شاید فکر کنید که طی یکی دو انتخابات گذشته پروژه نامزدهای پوششی کلید خورده و این لغات به ادبیات سیاسی کشور افزوده شده و الان به زاکانی، قاضی زاده، جلیلی و پورمحمدی پوششی می گویند؟ اما نه سخت در اشتباهید!
مبدع، مبتکر و سازنده نامزد پوششی برای انتخابات ریاست جمهوری در کشور کسی نیست جز مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی.
برای اثبات و مستند بودن این ادعا به کتاب خاطرات ایشان مراجعه کردم و نقل قول‌های زیر از این کتاب‌ها استخراج شده است.
الف)- مرحوم هاشمی در خاطرات سه شنبه مورخ ۱۴خرداد۱۳۷۲می‌نویسد؛ «با آقای عبدالله جاسبی، رئیس دانشگاه آزاد صحبت شد که در انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود تا صحنه بی‌رقیب نباشد.»
ب) - مرحوم هاشمی در خاطرات جمعه ۲۱خرداد ۱۳۷۲مجدداً نوشته است؛ «این بار برای گرمترشدن انتخابات، به دست خودمان رقیب درست کردیم، به نظر می‌رسد تعدادی از آراء من از دست می‌رود، گرچه متحمل است برای جو رقابت، رأی دهنده بیشتری داشته باشیم.»
پس درمی‌یابید نامزدهای پوششی در دهه ۸۰،۹۰ و۱۴۰۰درست نشده‌اند بلکه سبقه آن به اوایل دهه ۷۰ می‌رسد که آقای هاشمی رفسنجانی، «اتوریته» مهم و بسیط‌الیدی در کشور داشته است.
بگذریم و می‌رسیم به نامزدهای پوششی که اسامی‌شان برایمان خیلی آشناست و در چند انتخابات گذشته و حال ید طولایی داشته‌اند و برخی از آنها اکنون در رقابت حضور دارند؛ «سعید جلیلی، قاضی زاده هاشمی، علیرضا زاکانی» نام‌هایی که در انتخابات گذشته برای گرم‌کردن فضای انتخابات ثبت نام کردند و سپس کنار کشیدند. اما کارگردانان پشت پرده این «پوششی‌ها» نمی‌دانند که اینگونه چیدمان برای انتخابات ریاست جمهوری چه آثار و آسیب‌های جبران ناشدنی برای اصولگرایان و اصلاح طلبان دارد؟ به‌خصوص برای اصولگرایان که همواره در هر انتخابات یک یا دو کاندیدای پوششی را روانه صحنه کرده‌اند!
۱-با ورود نامزدهای پوششی، عملاً و علناً طرفداران آنها دچار چنددستگی و تفرقه می‌شوند.
۲-هواداران نامزدهای پوششی تاجایی که می‌توانند برای نامزد خود فعالیت تبلیغاتی می‌کنند ولی متوجه نیستند که قرار است به نفع نامزد دیگر کنار بکشد!
۳-حضور نامزدهای پوششی که خودشان را هم پیروز می‌پندازند، در ایام تبلیغات انتخابات برای «هیچ و پوچ» هزینه‌های سرسام آور، نجومی و گزاف روی دست هواداران و بیت المال می‌گذارند که نشانه اسراف، حیف و میل است و دست آخر هم نتیجه خاصی ندارد.
۴-مهمتر از همه، نامزدهای پوششی فضای اخلاقی انتخابات را متشنج کرده و بازار«وعده‌های بی‌ربط، بی اساس، شایعه و...» را رونق می‌دهند که در دراز مدت باعث سلب اعتماد افکار عمومی به نظام سیاسی و حاکمیت می‌شود.
ای کاش روزی برسد دست‌اندرکاران جناح های سیاسی کشور به یک رشد عقلی و بلوغ سیاسی برسند که از همان آغاز انتخابات به‌جای وارد کردن «نامزدهای پوششی» از هرجناح یک فرد قدرتمند از همه نظر را به عرصه رقابت‌ها بیاورند تا سمت و سوی انتخابات ریاست جمهوری به گونه دیگری رقم بخورد. لااقل از کشورهای پیشرفته یاد بگیرید که چه می‌کنند نه اینکه هر چهار سال یکدفعه باز هم «چرخ» را اختراع کنید!
