با اعلام نتایج انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری و انتخاب دکتر مسعود پزشکیان با ۱۶ میلیون و ۳۸۴ هزار و ۴۰۳ رای، قطعا مناصب و پست‌های زیادی در بدو تشکیل دولت او جابجا خواهد شد و همین امر می‌تواند در ادامه، بر فعالیت‌ها و جشنواره های فرهنگی هنری سال جاری تاثیر منفی فراوانی بگذارد.
در تقویم سینمایی کشورمان رویدادهایی مانند: جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان، جشنواره فیلم کوتاه تهران و جشنواره فیلم فجر وجود دارد که مسئولیت دبیری آن به ترتیب به عهده مجید زین العابدین، مهدی آذرپندار و محمد خزاعی گذاشته شده است.
این سه رویداد از برنامه‌های مهم فرهنگی هنری کشور است که در سه سال اخیر به واسطه رویکرد سیاسی ـ جناحی حاکم بر روند برگزاری آن‌ها با انتقاد و قهر اهالی سینما مواجه شده است.
بدیهی است با حضور دولت جدید و ادعای تغییرات گسترده و ساختاری حتی در سینمای کشور، این سه نفر در ادامه و با آغاز به کار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جدید به احتمال زیاد نمی توانند برگزار کننده این رویدادها باشند. پس انتظار می‌رود در فرصت باقی مانده تا تشکیل دولت و جایگزینی افراد، به کشیدن نقشه راه و همچنین ایجاد بسترهایی برای برگزاری بهتر این رویدادها، در آبروداری دولت فعلی در حوزه سینما کوشا باشند.
سینمای کشور در چند سال اخیر دستخوش تغییراتی شده که با توجه به آثار مخرب آن بر روی خروجی کارها و خالی بودن کنداکتور سینما و حتی تلویزیون از آثار قابل توجه و فاخر، لزوم رسیدگی به آن و حتی جایگزینی مدیران رده بالاتر در بدنه سینما، بیش از پیش احساس می‌شود.
از آنجایی که هر چهار سال یکبار با برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، رئیس جمهور جدیدی با تفکرات متفاوت سکاندار دولت خواهد شد و اقدام به تزریق تفکرات خود به سازمان‌ها و ادارات وابسته خواهد کرد، سینما نیز از این جابجایی ها و تغییرات مصون نمانده و در هر دوره با تغییرات گسترده‌ای که در بدنه اداری و اجرایی داشته، شاهد تغییراتی حال چه در جهت مثبت و یا در جهت منفی بوده است .
دولت اصلاحات و یا اصولگرا هرکدام برای سینمای کشور با دیدگاه‌های متفاوت فرهنگی خود هزینه‌هایی را تراشیده‌اند و قطعا این هزینه تراشی‌ها در دولت آینده نیز انکار ناپذیر است ولی در برخی دولت ها، رشد سینمای کشور و اعتلای آن چه در سطح داخلی و چه در بخش بین الملل بیش از سایر دولت ها به چشم آمده است .
در این که سینمای کشور یکی از روش‌های کسب درآمد و همچنین ویترین فرهنگی است، شکی وجود ندارد ولی برخی با سوء استفاده از این زمینه و ایجاد محدودیت های نابجا در آن در طول دولت های گذشته قصد داشتند با حصارکشی و خصوصی جلوه دادن این فضا ، سینما را فقط روشی برای کسب درآمد اشخاص جلوه بدهند و نگذارند که برخی با فعالیت در آن علاوه بر بالا بردن پرچم ایران، در مجامع خارجی نیز خودی نشان بدهند.
بحث و اختلاف نظر در سینمای ایران در طول دوران ظهور آن چه قبل و چه پس از انقلاب فراوان بوده و هست.
از آنجایی که قشر سینماگران بنا به ذات هنر و فعالیت در آن، خود را صاحب نظر می‌دانند، همواره اختلاف‌های فراوانی با صاحبان سینما و مسئولین ذی ربط داشته‌اند و همین امر در طولانی مدت باعث فرسایشی شدن این رابطه و شاید عزل و نصب های فراوان در این حوزه و حتی قهر برخی سینماگران به نام از بازی و یا ساخت اثری برای ایران بوده است.
آثار قهر و آشتی های فراوان و تغییرات عجیب و غریب و انتصابات عجیب تر در حوزه سینما به وضوح در هر دهه مشهود است. نزول کیفیت ، آثار کیلویی، کاهش مخاطبان سینما ، بالا رفتن سطح نارضایتی و تک ژانر شدن سینمای ایران همه از نشانه هایی است که اثبات می کند این تغییرات هیچ گاه کارساز نبوده و همیشه یک قدم سینمای ایران را به سمت عقب هدایت کرده است.
حال از قدیم گفته اند که آدمی به امید زنده است؛ دولت مسعود پزشکیان به زودی مستقر خواهد شد و احتمال زیاد تغییرات اساسی در این حوزه اعمال خواهد کرد.
