هومن سیدی، کارگردان، بازیگر و نویسنده معروف که در سالهای اخیر با آثارش توانسته جایگاه ویژه ای را میان طرفداران سینما و سریال بدست بیاورد، روز گذشته با انتشار پُستی در صفحه شخصی خود در فضای مجازی اعلام کرد که جدیدترین سریال خود را در دست ساخت دارد و احتمالا بزودی و با پایان مراحل فیلمبرداری و تدوین باید شاهد پخش آن در پلتفرم نمایش خانگی فیلمنت باشیم.
بر اساس اعلام هومن سیدی، ظاهرا نام اثر جدیدش «وحشی» خواهد بود و هنوز به شکل رسمی از عوامل و بازیگران سریال رونمایی نشده اما چندی پیش نوید پورفرج با حضور در برنامه «35 میلی‌متری» در گفت وگو با فریدون جیرانی اعلام کرد که در سریال جدید سیدی بازی دارد. علاوه بر پورفرج سریال «وحشی» ستاره‌های مطرح دیگری دارد که اسامی آنها طی روزهای آینده به شکل رسمی اعلام خواهد شد.
هومن سیدی در سالهای اخیر با اینکه آثار کمی را در قامت کارگردان مقابل دوربین برده ولی در همین حضور کم توانسته به شدت تحسین مخاطبان و منتقدان را برانگیزد و به نوعی با عملکرد قابل قبولی که از خود به جای گذاشته، به یکی از کارگردان‌های جوان کشور تبدیل شود که تنها نام او به عنوان کارگردان در هر اثر، حال چه سینمایی و یا سریال، می تواند تعداد مخاطب و یا فروش آن را تضمین کند.
هومن سیدی که به صورت حرفه ای از سال 1383 در فیم «یک تکه نان» مقابل دوربین رفت توانست گام محکمی برای ادامه راهِ سینمایی خود بردارد. سیدی پس از بازی در شش اثر در فاصله سالهای 1383 تا 1386 تصمیم گرفت که علاوه بر بازیگری اینبار نویسندگی و کارگردانی را نیز امتحان کند.
آفریقا به تهیه کنندگی مجید اسماعیلی و مجتبی امینی پس از شش فیلم کوتاه، اولین فیلم بلند او بود که بازی شهاب حسینی و آزاده صمدی و جواد عزتی توانست تا حدودی استعدادهای سیدی در امر نویسندگی و کارگردانی را نیز در میان اهالی سینما نمایان کند. سیدی بلافاصله و با توجه به موفقیت آفریقا و واکنش‌های مثبت مردم سراغ ساخت سینمایی دوم خود رفت و فیلم «سیزده» را مقابل دوربین برد. فیلمی متفاوت از آنچه که در سینمای دهه هشتاد بر روی پرده نقره ای پخش می شد؛ واکنش‌های ضد و نقیضی به همراه داشت. فضای دارکِ جاکم بر تمامِ اثر سیدی، نشان داد که این کارگردان می خواهد در ادامه راهِ نویسندگی و کارگردانی خلافِ جهت آب شنا کند و امضای خاص خودش را داشته باشد.
سیدی در اوایل دهه 90 توانست با بازی در فیلم «خط ویژه» بیش از پیش نام خود رادر میان مردم بر سر زبان‌ها بیندازد. خط ویژه که در آن روزهای پخش به شدت مورد استقبال مردم قرار گرفته بود و در محافل سینمایی و غیرسینمایی بحث داغِ روز بود سکوی پرتابی دوباره برای هومن سیدی شد که این بار بیشتر در قامت یک بازیگر کاربلد و درست و حسابی به چشم بیاید و یکی از سوپراستارهای زمان خود نام بگیرد.