مبدع، مبتکر و سازنده نامزد پوششی برای انتخابات ریاست جمهوری در کشور کسی نیست جز مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی.
برای اثبات و مستند بودن این ادعا به کتاب خاطرات ایشان مراجعه کردم و نقل قول‌های زیر از این کتاب‌ها استخراج شده است.
الف)- مرحوم هاشمی در خاطرات سه شنبه مورخ ۱۴خرداد۱۳۷۲می‌نویسد؛ «با آقای عبدالله جاسبی، رئیس دانشگاه آزاد صحبت شد که در انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود تا صحنه بی‌رقیب نباشد.»
ب) - مرحوم هاشمی در خاطرات جمعه ۲۱خرداد ۱۳۷۲مجدداً نوشته است؛ «این بار برای گرمترشدن انتخابات، به دست خودمان رقیب درست کردیم، به نظر می‌رسد تعدادی از آراء من از دست می‌رود، گرچه متحمل است برای جو رقابت، رأی دهنده بیشتری داشته باشیم.»
پس درمی‌یابید نامزدهای پوششی در دهه ۸۰،۹۰ و۱۴۰۰درست نشده‌اند بلکه سبقه آن به اوایل دهه ۷۰ می‌رسد که آقای هاشمی رفسنجانی، «اتوریته» مهم و بسیط‌الیدی در کشور داشته است.
بگذریم و می‌رسیم به نامزدهای پوششی که اسامی‌شان برایمان خیلی آشناست و در چند انتخابات گذشته و حال ید طولایی داشته‌اند و برخی از آنها اکنون در رقابت حضور دارند؛ «سعید جلیلی، قاضی زاده هاشمی، علیرضا زاکانی» نام‌هایی که در انتخابات گذشته برای گرم‌کردن فضای انتخابات ثبت نام کردند و سپس کنار کشیدند. اما کارگردانان پشت پرده این «پوششی‌ها» نمی‌دانند که اینگونه چیدمان برای انتخابات ریاست جمهوری چه آثار و آسیب‌های جبران ناشدنی برای اصولگرایان و اصلاح طلبان دارد؟ به‌خصوص برای اصولگرایان که همواره در هر انتخابات یک یا دو کاندیدای پوششی را روانه صحنه کرده‌اند!
۱-با ورود نامزدهای پوششی، عملاً و علناً طرفداران آنها دچار چنددستگی و تفرقه می‌شوند.
۲-هواداران نامزدهای پوششی تاجایی که می‌توانند برای نامزد خود فعالیت تبلیغاتی می‌کنند ولی متوجه نیستند که قرار است به نفع نامزد دیگر کنار بکشد!
۳-حضور نامزدهای پوششی که خودشان را هم پیروز می‌پندازند، در ایام تبلیغات انتخابات برای «هیچ و پوچ» هزینه‌های سرسام آور، نجومی و گزاف روی دست هواداران و بیت المال می‌گذارند که نشانه اسراف، حیف و میل است و دست آخر هم نتیجه خاصی ندارد.
۴-مهمتر از همه، نامزدهای پوششی فضای اخلاقی انتخابات را متشنج کرده و بازار«وعده‌های بی‌ربط، بی اساس، شایعه و...» را رونق می‌دهند که در دراز مدت باعث سلب اعتماد افکار عمومی به نظام سیاسی و حاکمیت می‌شود.
ای کاش روزی برسد دست‌اندرکاران جناح های سیاسی کشور به یک رشد عقلی و بلوغ سیاسی برسند که از همان آغاز انتخابات به‌جای وارد کردن «نامزدهای پوششی» از هرجناح یک فرد قدرتمند از همه نظر را به عرصه رقابت‌ها بیاورند تا سمت و سوی انتخابات ریاست جمهوری به گونه دیگری رقم بخورد. لااقل از کشورهای پیشرفته یاد بگیرید که چه می‌کنند نه اینکه هر چهار سال یکدفعه باز هم «چرخ» را اختراع کنید!
فرهاد خادمی
