یکی از محورهای اصلی صنعت در عرصه جهانی را حوزه خودرو و حواشی پیرامون آن تشکیل می‌دهد بگونه‌ای که امروز کشورها صنعت خودرو را نه یک صنعت داخلی بلکه مولفه‌ای برای نقش آفرینی جهانی می‌دانند و لذا برند شدن را از اولویت‌های خود قرار می‌دهند. صنعت خودرو نیز در ایران چند دهه سابقه دارد و فراز و نشیب‌های بسیاری را سپری کرده است. در جدیدترین موضع‌گیری در این زمینه وزیر صمت از تولید یک و نیم میلیون خودرو تا پایان امسال خبر داد.علی آبادی وزیر صمت در افتتاحیه نوزدهمین نمایشگاه قطعات و لوازم خودرو گفت: ما باید ایران را صنعتی کنیم و کشور ما پتانسیل‌های زیادی در این زمینه دارد. وزیر صمت گفت: بیش از یک و نیم میلیون خودرو تا پایان سال تولید خواهد شد.
این سخنان امید بخش در باب صنعت خودرو در حالی مطرح می شود که چند سوال اساسی همچنان بی پاسخ مانده است. نخست آنکه بر اساس آمار تراز نیاز خودرویی کشور بیش از دو میلیون خودرو است که موجب شده تا بعضا به بهانه کمبود افزایش قیمت‌ها رقم زده شود.
سوال آن است که این کسری چگونه جبران می شود؟ آیا همچنان رویه قطره چکانی واردات ادامه می‌یابد که زمینه ساز افزایش قیمت‌ها و ورود خودرهای خاص برای افرادی به اصطلاح لاکچری سوار می شود و یا اینکه رویه اسان سازی واردات آن هم برای خودروهای ارزان قیمت در پیش گرفته می شود؟
دوم آنکه در حالی مسئولان از خودروساز گرفته تا دستگاه‌های نظارتی و وزارت صمت از افزایش تولید می گویند که همچنان یک ابهام باقی است و آن اینکه بالاخره وضعیت کیفیت به کجا خواهد انجامید؟ روند کاری صنایع خودروساز نشان می‌دهد که عملا تولید بالا بهانه‌ای شده است برای حفظ کیفیت پایین خودروها بویژه اینکه قطعه سازان نیز عملا به بهانه زیان انباشته رسما از بهبود کیفیت خودداری می‌کنند؟
امروز درد اصلی صنعت خودروسازی کشور را نه ابتدا تیراژ بلکه کیفیت خودروها تشکیل می‌دهد که در نتیجه از یک سو هزینه‌های مصرف کننده را بالا برده است و از سوی دیگر مانع از ورود ایران به بازار جهانی خودرو شده است. آنچه در این میان باید مورد توجه قرار گیرد تمرکز بیشتر بر عملکرد قطعه سازان است تا خودروسازان. به عنوان مثال عنوان شده است که 31 خرداد آخرین روز تولید پژو پارس خواهد بود و به دلیل نداشتن استانداردها از رده تولید خارج می شود. هر چند این اقدام گامی مثبت برای ورود به تولید محصولات جدید است اما حقیقت آن است که میزان قابل توجهی پژو پارس در خیابان‌ها در حال تردد است و تا سالها نیز ادامه دارد حال آنکه قطعه و لوازم یدکی از نیازهای این خودروهاست. با توجه به اینکه مشکل اصلی تولید قطعه سازی معیوب و بی کیفیت است، وزارت صمت و سازمان استاندارد برنامه ای مدون برای نظارت بر تولید لوازم یدکی و قطعات این محصول از رده خارج شده تدوین نماید تا حداقل پژو پارس‌های موجود در بازار تبدیل به یک فاجعه نشوند.
حقیقت آن است که خودرو بر اساس قطعه‌های آن شکل می گیرد و کیفیت و میزان تولید نیز به قطعه وابسته است لذا اگر قرار است افزایش تولید و یا بهبود کیفیتی صوت گیرد باید از مبدا یعنی از قطعه سازی نظارت‌ها آغاز گردد تا زمانی که قطعه ساز مسئولیت پذیر نشود و همچنان مدعی کیفیت پایین تولید به دلیل زیان انباشته باشد وضعیت صنعت خودروی کشور همان راه نابسامان و جاده خاکی گذشته را خواهد پیمود.
این سخنان امید بخش در باب صنعت خودرو در حالی مطرح می شود که چند سوال اساسی همچنان بی پاسخ مانده است. نخست آنکه بر اساس آمار تراز نیاز خودرویی کشور بیش از دو میلیون خودرو است که موجب شده تا بعضا به بهانه کمبود افزایش قیمت‌ها رقم زده شود.
سوال آن است که این کسری چگونه جبران می شود؟ آیا همچنان رویه قطره چکانی واردات ادامه می‌یابد که زمینه ساز افزایش قیمت‌ها و ورود خودرهای خاص برای افرادی به اصطلاح لاکچری سوار می شود و یا اینکه رویه اسان سازی واردات آن هم برای خودروهای ارزان قیمت در پیش گرفته می شود؟
دوم آنکه در حالی مسئولان از خودروساز گرفته تا دستگاه‌های نظارتی و وزارت صمت از افزایش تولید می گویند که همچنان یک ابهام باقی است و آن اینکه بالاخره وضعیت کیفیت به کجا خواهد انجامید؟ روند کاری صنایع خودروساز نشان می‌دهد که عملا تولید بالا بهانه‌ای شده است برای حفظ کیفیت پایین خودروها بویژه اینکه قطعه سازان نیز عملا به بهانه زیان انباشته رسما از بهبود کیفیت خودداری می‌کنند؟
امروز درد اصلی صنعت خودروسازی کشور را نه ابتدا تیراژ بلکه کیفیت خودروها تشکیل می‌دهد که در نتیجه از یک سو هزینه‌های مصرف کننده را بالا برده است و از سوی دیگر مانع از ورود ایران به بازار جهانی خودرو شده است. آنچه در این میان باید مورد توجه قرار گیرد تمرکز بیشتر بر عملکرد قطعه سازان است تا خودروسازان. به عنوان مثال عنوان شده است که 31 خرداد آخرین روز تولید پژو پارس خواهد بود و به دلیل نداشتن استانداردها از رده تولید خارج می شود. هر چند این اقدام گامی مثبت برای ورود به تولید محصولات جدید است اما حقیقت آن است که میزان قابل توجهی پژو پارس در خیابان‌ها در حال تردد است و تا سالها نیز ادامه دارد حال آنکه قطعه و لوازم یدکی از نیازهای این خودروهاست. با توجه به اینکه مشکل اصلی تولید قطعه سازی معیوب و بی کیفیت است، وزارت صمت و سازمان استاندارد برنامه ای مدون برای نظارت بر تولید لوازم یدکی و قطعات این محصول از رده خارج شده تدوین نماید تا حداقل پژو پارس‌های موجود در بازار تبدیل به یک فاجعه نشوند.
حقیقت آن است که خودرو بر اساس قطعه‌های آن شکل می گیرد و کیفیت و میزان تولید نیز به قطعه وابسته است لذا اگر قرار است افزایش تولید و یا بهبود کیفیتی صوت گیرد باید از مبدا یعنی از قطعه سازی نظارت‌ها آغاز گردد تا زمانی که قطعه ساز مسئولیت پذیر نشود و همچنان مدعی کیفیت پایین تولید به دلیل زیان انباشته باشد وضعیت صنعت خودروی کشور همان راه نابسامان و جاده خاکی گذشته را خواهد پیمود.
سارا علیاری