سالهای 91 تا 93 روزهای پر کار سیدی بود و پس از ساخت«سیزده» کمی از کارگردانی و ساخت فاصله گرفت و در 5 فیلم به ایفای نقش پرداخت و الحق و النصاف در این مسیر هم به شدت موفق بود. فیلم بعدی سیدی در سال 1393 کلید خورد. «اعترافات ذهن خطرناک من» فیلمی بود که نویسندگی و کارگردانی و تدوین آن را سیدی به شخصه به عهده گرفت. فیلمی نزدیک به فیلم قبلی و فضایی تاریک و نزدیک به ذهن کارگردان؛ فیلمی که علی رغم زیبایی‌های محتوایی چندان مورد اقبال مردم قرار نگرفت و به همین واسطه خیلی زود از یادها رفت .
نیمرخ‌ها، پل خواب، مادریو اینجا کسی نمی میرد، فیلم‌هایی بود که سیدی تصمیم گرفت بعد از سومین ساخته اش که چندان هم خوشایند نبود، در آنها به ایفای نقش بپردازد. فیلم‌هایی که همگی در زمان اکران و یا پس از آن تقریبا توانستند نمره قبولی را از مخاطبان بگیرند.
«خشم و هیاهو» از آن کارهایی بود که به راحتی نمی شود از کنارش گذشت. شروع دوران اوج نوید محمدزاده و طناز طبابایی مصادف شده بود با بازی در خشم و هیاهوی سیدی ! فیلمی خط شکن و تابو شکن که بسیار مورد توجه قرار گرفت. خشم و هیاهو با فیلمنامه ای منسجم و بازی‌هایی منسجم تر باعث شد که اسم هومن سیدی این بار در قامت کارگردان یک اثر خوش ساخت بیش از پیش مطرح شود و از این جای کار بود که امضای سیدی در کارهایش به امضایی رسمی تبدیل شد و سبک کارهای وی مورد قبلو عوام وخواص سینمایی قرار گرفت.
پس از خشم و هیاهو کمتر کسی فکر میکرد که سیدی دوباره به دنبال بازی در آثار دیگران باشد ولی در همین بحبوحه سیدی بازی در سریال عاشقانه منوچهر‌هادی را پذیرفت . سریالی که فراتر از حد انتظار در آن روزهای ابتدایی اوج شبکه نمایش خانگی دیده شد. با اینکه سریال عاشقانه فیلمنامه آنچنانی نداشت و یا شاید در بعضی قسمت‌ها بسیار ضعیف و دم دستی بود ولی سیدی با بازی ظریف و قابل قبولش توانست در آن روزهای پخش به یکی از ترندهای فضای مجازی تبدیل شود و بسیاری از صفحه‌های اینستاگرامی صرفا بخاطر بازپخش سکانس‌های مربوط به سیدی تشکیل شدند.
در فاصله میان سالهای 94 تا 96 سیدی مانند سالهای قبل از کارگردانی فاصله گرفت و در سریال گلشیفته و فیلم‌های کمدی انسانی، آذر و مصادره نقش‌های متفاوتی را بر عهده گرفت و به زعم بسیاری از سینماگران به خوبی توانست از عهده تغییر کاراکتر‌ها بربیاید و در هر اثر یک روی متفاوت از خود را به نمایش بگذارد.
«مغزهای کوچک زنگ زده» سال 1396 را باید شاهکار سیدی در فیلم سازی دانست . فیلمی که به یکباره توانست در گیشه سروصدای زیادی به پا کند و علاوه بر روایت و خط داستانی منسجم همراه با زیبایی‌های بصری وصف نشدنی و پایانی معرکه، بازیگران نوپای درجه یکی همچون نوید پورفرج را به سینمای ایران معرفی کند.
مغزهای کوچک زنگ زده به یکباره هومن سیدی را از یک کارگردان معمولی به کارگردانی محبوب تبدیل کرد و انتظارات مردم و اهالی سینما را از خود به یکباره چندین پله افزایش داد.
