سینما به عنوان یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین رسانه‌ها در دنیای امروز، نقش بسزایی در فرهنگ‌سازی و ارتقاء سطح آگاهی جامعه ایفا می‌کند. در تهران، پایتخت فرهنگی ایران، با وجود تنوع و غنای فرهنگی، تمرکز بالای مخاطبان بر روی چند پردیس سینمایی مشهور، باعث شده است که سالن‌های سینما در نقاط مختلف شهر با چالش‌های جدی روبه‌رو شوند. این وضعیت نه تنها به ورشکستگی سینماهای محلی منجر می‌شود، بلکه تنوع فرهنگی و هنری را نیز در معرض خطر قرار می‌دهد. لذا توجه به همه سالن‌های سینما در تهران و تمرکززدایی از برخی پردیس‌های سینمایی امری ضروری است.
در حال حاضر، بیشتر مردم برای دیدن فیلم‌ها به پردیس‌های معروفی چون «کوروش»، «ایرانمال» و «لوتوس» مراجعه می‌کنند. این پردیس‌ها با امکانات مدرن و تجهیزات پیشرفته، فضای دلنشینی برای تماشای فیلم فراهم کرده‌اند. اما این تمرکز بر روی چند پردیس، به تدریج باعث کاهش رونق سینماهای محلی شده و بسیاری از آن‌ها را به مرز ورشکستگی کشانده است. این وضعیت نه تنها به ضرر سینماگران و صاحبان سالن‌هاست، بلکه به نفع مخاطبان نیز نیست؛ زیرا تنوع فیلم‌ها و تجربه‌های سینمایی را محدود می‌کند.
برای حل این معضل، لازم است که تقسیم سانس‌ها به صورت عادلانه در تمامی سینماهای سطح پایتخت انجام شود. این کار می‌تواند با همکاری سازمان‌ها و نهادهای مربوطه انجام گیرد تا هر سینما بتواند سهم عادلانه‌ای از نمایش فیلم‌ها داشته باشد. این اقدام نه تنها به رونق سینماهای محلی کمک خواهد کرد، بلکه باعث افزایش رقابت میان سالن‌ها خواهد شد که نتیجه آن ارائه خدمات بهتر و جلب رضایت بیشتر مخاطبان است. علاوه بر این، تجهیز سالن‌های سینما به فناوری‌های روز و مدرن نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. سینماهای دولتی و خصوصی باید به روزرسانی تجهیزات خود توجه ویژه‌ای داشته باشند. استفاده از سیستم‌های صوتی و تصویری پیشرفته، صندلی‌های راحت و فضای داخلی جذاب، می‌تواند تجربه تماشای فیلم را برای مخاطبان لذت‌بخش‌تر کند. همچنین، ایجاد امکانات رفاهی مانند کافی‌شاپ‌ها، رستوران‌ها و فضاهای تفریحی در کنار سالن‌های سینما می‌تواند جذابیت بیشتری برای مخاطبان ایجاد کند.
در کنار این موضوعات، باید تمهیداتی برای ایجاد سالن‌های سینما در شهرستان‌ها نیز اندیشیده شود. در حال حاضر، بسیاری از شهرستان‌های کشور فاقد سالن‌های سینما هستند یا تنها یک سالن قدیمی دارند که قادر به نمایش فیلم‌های روز نیست. ایجاد حداقل یک سالن سینما در هر شهرستان می‌تواند به گسترش فرهنگ سینما و ارتقاء سطح آگاهی عمومی کمک کند. این اقدام همچنین می‌تواند به رونق اقتصادی شهرستان‌ها کمک کرده و فرصت‌های شغلی جدیدی ایجاد کند.
همین هفته پیش بود که اکران فیلم «زودپز» به کارگردانی رامبد جوان در ایلام حواشی فراوانی را به همراه داشت و عده بسیار زیادی از مردم محترم این خطه از کشورمان در فضای مجازی نسبت به نبود امکانات زیر ساختی برای تماشای فیلم و همچنین عدم وجود سالن سینما اعتراض داشتند و اعتقاد داشتند که مسئولین سینمایی در این امر بسیار کوتاهی کرده اند.
وجود سالن های متعدد سینما و اکران فیلم های روز در سینماهای شهرستان ها، کمترین توقعی است که عزیزان هموطن ساکن در مناطق محروم می توانند از مسئولان سینمایی داشته باشند. سینما صرفا برای پایتخت و شهرهای بزرگ نیست و شهرهای کوچک تر نیز چه بسا از همشهریان تهرانی فیلم بین تر باشند ولی به دلیل فقدان سالن های سینما باید ماه ها و شاید سال ها منتظر بمانند تا فیلم مورد علاقه خود را پس از اکران عمومی در پلتفرم‌های اینترنتی تماشا کنند.
به طور کلی، توجه به تمامی سالن‌های سینما در تهران و تمرکززدایی از پردیس‌های معروف، نیازمند همکاری مشترک میان دولت، بخش خصوصی و نهادهای فرهنگی است. با اجرای برنامه‌هایی برای تجهیز سالن‌ها، تقسیم عادلانه سانس‌ها و گسترش سینماها در شهرستان‌ها، می‌توانیم آینده‌ای روشن‌تر برای صنعت سینمای کشور رقم بزنیم. این اقدامات نه تنها به نفع سینماگران و صاحبان سالن‌ها خواهد بود، بلکه تجربه‌ای لذت‌بخش‌تر را برای مخاطبان فراهم خواهد کرد و فرهنگ سینما را در جامعه تقویت خواهد نمود.
