازد.
در اصل ژاپن ابزاری است برای غرب تا بتواند آنچه را که علیه روسیه در اوکراین اجرا کرد در زمین ژاپن علیه چین اجرایی سازد و معادله رقابت تسلیحاتی در شرق را به پا کند تا در نهایت هم بهانه حضوری نظامی اش در منطقه باشد و هم درآمدهای اقتصادی شرقی‌ها را به سمت خرید‌های تسلیحاتی سوق دهد. توکیو اکنون با نام ناتوی آسیایی در حال بحران‌سازی برای اهداف نظامی خویش و ناتو است که می‌تواند تهدیدات امنیتی برای منطقه به همراه داشته باشد.
سید محمد صادق لنکرانی