پس از اکران و استقبال از این فیلم، هومن سیدی سنت شکنی نکرد و دوباره پس از ساخت فیلم به خودش استراحت داد و سعی کرد در قامت بازیگر به ادامه کارهای سینمایی اش بپردازد. فیلم سینمایی طلا از آن دست فیلم‌هایی بود که هومن سیدی در آن خوش درخشید و توانست دوباره پس از دو سال غیبت در بازیگری، با فیلمی درست و حسابی دوباره میهمان نگاه مردم بشود.
هومن سیدی پس از کارها در سینماو تلویزیون با توجه به اقتضای زمان و همچنین علم به پیشرفت شبکه‌های نمایش خانگی و صنعت سریال سازی به مانندبسیاری از کارگردان‌های بزرگ سینمایی ایران، تصمیم گرفت در سال 1398 برای یکی از شبکه‌های نمایش خانگی برای اولین بار سریال بسازد. قورباغه سریالی که هنوز پس از گذشت تقریبا پنج سال از اتمام آن طرفداران خاص خود را دارد و عده ای حتی چندین بار به تماشای تکرار آن نشستند. سریالی با بازی نوید محمدزاده که علاوه بر داستان و فیلمنامه بکر و ایده جدید، از لحاظ فیلمبرداری و تدوین انقلابی در صنعت سریال سازی ایران محسوب می شود .
«جنگ جهانی سوم» ششم اثر سینمایی هومن سیدی با بازی بی نقص محسن تنابنده آخرین اثر سینمایی او تا به امروز است. سیدی با ساخت این فیلم نشان داد که در کارگردانی و نویسندگی به پختگی رسیده و می تواند یک تنه فیلمی بسازد که همه را انگشت به دهان بگذارد. بسیاری از مخاطبان سینمایی این فیلم پس از پایان آن به دلیل پایان بندی بی نقص، چندین دقیقه آن را ایستاده تشویق کردند.
حال به همه دلایلی که گفته شد، خبر ساخت سریال جدید هومن سیدی بسیار جذاب است. سریالی که پس از قورباغه و مغزهای کوچک زنگ زده و جنگ جهانی سوم می تواند زیبایی‌های جدیدی را برای علاقمندان به سبک سیدی به همراه داشته باشد.
بر اساس اعلام هومن سیدی، ظاهرا نام اثر جدیدش «وحشی» خواهد بود و هنوز به شکل رسمی از عوامل و بازیگران سریال رونمایی نشده اما چندی پیش نوید پورفرج با حضور در برنامه «35 میلی‌متری» در گفت وگو با فریدون جیرانی اعلام کرد که در سریال جدید سیدی بازی دارد. علاوه بر پورفرج سریال «وحشی» ستاره‌های مطرح دیگری دارد که اسامی آنها طی روزهای آینده به شکل رسمی اعلام خواهد شد.
هومن سیدی در سالهای اخیر با اینکه آثار کمی را در قامت کارگردان مقابل دوربین برده ولی در همین حضور کم توانسته به شدت تحسین مخاطبان و منتقدان را برانگیزد و به نوعی با عملکرد قابل قبولی که از خود به جای گذاشته، به یکی از کارگردان‌های جوان کشور تبدیل شود که تنها نام او به عنوان کارگردان در هر اثر، حال چه سینمایی و یا سریال، می تواند تعداد مخاطب و یا فروش آن را تضمین کند.
هومن سیدی که به صورت حرفه ای از سال 1383 در فیم «یک تکه نان» مقابل دوربین رفت توانست گام محکمی برای ادامه راهِ سینمایی خود بردارد. سیدی پس از بازی در شش اثر در فاصله سالهای 1383 تا 1386 تصمیم گرفت که علاوه بر بازیگری اینبار نویسندگی و کارگردانی را نیز امتحان کند.