در نهایت، باید یادآور شد که سینما فراتر از یک سرگرمی صرف است؛ این رسانه قدرت تأثیرگذاری بر افکار عمومی، فرهنگ‌سازی و شکل‌دهی به هویت ملی را دارد. بنابراین، توجه به تمامی جنبه‌های صنعت سینما و تلاش برای ارتقای آن باید در اولویت قرار گیرد تا بتوانیم از ظرفیت‌های بالقوه این هنر بهره‌برداری کنیم و آینده‌ای روشن‌تر برای آن رقم بزنیم.
در حال حاضر، بیشتر مردم برای دیدن فیلم‌ها به پردیس‌های معروفی چون «کوروش»، «ایرانمال» و «لوتوس» مراجعه می‌کنند. این پردیس‌ها با امکانات مدرن و تجهیزات پیشرفته، فضای دلنشینی برای تماشای فیلم فراهم کرده‌اند. اما این تمرکز بر روی چند پردیس، به تدریج باعث کاهش رونق سینماهای محلی شده و بسیاری از آن‌ها را به مرز ورشکستگی کشانده است. این وضعیت نه تنها به ضرر سینماگران و صاحبان سالن‌هاست، بلکه به نفع مخاطبان نیز نیست؛ زیرا تنوع فیلم‌ها و تجربه‌های سینمایی را محدود می‌کند.
برای حل این معضل، لازم است که تقسیم سانس‌ها به صورت عادلانه در تمامی سینماهای سطح پایتخت انجام شود. این کار می‌تواند با همکاری سازمان‌ها و نهادهای مربوطه انجام گیرد تا هر سینما بتواند سهم عادلانه‌ای از نمایش فیلم‌ها داشته باشد. این اقدام نه تنها به رونق سینماهای محلی کمک خواهد کرد، بلکه باعث افزایش رقابت میان سالن‌ها خواهد شد که نتیجه آن ارائه خدمات بهتر و جلب رضایت بیشتر مخاطبان است. علاوه بر این، تجهیز سالن‌های سینما به فناوری‌های روز و مدرن نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. سینماهای دولتی و خصوصی باید به روزرسانی تجهیزات خود توجه ویژه‌ای داشته باشند. استفاده از سیستم‌های صوتی و تصویری پیشرفته، صندلی‌های راحت و فضای داخلی جذاب، می‌تواند تجربه تماشای فیلم را برای مخاطبان لذت‌بخش‌تر کند. همچنین، ایجاد امکانات رفاهی مانند کافی‌شاپ‌ها، رستوران‌ها و فضاهای تفریحی در کنار سالن‌های سینما می‌تواند جذابیت بیشتری برای مخاطبان ایجاد کند.
در کنار این موضوعات، باید تمهیداتی برای ایجاد سالن‌های سینما در شهرستان‌ها نیز اندیشیده شود. در حال حاضر، بسیاری از شهرستان‌های کشور فاقد سالن‌های سینما هستند یا تنها یک سالن قدیمی دارند که قادر به نمایش فیلم‌های روز نیست. ایجاد حداقل یک سالن سینما در هر شهرستان می‌تواند به گسترش فرهنگ سینما و ارتقاء سطح آگاهی عمومی کمک کند. این اقدام همچنین می‌تواند به رونق اقتصادی شهرستان‌ها کمک کرده و فرصت‌های شغلی جدیدی ایجاد کند.
همین هفته پیش بود که اکران فیلم «زودپز» به کارگردانی رامبد جوان در ایلام حواشی فراوانی را به همراه داشت و عده بسیار زیادی از مردم محترم این خطه از کشورمان در فضای مجازی نسبت به نبود امکانات زیر ساختی برای تماشای فیلم و همچنین عدم وجود سالن سینما اعتراض داشتند و اعتقاد داشتند که مسئولین سینمایی در این امر بسیار کوتاهی کرده اند.
وجود سالن های متعدد سینما و اکران فیلم های روز در سینماهای شهرستان ها، کمترین توقعی است که عزیزان هموطن ساکن در مناطق محروم می توانند از مسئولان سینمایی داشته باشند. سینما صرفا برای پایتخت و شهرهای بزرگ نیست و شهرهای کوچک تر نیز چه بسا از همشهریان تهرانی فیلم بین تر باشند ولی به دلیل فقدان سالن های سینما باید ماه ها و شاید سال ها منتظر بمانند تا فیلم مورد علاقه خود را پس از اکران عمومی در پلتفرم‌های اینترنتی تماشا کنند.
به طور کلی، توجه به تمامی سالن‌های سینما در تهران و تمرکززدایی از پردیس‌های معروف، نیازمند همکاری مشترک میان دولت، بخش خصوصی و نهادهای فرهنگی است. با اجرای برنامه‌هایی برای تجهیز سالن‌ها، تقسیم عادلانه سانس‌ها و گسترش سینماها در شهرستان‌ها، می‌توانیم آینده‌ای روشن‌تر برای صنعت سینمای کشور رقم بزنیم. این اقدامات نه تنها به نفع سینماگران و صاحبان سالن‌ها خواهد بود، بلکه تجربه‌ای لذت‌بخش‌تر را برای مخاطبان فراهم خواهد کرد و فرهنگ سینما را در جامعه تقویت خواهد نمود.
در نهایت، باید یادآور شد که سینما فراتر از یک سرگرمی صرف است؛ این رسانه قدرت تأثیرگذاری بر افکار عمومی، فرهنگ‌سازی و شکل‌دهی به هویت ملی را دارد. بنابراین، توجه به تمامی جنبه‌های صنعت سینما و تلاش برای ارتقای آن باید در اولویت قرار گیرد تا بتوانیم از ظرفیت‌های بالقوه این هنر بهره‌برداری کنیم و آینده‌ای روشن‌تر برای آن رقم بزنیم.
علی کلانتری