امیدواریم که این تغییراتِ احتمالی نه تنها باعث پسرفت نشود بلکه قدمی رو به جلو برای ساخت آینده ای روشن تر در زمینه فرهنگ و هنر کشور باشد .
در تقویم سینمایی کشورمان رویدادهایی مانند: جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان، جشنواره فیلم کوتاه تهران و جشنواره فیلم فجر وجود دارد که مسئولیت دبیری آن به ترتیب به عهده مجید زین العابدین، مهدی آذرپندار و محمد خزاعی گذاشته شده است.
این سه رویداد از برنامه‌های مهم فرهنگی هنری کشور است که در سه سال اخیر به واسطه رویکرد سیاسی ـ جناحی حاکم بر روند برگزاری آن‌ها با انتقاد و قهر اهالی سینما مواجه شده است.
بدیهی است با حضور دولت جدید و ادعای تغییرات گسترده و ساختاری حتی در سینمای کشور، این سه نفر در ادامه و با آغاز به کار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جدید به احتمال زیاد نمی توانند برگزار کننده این رویدادها باشند. پس انتظار می‌رود در فرصت باقی مانده تا تشکیل دولت و جایگزینی افراد، به کشیدن نقشه راه و همچنین ایجاد بسترهایی برای برگزاری بهتر این رویدادها، در آبروداری دولت فعلی در حوزه سینما کوشا باشند.
سینمای کشور در چند سال اخیر دستخوش تغییراتی شده که با توجه به آثار مخرب آن بر روی خروجی کارها و خالی بودن کنداکتور سینما و حتی تلویزیون از آثار قابل توجه و فاخر، لزوم رسیدگی به آن و حتی جایگزینی مدیران رده بالاتر در بدنه سینما، بیش از پیش احساس می‌شود.
از آنجایی که هر چهار سال یکبار با برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، رئیس جمهور جدیدی با تفکرات متفاوت سکاندار دولت خواهد شد و اقدام به تزریق تفکرات خود به سازمان‌ها و ادارات وابسته خواهد کرد، سینما نیز از این جابجایی ها و تغییرات مصون نمانده و در هر دوره با تغییرات گسترده‌ای که در بدنه اداری و اجرایی داشته، شاهد تغییراتی حال چه در جهت مثبت و یا در جهت منفی بوده است .
دولت اصلاحات و یا اصولگرا هرکدام برای سینمای کشور با دیدگاه‌های متفاوت فرهنگی خود هزینه‌هایی را تراشیده‌اند و قطعا این هزینه تراشی‌ها در دولت آینده نیز انکار ناپذیر است ولی در برخی دولت ها، رشد سینمای کشور و اعتلای آن چه در سطح داخلی و چه در بخش بین الملل بیش از سایر دولت ها به چشم آمده است .
در این که سینمای کشور یکی از روش‌های کسب درآمد و همچنین ویترین فرهنگی است، شکی وجود ندارد ولی برخی با سوء استفاده از این زمینه و ایجاد محدودیت های نابجا در آن در طول دولت های گذشته قصد داشتند با حصارکشی و خصوصی جلوه دادن این فضا ، سینما را فقط روشی برای کسب درآمد اشخاص جلوه بدهند و نگذارند که برخی با فعالیت در آن علاوه بر بالا بردن پرچم ایران، در مجامع خارجی نیز خودی نشان بدهند.
بحث و اختلاف نظر در سینمای ایران در طول دوران ظهور آن چه قبل و چه پس از انقلاب فراوان بوده و هست.
از آنجایی که قشر سینماگران بنا به ذات هنر و فعالیت در آن، خود را صاحب نظر می‌دانند، همواره اختلاف‌های فراوانی با صاحبان سینما و مسئولین ذی ربط داشته‌اند و همین امر در طولانی مدت باعث فرسایشی شدن این رابطه و شاید عزل و نصب های فراوان در این حوزه و حتی قهر برخی سینماگران به نام از بازی و یا ساخت اثری برای ایران بوده است.
آثار قهر و آشتی های فراوان و تغییرات عجیب و غریب و انتصابات عجیب تر در حوزه سینما به وضوح در هر دهه مشهود است. نزول کیفیت ، آثار کیلویی، کاهش مخاطبان سینما ، بالا رفتن سطح نارضایتی و تک ژانر شدن سینمای ایران همه از نشانه هایی است که اثبات می کند این تغییرات هیچ گاه کارساز نبوده و همیشه یک قدم سینمای ایران را به سمت عقب هدایت کرده است.
حال از قدیم گفته اند که آدمی به امید زنده است؛ دولت مسعود پزشکیان به زودی مستقر خواهد شد و احتمال زیاد تغییرات اساسی در این حوزه اعمال خواهد کرد.
امیدواریم که این تغییراتِ احتمالی نه تنها باعث پسرفت نشود بلکه قدمی رو به جلو برای ساخت آینده ای روشن تر در زمینه فرهنگ و هنر کشور باشد .
علی کلانتری