آفریقا به تهیه کنندگی مجید اسماعیلی و مجتبی امینی پس از شش فیلم کوتاه، اولین فیلم بلند او بود که بازی شهاب حسینی و آزاده صمدی و جواد عزتی توانست تا حدودی استعدادهای سیدی در امر نویسندگی و کارگردانی را نیز در میان اهالی سینما نمایان کند. سیدی بلافاصله و با توجه به موفقیت آفریقا و واکنش‌های مثبت مردم سراغ ساخت سینمایی دوم خود رفت و فیلم «سیزده» را مقابل دوربین برد. فیلمی متفاوت از آنچه که در سینمای دهه هشتاد بر روی پرده نقره ای پخش می شد؛ واکنش‌های ضد و نقیضی به همراه داشت. فضای دارکِ جاکم بر تمامِ اثر سیدی، نشان داد که این کارگردان می خواهد در ادامه راهِ نویسندگی و کارگردانی خلافِ جهت آب شنا کند و امضای خاص خودش را داشته باشد.
سیدی در اوایل دهه 90 توانست با بازی در فیلم «خط ویژه» بیش از پیش نام خود رادر میان مردم بر سر زبان‌ها بیندازد. خط ویژه که در آن روزهای پخش به شدت مورد استقبال مردم قرار گرفته بود و در محافل سینمایی و غیرسینمایی بحث داغِ روز بود سکوی پرتابی دوباره برای هومن سیدی شد که این بار بیشتر در قامت یک بازیگر کاربلد و درست و حسابی به چشم بیاید و یکی از سوپراستارهای زمان خود نام بگیرد.
سالهای 91 تا 93 روزهای پر کار سیدی بود و پس از ساخت«سیزده» کمی از کارگردانی و ساخت فاصله گرفت و در 5 فیلم به ایفای نقش پرداخت و الحق و النصاف در این مسیر هم به شدت موفق بود. فیلم بعدی سیدی در سال 1393 کلید خورد. «اعترافات ذهن خطرناک من» فیلمی بود که نویسندگی و کارگردانی و تدوین آن را سیدی به شخصه به عهده گرفت. فیلمی نزدیک به فیلم قبلی و فضایی تاریک و نزدیک به ذهن کارگردان؛ فیلمی که علی رغم زیبایی‌های محتوایی چندان مورد اقبال مردم قرار نگرفت و به همین واسطه خیلی زود از یادها رفت .
نیمرخ‌ها، پل خواب، مادریو اینجا کسی نمی میرد، فیلم‌هایی بود که سیدی تصمیم گرفت بعد از سومین ساخته اش که چندان هم خوشایند نبود، در آنها به ایفای نقش بپردازد. فیلم‌هایی که همگی در زمان اکران و یا پس از آن تقریبا توانستند نمره قبولی را از مخاطبان بگیرند.
«خشم و هیاهو» از آن کارهایی بود که به راحتی نمی شود از کنارش گذشت. شروع دوران اوج نوید محمدزاده و طناز طبابایی مصادف شده بود با بازی در خشم و هیاهوی سیدی ! فیلمی خط شکن و تابو شکن که بسیار مورد توجه قرار گرفت. خشم و هیاهو با فیلمنامه ای منسجم و بازی‌هایی منسجم تر باعث شد که اسم هومن سیدی این بار در قامت کارگردان یک اثر خوش ساخت بیش از پیش مطرح شود و از این جای کار بود که امضای سیدی در کارهایش به امضایی رسمی تبدیل شد و سبک کارهای وی مورد قبلو عوام وخواص سینمایی قرار گرفت.
پس از خشم و هیاهو کمتر کسی فکر میکرد که سیدی دوباره به دنبال بازی در آثار دیگران باشد ولی در همین بحبوحه سیدی بازی در سریال عاشقانه منوچهر‌هادی را پذیرفت . سریالی که فراتر از حد انتظار در آن روزهای ابتدایی اوج شبکه نمایش خانگی دیده شد. با اینکه سریال عاشقانه فیلمنامه آنچنانی نداشت و یا شاید در بعضی قسمت‌ها بسیار ضعیف و دم دستی بود ولی سیدی با بازی ظریف و قابل قبولش توانست در آن روزهای پخش به یکی از ترندهای فضای مجازی تبدیل شود و بسیاری از صفحه‌های اینستاگرامی صرفا بخاطر بازپخش سکانس‌های مربوط به سیدی تشکیل شدند.
در فاصله میان سالهای 94 تا 96 سیدی مانند سالهای قبل از کارگردانی فاصله گرفت و در سریال گلشیفته و فیلم‌های کمدی انسانی، آذر و مصادره نقش‌های متفاوتی را بر عهده گرفت و به زعم بسیاری از سینماگران به خوبی توانست از عهده تغییر کاراکتر‌ها بربیاید و در هر اثر یک روی متفاوت از خود را به نمایش بگذارد.
«مغزهای کوچک زنگ زده» سال 1396 را باید شاهکار سیدی در فیلم سازی دانست . فیلمی که به یکباره توانست در گیشه سروصدای زیادی به پا کند و علاوه بر روایت و خط داستانی منسجم همراه با زیبایی‌های بصری وصف نشدنی و پایانی معرکه، بازیگران نوپای درجه یکی همچون نوید پورفرج را به سینمای ایران معرفی کند.
مغزهای کوچک زنگ زده به یکباره هومن سیدی را از یک کارگردان معمولی به کارگردانی محبوب تبدیل کرد و انتظارات مردم و اهالی سینما را از خود به یکباره چندین پله افزایش داد.
پس از اکران و استقبال از این فیلم، هومن سیدی سنت شکنی نکرد و دوباره پس از ساخت فیلم به خودش استراحت داد و سعی کرد در قامت بازیگر به ادامه کارهای سینمایی اش بپردازد. فیلم سینمایی طلا از آن دست فیلم‌هایی بود که هومن سیدی در آن خوش درخشید و توانست دوباره پس از دو سال غیبت در بازیگری، با فیلمی درست و حسابی دوباره میهمان نگاه مردم بشود.
هومن سیدی پس از کارها در سینماو تلویزیون با توجه به اقتضای زمان و همچنین علم به پیشرفت شبکه‌های نمایش خانگی و صنعت سریال سازی به مانندبسیاری از کارگردان‌های بزرگ سینمایی ایران، تصمیم گرفت در سال 1398 برای یکی از شبکه‌های نمایش خانگی برای اولین بار سریال بسازد. قورباغه سریالی که هنوز پس از گذشت تقریبا پنج سال از اتمام آن طرفداران خاص خود را دارد و عده ای حتی چندین بار به تماشای تکرار آن نشستند. سریالی با بازی نوید محمدزاده که علاوه بر داستان و فیلمنامه بکر و ایده جدید، از لحاظ فیلمبرداری و تدوین انقلابی در صنعت سریال سازی ایران محسوب می شود .
«جنگ جهانی سوم» ششم اثر سینمایی هومن سیدی با بازی بی نقص محسن تنابنده آخرین اثر سینمایی او تا به امروز است. سیدی با ساخت این فیلم نشان داد که در کارگردانی و نویسندگی به پختگی رسیده و می تواند یک تنه فیلمی بسازد که همه را انگشت به دهان بگذارد. بسیاری از مخاطبان سینمایی این فیلم پس از پایان آن به دلیل پایان بندی بی نقص، چندین دقیقه آن را ایستاده تشویق کردند.
حال به همه دلایلی که گفته شد، خبر ساخت سریال جدید هومن سیدی بسیار جذاب است. سریالی که پس از قورباغه و مغزهای کوچک زنگ زده و جنگ جهانی سوم می تواند زیبایی‌های جدیدی را برای علاقمندان به سبک سیدی به همراه داشته باشد.
علی کلانتری
